Weekje bronsgroen eikenhout (3)

Tja, ik begrijp best dat in een tijd waarin vrijwel iedereen onbeperkt de hele wereld overvliegt en de meest exotische oorden bezoekt, het wat belachelijk overkomt als je zoveel aandacht schenkt aan een 'doodgewoon' weekje Nederland, 'vlak bij huis'. In mijn geval Limburg. Dat heeft vooral te maken met mijn gewoonte om overal een verslagje van te maken. En waarom zou ik dat niet delen? Wie het kleine niet eert... Zie het maar als het dia-avondje anno 2015, met dit verschil dat je bij internet niet beleefd hoeft op te zitten en pootjes te geven... Hoe dan ook: foto's van wat in deze post wordt geschreven staan in dit album.

Woensdagochtend liep ik in Euverum de langste duurloop van de week, ook nog maar 'slechts' een uur. Dezelfde route die we de avond ervoor hadden gewandeld maar dan nog een stukkie verder. Na het ontbijt en afscheid te hebben genomen van Dorien en Jos, maakten we voor de eerste dag van ons verblijf gebruik van de 'toer limburg' buskaart. We pakten de bus naar Gulpen en van daaruit stapten we over op bus 57 naar Noorbeek, onze volgende bestemming.


Oh nee, dat is niet waar, éérst gingen we richting Vaals en stapten uit in Vijlen. Daar was ik begin juni ook met een deel van onze trainingsgroep voor een gezellig weekendje inclusief trailrun. De bus stapte op de grote weg bij halte Vijlen, vanaf daar kwamen we al snel op een pad richting genoemde plaats. Even naar uitspanning 'Het Hijgend Hert' om daar wat te drinken. Dat bleek toch nog een pittig stukje lopen, eerst de lange landweg af en daarna nog een paar kilometer bos. Daarna dezelfde weg terug, na een kleine twintig minuten hadden we weer een bus naar Gulpen.

Boerenzwaluwen rusten uit op de dakgoot

Noorbeek is een klein dorp in de gemeente Margraten en een van de zuidelijkst gelegen plaatsen van ons land. We kregen daar al een sms-je met de tekst 'welkom in België' en de gebruikelijke info. Maar we moesten even buiten Noorbeek zijn, namelijk in Hoogcruts.

De nacht van 19 op 20 augustus (woensdag en donderdag) hebben wij daar doorgebracht, op een 'soort van' oud klooster/kasteel naast een camping.

Het was een wonderlijk entree; er waren werkzaamheden gaande waarbij de toegang tot de grote binnenplaats was opengebroken. Springend over een diep gat in de grond bereikten we een grote deur. Even later kwam een relatief jonge man naar ons toe, hij bleek de campingeigenaar en regelde wegens vakantie van de kasteeleigenaars ook alles rond het 'Vrienden op de fiets' gebeuren en soortgelijke toeristen. Wij waren er vroeg in de middag, maar mochten onze overtollige bagage laten staan zodat we onbekommerd in de buurt konden gaan wandelen.

Alzo geschiedde. We liepen deels langs de weg, deels via de toeristische route naar Slenaken. Ik herkende deze omgeving, een paar jaar terug was ik hier ook tijdens een lange wandeltocht.

Na een kort verblijf in Slenaken besloten we van onze bustoerkaart gebruik te maken door 'even' op en neer naar Maastricht te gaan. Ook dat gebeurde! Daar aangekomen hebben we een korte stadswandeling gemaakt, te beginnen bij de stationsweg en via de brug naar het oude gedeelte van de stad. Laat ik daar niet teveel over uitwijden, wie was er niet ooit in Maastricht, 'het Parijs aan de Maas' zou ik willen zeggen (het doet mij wel een beetje denken aan de Seine namelijk). De foto's zeggen genoeg.



's Avonds hebben we de stadstrip afgesloten op het buitenterras van een gezellig restaurantje met uitzicht op de Maas, maar helaas bleken twee van de door ons bestelde gerechten niet voorradig en er kon ook niet gepind worden. Vreemd...

Terug in Hoogcruts, was het al bijna half negen. We moesten aanbellen waarop een zeer onvriendelijke vrouw opendeed, we hadden de indruk dat zij duits was. De vrouw reageerde niet op onze begroeting en slaakte hoofdschuddend een diepe zucht toen we vertelden dat we van 'vrienden op de fiets'  waren. Waarop ze luid de naam van de man riep die ons eerder deze dag verwelkomd had. De man was wel een geschikte peer, hij bracht ons naar onze kamer (groot maar zonder ook maar de minste opsmuk).

Er was geen tv, ook geen radio of leesvoer, we hadden geen fut voor en zin in nòg een wandeling, dus gingen wij vroeg ter bedde en sliepen snel in. De volgende morgen - uiteraard na mijn loopje van ditmaal 20 minuten - wachtte ons evenwel een heerlijk ontbijt met warme broodjes, croissants en een eitje.

Na nog een pot pruimenjam van eigen makelij te hebben gekocht, vertrokken we andermaal voor Maastricht, maar ditmaal voor een hele dag. Morgen meer...