Veelbewogen landgoederentocht en voor l*l staan in Leiden

Zaterdag heb ik met een kleine delegatie doornvogels een zogeheten 'Groene Wissel' wandeling vanaf Driebergen-Zeist naar Bunnik gemaakt. Dat kwam neer op elf kilometer lang wandelen door en langs maar liefst acht prachtige landgoederen en over het jaagpad de Kromme Rijn naar station Bunnik. De wandeling van zeer afwisselend en je liep overwegend over onverharde paden. De landgoederen die we passeerden en/of doorkruisten waren Beerschoten, Bornia, Klein Heidestein, De Breul, Rijnwijck, Schoonoord (doet zijn naam eer aan), Blikkenburg en Wulperhorst.

Elk landgoed heeft zo zijn eigen sfeer en karakter. De een met romantische bruggetjes en vijvers, de ander met mooie landweggetjes met akkers aan weerszijden, bospaadjes en natuurlijk de schitterende landhuizen. 

Het was een fijne wandeling kortom, en we hadden ook nog eens heel mooi weer. Echter ging er halverwege het Kromme Rijnjaagpad, op zo'n twee kilometer afstand van Station Bunnik, iets mis. 

Een van onze wandelaarsters, die al eerder had aangegeven zich niet lekker te voelen, wilde even ergens gaan zitten. Op dat moment was de enige mogelijkheid een omgevallen boomstam. Ze nam daarop plaats, wat met enige ondersteuning van ons lukte. Even later echter sloeg ze plotsklaps in een hoek van negentig graden achterover, we hebben haar zo goed en kwaad als dat ging overeind gekregen en bleven haar ondersteunen. 

Inmiddels hadden we besloten 112 te bellen en om een ambulance te vragen. Waar we zaten. Ja, dat was lastig, na veel vijven en zessen en heen en weer geloop kwamen we tot een soort van locatiebepaling. Terwijl we op de plek stonden om de ambulancemensen op te vangen (ze moesten onder een spoorbruggetje door), had zich een jonge hardloopster bij ons gevoegd. Het bleek dat zij arts was en zij heeft ondersteuning geboden totdat het ambulancepersoneel was gearriveerd. Top!

Uiteindelijk is het goed gekomen, na onderzoek werden geen ernstige afwijkingen bij  'de patiënt' geconstateerd. Zij kon mee met de ambulance tot aan het station, met een ander groepslid als begeleidster. Daar zijn zij uitgestapt en hebben hun (terug)reis met eigen vervoer vervolgd. 

Leiden in lust? 

De volgende ochtend (zondag 7/8 dus) ben ik na het ochtendritueel inclusief ontbijt naar Leiden afgereisd om te kijken of  'hij er nog stond'.

Ik doel op de Sumatraanse Reuzenaronskelk Titan Arum oftewel 'De Reuzenpenisplant'. Mooier nog is zijn latijnse naam: Amorphophallus Titanum.

Haast was geboden, want deze bijzondere plant bloeit maar twee dagen, daarna stort hij in. Vrijdagavond begon de bloei en zondagochtend was hij feitelijk over zijn hoogtepunt (punt intended) heen. Maar toen ik vlak na tien uur (openingstijd van de Hortus) de ruimte binnenkwam, hadden zich al aardig wat mensen verzameld en de plant stond er nog fier en mooi rechtop bij.

De bloei van de Reuzenpenisplant is uniek is vanwege zijn grote formaat en intense geur. Als de plant bloeit, verspreidt hij honderden meters in de omtrek een stank die aan rottend vlees doet denken. Daar komen vliegen op af die zo hun bijdrage aan de bestuiving leveren. Na twee dagen is de stank verdwenen en daarmee ook de vliegen.

Kort en goed: ik was op tijd.  

Ook nog even verder in de tropische kassen rondgekeken. Naast vele exotische planten, waaronder de waterlelie Victoria Regia met haar reusachtige bladerschotels, zie je hier fraaie vlinders rondfladderen en hoor je ter verhoging van het tropische sfeertje het geluid van tientallen gifkikkertjes. Ze laten zich luid en duidelijk horen maar om ze te zien moet je geluk hebben. Dat had ik vandaag niet, maar je kunt niet alles hebben....

Ter plekke werd een luikje aan de basis van de plant gesneden teneinde stuifmeel te verzamelen voor toekomstige kweken.