Kom mee naar buiten allemaal....

.... dan horen wij de wielewaal.
En horen wij die muzikant
is de zomer in ons land'.

Gistermorgen in alle vroegte naar Vlaardingen gereisd om in De Broekpolder vogels en andere dieren te spotten. In de hoop om ook de wielewaal te horen - niet te zien want dat is vrijwel onmogelijk - wat mij de vorige drie keren dat ik deze plek bezocht niet is gelukt. En dat terwijl op Waarneming.nl door diverse vogelspotters en andere in de natuur geïnteresseerden jaar in jaar uit gemeld wordt dat zij onze geel-zwarte vriend hier hebben gehoord. Maar waarom is het mij dan nooit gelukt? Nou ja, wel een keer in 'ons eigen' Westduinpark een paar jaar geleden...

Vanaf bushalte Floreslaan liep ik richting viaduct, daar onderdoor en meteen sta je in het natuur annex recreatiegebied dat De Broekpolder is. Daar volgde ik meteen het voetpaadje met de aanduiding 'Rondje Broekpolder'.

Het pad voert door een uitzonderlijk ruig en groen gebied waarbij ik onderweg al het nodige ben tegengekomen.

Uiteraard geen wielewaal, maar wel een groepje groenlingen, vlinders - vooral atalanta's, enkele witjes en het bont zandoogje - en twee lieveheersbeestjes die er heel verschillend uitzagen maar elkaar kennelijk toch heel lief vonden. Wat uiteraard ook bij ons mensen niet uitzonderlijk is. Het gaat hier hoogstwaarschijnlijk om het Aziatische lieveheersbeestje.

Verder het pad volgend, constant begeleid door uitbundige vogelzang (geen wielewaal uiteraard), kom je in het zogeheten Klauterbos waar jong en oud op natuurlijke wijze kan recreëren: hardlopen, crossfietsen, wandelen enzovoorts. Dicht en rijk begroeide stukken worden afgewisseld met open doorkijkjes.

Grasmus

Het is heel lastig om vogels te fotograferen merk ik, je moet geluk hebben, de camera voortdurend in de aanslag en niet te lang aarzelen want vogels zijn meteen eh.. gevlogen.

Op een gegeven moment komt het kronkelige natuurpad uit op meer verharde weg waar je diverse paden op kan. Ik volgde het Klokbekerspad langs het meer waterrijke deel van de broekpolder. Daar viel ook genoeg leven te bespeuren.


Pas twee uur later, op de terugweg, liep ik andermaal op het pad langs het water en toen zag ik steeds een visdiefje over het water scheren in de hoop een visje te verschalken. Wat hem ongetwijfeld gelukt zal zijn.

Ook was er toen opeens een kudde hooglanders die een deel van het pad in beslag namen. Maar dat viel wel te omzeilen, bovendien zijn het vreedzame dieren die niet snel in de aanval zullen gaan, zeker niet als ze daartoe niet worden uitgelokt.

Maar we hebben het al over de terugweg, even kijken waar ik gebleven ben. Oh ja: verderop het pad kwam ik uit op een breder pad waar ook meer mensen liepen en fietsten, en volgde ik linksaf het paardenpad. Ook daar weer veel vogelgeluiden: vinken, tjiftjafs, merels, zanglijsters, zwartkoppen, roodborstjes, enzovoorts. En opeens, heel in de verte... het zal toch niet?

Jawel, daar hoorde ik hem. Onmiskenbaar. In al zijn simpelheid een volle, magische klank. Een keer of vijf, zes hoorde ik 'm, mijn dag kon niet meer stuk. Hij klonk wel ver weg maar ik kon letterlijk niet van het padje af dus besloot ik maar om aan het eind daarvan via de verharde weg in de richting te lopen van waar het geluid kwam.

Zo gezegd zo gedaan en je raadt het al.... de geel-zwarte muzikant heb ik niet meer gehoord. Maar goed, de zomer is in het land, dat weer wel!

Meer foto's van een matineuze wandeling door de Broekpolder staan hier.

's Middags, terug in de residentie, op de fiets naar Kijkduin waar ik mij voegde bij het gezin dat met volle teugen van zon en strandleven genoot.

Later in de middag sloeg het weer om, of liever gezegd de temperatuur. Aanvankelijk was het warm maar door de zwakke zuidoostenwind heerlijk toeven op het strand, maar later kwam er - wat later bleek heel lokaal te zijn - bewolking waarna de temperatuur zeker tien graden naar beneden schoot. Maar toen was het toch tijd om iets te gaan eten wat we ook spontaan hebben gedaan.


Bij The Fish Club op het Deltaplein hebben we heerlijk gegeten. Eerst Chloë (luchtige en krokante kibbeling) omdat zij na zo'n lange intensieve stranddag wellicht in slaap zou vallen voor een hap te hebben gegeten. Dat bleek echter niet het geval. Zelf nam ik ceasarsalade met gamba's en parmezaanse kaas en vooraf - evenals de anderen - vongoles. De anderen hadden kabeljauw met truffelsaus als hoofdgerecht, dat was ook erg lekker. Ruim twee uur later gingen wij met een voldaan gevoel ieder ons weegs, maar niet nadat Chloë nog een ritje in de draaimolen had gemaakt.