woensdag 26 februari 2020

nostalgisch duikje in verleden en plastic soep


Weer eens een blogje! Het 'elke dag een blog' ritme is er een beetje uit de laatste tijd. Dit ter voorkoming van herhaling van zetten. Het leven kabbelt in een bepaalde routine voort, zoveel bijzonders valt daarbij niet te melden.

Nog een paar foto's uit de inmiddels oude doos, alhoewel de herinneringen nog vers in het geheugen liggen. De foto hierboven is van de 12-uurs estafette bij Haag Atletiek in 1987, toen ik deel uitmaakte van een 'straat-team', die van de Van Weede van Dijckveldstraat.

Nu wil het toeval dat ik gisteren - bij het herschikken van cd's en dvd's - cd-roms tegenkwam, eveneens van de 12-uurs estafette maar dan van de edities 2001 en 2003. Wel leuk om na zoveel jaren die foto's terug te zien.


Maar terug naar februari 2020. Nog steeds staat het hardlopen op een laag pitje, maar met drie keer per week zit er wel enige regelmaat in. In het weekend heb ik niet hardgelopen, voelde - en voel - mij niet fit genoeg (nog steeds flink verkouden) en het weer noodde ook niet tot hardlopen, op zijn zachtst gezegd. 

Na vorige week woensdag (krachttraining, daarna 45 minuten rustig loopje met enkele (8) versnellingen van 2 minuten) en de vrijdagochtendtraining (20 minuten inlopen en oefeningen, dan 6x200 m in gemiddeld 52 seconden meegelopen met Baangroep Maarten, daarna het krachthonk) heb ik alleen maandag voor mezelf getraind, ongeveer 50 minuten met enkele versnellinkjes (5 x 200 m in gemiddeld 52 seconden). 

En vanmorgen - na een kort maar ultiem k*t fietstochtje naar de club, met veel wind, hagel en ijskoude regen- naar het krachthonk. Straks nog een uurtje voor mezelf lopen. Het is pappen en nathouden, op oudere leeftijd moet je ook niet tè lang niets doen.... 


Goed. Wat verder? Gisteren (dinsdag) hadden we een onverwachte oppasdag waarop wij met onze kleindochtertjes naar een voorstelling van Krokus Kabaal zijn gegaan, dat was in de - recent gerenoveerde - bibliotheek in Loosduinen.

In het kader van Krokus Kabaal is op 10 locaties een rondreizend programma van voorstellingen en activiteiten voor kinderen.

Watervrees

De voorstelling van gisteren ging over het jongetje Marijn (een pop), die zwemangst heeft. Hij gaat  op zwemles maar hij heeft zowel vrees voor water als voor zijn strenge zwemlerares; deze eist dat Marijn na de vakantie zonder bandjes kan zwemmen. Misschien kan een strandvakantie hem over deze angst heen helpen!

In de voorstelling waarbij animatiefilm en live-action op een leuke manier in elkaar overvloeien, zien we hem voorzichtig over kleine golfjes springen, maar ziet niet de reusachtige golf die boven hem hangt.

Plotseling wordt hij in het diepe gegooid en komt in de onderwaterwereld terecht. Daar ontmoet hij een zeemeermin die hem in contact brengt met diverse onderzeese figuren en hem helpt zijn zwemangst te overwinnen.

Het was een leuke voorstelling waarbij de zeemeermin onvervalst plat haags sprak (in mijn jeugd werd dat als grof, ordinair en zeer agressief ervaren, tegenwoordig als stoer en grappig) en Neptunus als CEO van de zee zich ontpopte tot een èchte NEP-tunus, echter wel met een hekel aan mensen omdat die voor de 'plastic soep' in de zee verantwoordelijk zijn. Er zat dus wel een duidelijk educatief element in de voorstelling, met terloopse verwijzingen naar genderneutraliteit ( de meermin voelde zich niet thuis in haar lichaam), co2 problematiek en milieuvervuiling.

Geen opmerkingen: