Beter laatst dan nooit... Kleine Bosatlas met loopherinneringen

En weer is een week voorbij, een week die uitgesproken zomers mag worden genoemd. En warm, vooral warm. Wat betekent dat niet alleen fysieke ongemakken maar ook de hoge temperaturen maakten dat ik amper heb getraind. Dinsdag heb ik wel een heel eind gewandeld (kwam al snel aan zo'n 12 kilometer) maar verder gewoon 'gechilled' op het strand bij Kijkduin, twee keer bij Boca Grandi (voorheen People) en een keer bij Strandtent14. En ook nog een keertje op het strand bij De Kwartel. 

Vroegâh....

...en nu.

Nu was ik vroeger (vooral in de jaren zeventig en tachtig) een uitgesproken strandbeest. Of strandtentbezoeker liever gezegd, zo zat ik heel vaak bij De Golfslag en bij 'Peukie'. Dat was in mijn vrijgezellentijd. Zodra het maar even kon - in het weekend of op een snipperdag - ging ik die kant op, ligstoel, drankje, bakken maar. Gezellig, soms met veel vrienden en kennissen.

Hedonisme, dat was het wel. Tegenwoordig moet ik daar niet meer aan denken. Een paar uurtjes strand vind ik al veel, in ieder geval meer dan genoeg.

Afgelopen vrijdag ging ik naar Delft, nu eens niet voor een loopje (die werden trouwens afgelast vanwege de hitte) maar voor een boekpresentatie. Ik was uitgenodigd door de samensteller en schrijver van het boek, Kees Bos.

Het was een gezellig samenzijn in Buurthuis Voorhof  aan de Herman Gorterhof. Onder de circa veertig genodigden bevond zich ook Nelli Cooman, die na haar atletiekloopbaan in 1995 nog steeds actief is in de sport, onder meer als zeer bevlogen en betrokken ambassadeur van de Roparun.

Een andere bekende die aanwezig was: Hein Andrea (familie van de befaamde kunstschilder Pat). Ik herinner mij hem van mijn middelbare schooltijd, Hein zat op de kweekschool en was - in mijn ogen - een soort 'hippie avant la lettre' en leider van 'The Clochards' (evenals de Kikkers en de Plu's een soort van jeugdbende). Later zag ik de geschiedenisdocent en ex-bokser regelmatig als deelnemer aan diverse loopjes in de regio. Sympathieke gast met een veelbewogen verleden.

Waarom ik daar als 'niet-Delftenaar' bij aanwezig mocht zijn heeft te maken met een verslag van The Hague Ten Miles dat ik in 1986 schreef en dat in een oud (inmiddels gedigitaliseerd) clubblad van de HRR stond. Dat stuk is ook in het boek opgenomen. 

De samensteller van het boek is cabaret-entertainer Kees Bos, sinds jaar en dag een bevlogen bestuurder bij en oprichter van diverse delftse atletiekverenigingen, en een veelgevraagde speaker bij hardloopevenementen.

In het rijkelijk gevulde boek worden veel herinneringen naar boven gehaald: verhalen, foto's en uitslagen van maar liefst 21 loopevenementen die in de regio zijn georganiseerd. De nadruk ligt daarbij vooral op lopen die in Delft zijn ontstaan (waaronder de naar Kees genoemde 'Bos-lopen'), met een enkel uitstapje naar Den Haag met The Hague Ten Miles, de Babylonloop en de KonMarathon. 

Titel van het boek is 'Beter Laatst Dan Nooit'. Kees zag dat bij de Kinderkerkpolderloop van augustus 1986 de toen vierjarige Koos van Paassen als laatste was gefinishd. Na het nodige speurwerk kon hij de nu 41-jarige vinden, en deze was graag bereid om 'als ware hij nog vier jaar' op de knie van Kees te poseren. Met als klap op de vuurpijl zijn beeltenis op de cover van het boek!

Onderdeel van de meeting was een korte wandeling in de buurt, waarbij Kees liet zien waar hij heeft gewoond. We kwamen uit op een galerij van een flatgebouw, aan het eind waarvan een gesprek ontstond met een van de bewoners, een student aan de TU Delft. Daar had Henri Havinga ook gestudeerd en er ontstond een gesprek over de 'managende' rol van de politiek bij bepaalde projecten waarbij niet altijd goed wordt geluisterd naar adviezen van experts. 

Terug in het buurthuis werd het boek officieel overhandigd en vervolgens - al dan niet vergezeld door een heuse 'Kees Bos Glossy' - verkocht aan belangstellenden. Uiteraard heb ik het boek gekocht, maar ben vergeten het mee te nemen, en dat terwijl ik het toch in mijn rugzak had gestopt. Misschien iets misgegaan in de haast, ik kon met iemand (John Heemskerk) mee terugrijden. 

Is Kees vandaag hoogstpersoonlijk langsgekomen om het boek af te geven. Was net boodschappen aan het doen maar mijn vrouw heeft het aangenomen. Wat een service! Dank Kees.