Beach Run stormachtig en zwaar

Vandaag maar weer de benen lekker losgegooid in de Beachrun, de duin- en strandloop over 5 en bijna 10 kilometer rond Kijkduin. Deze loop is een onderdeel van de EK Triathlon, die zaterdag 14 juli gehouden wordt.

Op weg naar Kijkduin, met de fiets, voelden wij al dat het een zware loop zou worden. 'Wij', want ik reed op met Bert Gerritsma die ook de 10 kilometer zou lopen. Er stond voor de zoveelste keer dit jaar weer een buitengewoon sterke wind, windkracht 7/8, vanuit het zuiden. Zeg maar rustig storm.
Dat valt mij echt op: die wind steeds. Ik kan mij niet herinneren dat het 's zomers zó vaak waaide als dit jaar.

Op Kijkduin konden wij in een tent van AV Sparta hetzij het startnummer en de chip ophalen - als je had voor-ingeschreven - of na-inschrijven, waarna je het startnummer en de chip evengoed kreeg. Dat laatste was nog spannend, want op de site van de Beach Run las ik even voor vertrek van huis dat er nog maar 35 startnummers waren te vergeven, en er werd een limiet van 450 lopers gesteld. Gelukkig viste ik niet naast het net, er waren nog een stuk of twaalf enveloppen met startnummers.

Uiteraard kwamen wij bekende gezichten tegen: onder anderen René K. en Ellen O., Jan G., Fred de V., Edward G., Sylvia D. en Marjolein D. (het lijkt wel een politierapport zo). Ook Ewout, neef van vriend Diederik, was van de partij, maar ditmaal als lid van de organisatie. En Anne, die altijd van die geweldig mooie blogs schrijft (aanradertje!).

We hebben nog een klein stukje ingelopen op het strand, waar een braziliaanse band met kleurrijk uitgedoste danseressen voor extra sfeer zorgde.

Om kwart voor acht werd het startschot gegeven. Bijna 450 lopers en loopsters namen het rit aan en gingen meteen de opgang op naar boven, naar de boulevard van Kijkduin, waar nog een trap moest worden genomen alvorens naar links af te buigen, de duinen in.

Ditmaal maakte een deel van het nieuwe natuurgebied onderdeel uit van het parcours. Dat hield in: een enorme heuvel, overgaand in een mul zandpad. Dus korte pasjes maken naar boven en rechtop blijven lopen, hield ik mijzelf voor. Dat werkte in ieder geval in de eerste ronde, die ik relatief rustig en gemakkelijk liep. Op het strand echter werd het zwaar: de stormachtige wind kwam recht van voren, het zand was grotendeels mul en lastig te belopen. En dan weer bij Kijkduin naar boven en op naar de tweede ronde. Die liep ik in de duinen wat sneller dan de eerste ronde, maar helemaal 'los' ging het niet want er moesten krachten worden gespaard voor de laatste anderhalve kilometer over het strand.

Uiteindelijk werd voor de tweede maal de oprit naar Kijkduin bereikt en nu was het een kwestie van tempo vasthouden op de boulevard, aan het eind een stukje naar links en meteen weer links en dan een eindsprint richting finish. Mijn tijd weet ik niet precies maar het zal zo'n 51 à 52 minuten zijn geweest. Een tijd waar ik, gegeven de omstandigheden, zeer tevreden over ben. Maar het 'zeer tevreden' werd naderhand 'tevreden' toen ik achteraf hoorde dat de lengte van het parcours 9,2 km was in plaats van 10 km.


Na afloop even omgekleed in de kleedtent naast de inschrijving en ben ik met Marjolein en Jan nog bij wijze van opkikkertje danwel afzakkertje een biertje, nou ja, twee biertjes gaan drinken in de bar van Hotel Atlantic, waarna wij gezamenlijk via de duinen naar huis fietsten.