Zaterdagochtend vroeg op, direct naar buiten en kort gelopen, waarbij twaalf minuten in vlot tempo, zeg op 95 procent. Ik kwam toen uit op iets meer dan twee kilometer. Het is wel de afstand die ik woensdag - als er weer een coopertest is bij Haag Atletiek - minimaal probeer te halen. Zeker niet opzienbarend, maar voor mijn categorie goed genoeg.
Later die ochtend met Walter - en mondkapjes - met de trein naar Utrecht waar we hadden afgesproken met wandelvrienden Coos en Loes. Het plan was om van daaruit naar Baarn te reizen waar het startpunt van een mooie NS wandeling ligt, De Vuursche Wandeling.
Deze wandeling was ons niet geheel onbekend, maar meer dan de moeite waard om opnieuw te maken.
Start was bij het alom bekende stationsrestaurant 'De Generaal'. Daar op een beschut terras cappucino gedronken. Vervolgens gingen we op pad.
Na een kort stukje lopen over verharde weg kwamen we bij het Baarnse Bos waar - soms eeuwenoude - eiken en beuken staan. Met prieelvormige lanen, vijvers en een slingerpad met gesnoeide beuken heeft dit gebied de allure van een ouderwets parkbos. Al lopende over kleinere bospaden en brede boslanen kwamen we uit bij Paleis Soestdijk.
Het is al ruimschoots 'in de media' geweest: de komende jaren wordt dit paleis ingrijpend verbouwd tot hotel, inclusief woningen en tentoonstellingsruimte. Het omringende bosgebied zal worden opengesteld voor recreatie. Dat niet iedereen daar onverdeeld blij mee is, mag duidelijk zijn.
Verderop kwamen we over het fraaie heidegebied - afgewisseld door zandverstuivingen - De Stulp. Staatsbosbeheer heeft in de jaren 90 een flink aantal bomen gekapt. De open vlakte die daardoor is ontstaan wordt door witte Charolaisrunderen begraasd opdat struiken en bomen niet de overhand krijgen.
We kwamen ook bij wijze van 'Seitensprung' uit bij camping Drakensteyn, in de buurt van het gelijknamige kasteel waar prinses Beatrix resideert. Bij het aantrekkelijke restaurant De Kuil van Drakensteyn gingen we even zitten om iets te drinken.
Daarna de laatste wandeling naar Lage Vuurse. Op het buitenterras van de uitspanning waar volgens Coos 'de lekkerste pannenkoeken van Nederland' worden gemaakt (De Vuursche Boer) hebben we er ieder een besteld. De appelpannenkoek was in ieder geval voortreffelijk.
De laatste drie kilometer naar Hollandse Rading door het Maartensdijkse Bos gingen nog steeds gesmeerd - had veel plezier van mijn sandalen, voor wandelschoenen vond ik het te warm - en op het station zelf hoefden we niet te lang te wachten op de trein richting Utrecht en verder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten