Verzopen kat en laatste stukje bronsgroen

Als een verzopen kat; zo kwam ik maandagavond thuis van de training. Eerder dan de buienradar had voorspeld, waren de regenbuien gekomen. Het was trouwens weer een moeizame training voor mij, hoewel ik goed meeliep. Maar de benen voelden pijnlijk aan en zo nu en dan scheuten (uitstralingspijnen) in mijn heup. Ook gisteren - tijdens onze oppas-dag - nog af en toe last van tijdens het wandelen. Misschien toch wat overbelast, de laatste dagen heb ik niet veel anders gedaan dan hardlopen, fietsen en wandelen.

Op het programma stond trouwens een duurloop van een uur - met inlopen naar en van de Laan van Poot werden dat 90 minuten voor mij - met drie series van 5 x 30 seconden in 10 km tempo, 45 seconden pauze tussen de tempo's en 10 minuten pauze tussen de series. De route liep via het Westduinpark tot een flink stuk voorbij Kijkduin en via het nieuwe fietspad terug.

Mag ik nog even mijn weekje Zuid-Limburg afronden? Inclusief Aken? Ik weet dat vakantiefoto's alleen betrokkenen zelf iets zeggen, en zelfs hen nauwelijks, maar meekijken mag. Dus hier staan de foto's van de laatste dagen die wij doorbrachten in Maastricht en hier in Aken.

Plafondschildering Dom Aken

Toch nog enige toelichting: in Maastricht staan foto's van onder andere het Natuurhistorisch Museum en het Bonnefantenmuseum. Ik heb deze musea nog niet eerder bezocht, Het 'Natuurhistorisch' is okee, maar ik moet zeggen dat het Bonnefantenmuseum mij tegenviel: te groot, te veel en tegelijkertijd te eenzijdig. Een indrukwekkend gebouw, zonder meer, grote zalen en exposities van de grootste kunstenaars ter wereld, maar ik voelde mij een beetje als een sperwer die in een groep van honderden spreeuwen terecht komt: te veel om te kiezen.Zo is één verdieping geheel ingericht voor iconische beeldhouwkunst, veel houten beelden. Knap, mooi, maar toch zei het mij niet veel, je loopt er langs en dat is het.

In het album van Aken zijn de onvermijdelijke foto's van en in de Dom van Aachen gemaakt. Dat is werkelijk een van de mooiste kathedralen die ik ooit heb gezien, vooral het interieur met de prachtige schilderingen, beeldhouwwerken en glas-in-lood zijn het bezichtigen waard. Verder hebben wij in Aken vooral rondgewandeld en ons bij een Konditorei tegoed gedaan aan een stuk Schwarzwalder Kirschtorte.

En nu maar meteen het verslagje afronden van die week: het derde overnachtingsadres was (van donderdag op vrijdag 20 en 21 augustus) bij de familie Damsma in Cadier en Keer. Na ons dagje Maastricht gingen we er met de bus heen. Het is amper twaalf minuten rijden, maar je komt meteen weer in het typisch limburgse landschap terecht, groen, landelijk en rustig, een omgeving die in scherp contrast staat met de wereldstad die Maastricht toch is. Ook hier weer een gastvrij echtpaar dat ons warm welkom heette. Eerst even wat met hen gedronken in hun wilde groene tuin vol fruitbomen, daarna de bagage in de huiselijk ingerichte logeerkamer gezet.

Vervolgens een flink stuk gewandeld in de omgeving van Cadier en Keer, deels door het Savelsbos met uitzicht op Maastricht, met als einddoel Café-restaurant 't Indsje aan de grote weg. Op het buitenterras echt heel lekker gegeten, een simpele vissalade maar helemaal goed. Ik heb er voor IENS nog een goede recensie over geschreven.

De volgende dag gingen we na Aken naar ons laatste logeeradres in Maastricht, in de wijk Heugem. Een oudere dame, Maria van Stratum, woont hier al jarenlang en ontvangt sinds het overlijden van haar man vrienden op de fiets.

Het was een zeer goed verzorgd logeeradres, mooie schone kamer met televisie en 's ochtends een goed ontbijt waarbij ook de poolse 'klusjesman', een sympathieke kerel, aanschoof. Zo hebben we gezellig pratend ons laatste ontbijt in Limburg genoten.

Daarna naar de bushalte - met een kudde van honderden schapen op de achtergrond - waar de bus naar station Maastricht het begin vormde van de terugreis naar de residentie!