Eerst iets over het boekenweekgeschenk: De zomer hou je ook niet tegen van Dimitri Verhulst. Het is een geweldig geschreven novelle over een oudere man die een zwaar gehandicapte jongen op de vooravond van zijn zestiende verjaardag uit de inrichting ontvoert waar hij wordt verpleegd. Zij gaan samen naar de Provence waar de man de invalidewagen waarin de knaap zit tegen een berg opduwt en op de top daarvan zijn levensverhaal vertelt. Daaruit wordt duidelijk dat de jongen zijn zoon is. Een mooi verhaal met taboe-doorbrekende elementen, zoals het feit dat sommige mensen hun grote liefde pas ontmoeten nadat zij al getrouwd zijn. Bovenal is Verhulst een ronduit fenomenale schrijver. Wij hebben het boekje de afgelopen week in no time uitgelezen.
Maar goed, wij gingen dus naar Hoorn. Voor zover ik mij kan heugen ben ik/zijn wij daar nooit eerder geweest. Het leek ons toch weer iets anders dan de ook altijd leuke en mooie steden als bijvoorbeeld Amsterdam, Maastricht of 's-Hertogenbosch.
We hebben eerst wat in Hoorn rondgewandeld alvorens in d'Oude Waegh, een gezellig etablissement met een oud-hollands interieur, koffie met appelgebak te bestellen.
Daarna liepen we naar het havengebied, een van de mooiere stukjes Hoorn, waar we na enig zoeken 'Het Museum van de 20ste Eeuw' ontdekten. En dat was een voltreffer, wat een leuk museum is dat. En dat heeft vooral te maken met het feit dat je er meteen wordt ondergedompeld in een bad van nostalgie, vele malen ontviel ons de kreet: "Hé, dat hadden we thuis ook! Kijk, die stofzuiger! Die puddingvorm! Dat koekblik! Zo'n scheerapparaat had mijn opa ook!' enzovoorts, enzovoorts. Herinneringen, herinneringen, leuk en bij vlagen zelfs een tikje emotioneel.
In dat museum zie je vooral hoe het er bij veel mensen thuis uitzag, de spullen waarmee zij zich omringden. Schier talloze stukken serviesgoed, tasjes, gebruiksvoorwerpen, radio's, geluidsapparatuur, fietsen en brommers, kledingstukken, spelletjes die in bepaalde decennia populair waren, de eerste televisies, teveel om op te noemen. En dat zeer goed ingedeeld met diverse vitrines en opstellingen in de sfeer van de uiteenlopende decennia, de jaren veertig, vijftig, zestig enzovoorts, tot aan het recente verleden.
Echt een aanrader om dat museum te bezoeken, mocht je Hoorn bezoeken of daar in de buurt zijn! En 'iets' met nostalgie hebben, maar wie heeft dat nou niet...
Uiteraard bleef ik maar foto's maken, dus wie een paar minuutjes tijd heeft voor een korte rondleiding door het Museum van de 20ste eeuw, klik hier!
Na ons museumbezoek in een ander tentje een Texelse Skuumkop gevat met een portie uitstekende bitterballen er bij, terwijl enkele autochtone Hoornaars bezig waren de tv op de goede zender te krijgen om Ajax-Heerenveen te kunnen zien. Op twee schermen konden we het begin van de wedstrijd volgen.
Daarna nog even naar het Speelgoedmuseum, maar dat bleek al gesloten. Dus wandelden we door Hoorn richting station, waar we de sprinter richting Haarlem namen. Aanvankelijk was de gedachte om ook daar nog even te kijken maar we hebben er toch maar van afgezien. In Haarlem komen we wel vaker en eenmaal daar gearriveerd was het ook al vrij laat. Dus overgestapt op een trein naar Leiden en daar de trein naar Den Haag gepakt. Thuisgekomen nog snel wat boodschappen gedaan bij de Jumbo en de dag afgesloten met een smakelijk in elkaar geflanste pastamaaltijd en de uitzending van een stel verliefde boeren met hun nieuwverworven partners...
Tot slot: is er nog gelopen? Ja, maar dat mag geen naam hebben. Na woensdag een afgebroken fartlektraining op zaterdagochtend en zondag heb ik een half uurtje 'voor mijzelf' gelopen. Nieuwe week, nieuwe kansen al zal het een in veel opzichten drukke week gaan worden...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten