Terug naar de kust (slot)

Zierikzee bij zonsondergang

The Day After The Night Before... Zondagochtend stond ik vroeg op om hard te lopen. Min of meer een vorm van 'self-punishment' omdat ik de cross afgelopen zaterdag niet helemaal heb afgemaakt, maar ook om wat meer duur te kweken. Ik nam dezelfde route, maar bij de parkeerplaats ging ik rechtuit en volgde de groene wandelroute. Het werd een mooi loopje, wel met - alweer - wat geklim en bospaadjes vol kuilen en uitstekende wortels, dus voorzichtigheid was geboden. En het was doodstil, het enige levende wezen dat ik tegenkwam was een donkergekleurd damhert, een jonge bok. Een tijdje stonden wij elkaar aan te kijken, daarna vervolgde ik mijn weg.

Maar hoe mooi die rust en eenzaamheid van de natuur ook is, er zit toch een risico aan. Je zult maar komen te vallen en je been breken, of 'niet goed' worden. Dus na enige tijd toch maar de weg terug genomen en via het hoofdpad terug naar 'huis'. Al met al zo'n 75 minuten gelopen.

 

Weer later in de ochtend - na het ontbijt - zijn wij gaan wandelen of fitwalken. En weer was het verzamelpunt bij nummer 91. Omdat ik al 'gelopen' had, nu maar eens fitwalken onder begeleiding van de lieftallige Bibi. Joop Nennie, een ervaren fitwalker en min of meer 'assistent-trainer' deed ook mee.

Eerst kregen wij instructies hoe te lopen, niet alleen met de benen maar ook met de armen, alsof je aan het langlaufen bent, of jezelf voortbeweegt, al trekkend aan een denkbeeldig touw. Daarna uitleg over de fitwalk-niveaus, waarbij grofweg tempo 3 het snelste is, 2 een stevig tempo en 1 rustig. En bij afdalingen de hakken in het zand om knieklachten te voorkomen.

 

 

 

 

Ik liep met Joop mee, even later voegden Freddie F., Simon Pronk en Carel Knoester en nog een stel anderen zich bij ons. Grappig was dat alle hardlopers van de groep - en dat waren er best een paar - van tevoren niet het idee hadden dat fitwalken nog zo - relatief - inspannend zou zijn. Wat mij betreft: ik vond het wel leuk voor een keertje, of als afwisseling, maar ik denk dat ik toch zo lang mogelijk wil blijven hardlopen. Het was trouwens een mooie route waarbij we ook nog een stuk over het strand gingen.

 

Het was ondertussen prachtig weer geworden, de zon scheen en gaf zelfs nog aardig wat warmte, dus eenmaal thuis zijn wij in de tuin gaan zitten. Joop en ik staken er zelfs een sigaar bij op (Oh jee, dit is vloeken in de loperskerk...). De anderen, ook net terug van een wandeling, hadden zich inmiddels op stoelen aan de zonzijde van het huis geïnstalleerd.

 

Even later kregen wij onverwacht visite. Eerst van die jonge zilvermeeuw, naderhand van een groepje mede-Hagers waaronder Cor, Sonja, Ellen en Peter.
Leuk! De algemene neiging is om tijdens zo'n weekend bij het eigen groepje te blijven. Heel menselijk, daar niet van, maar het is een goede zaak om dat patroon even te doorbreken, je gaat dit weekend uiteindelijk toch 'als club' vieren. Tenminste, dat vind ik, daarom vond ik dit spontane bezoek erg leuk.

 

Zierikzee

Weer later gingen we een stadje bezichtigen. Omdat de middag al aardig was gevorderd, besloten we naar een naburige plaats te gaan. Dat werd Zierikzee. En daar kregen we geen spijt van.

Wij wandelden langs de haven met de vele bootjes, liepen straatjes in en uit en stuitten op een gegeven moment op een museum. Een van ons ging daar naar binnen met de vraag of hij kon aftappen. Dat was geen probleem, de vriendelijke suppoost wees hem de weg. Daarop volgden meerderen van ons, ook zij mochten naar het toilet. Uiteindelijk stonden we met de hele groep bij de balie, en zeker vijf van ons kochten een stripboek met als titel: 'Zeeland, 2000 jaar geschiedenis in strip'.

 

 

 

 

Daarop mochten we van de suppoost in het museum een film bekijken over Zeeland, met onder andere beelden van de Meekrap-industrie, destijds een bloeiende bedrijfstak in Zierikzee. Grappig genoeg bleken de twee aardige suppoosten geen van beiden authentieke Zeeuwen te zijn, een van hen was een Hagenaar, zijn collega een Rotterdammer die al 23 jaar in Zeeland woont er 'er voor geen goud ter wereld' weg wilde. Laatstgenoemde gaf ons nog een korte rondleiding. Hij vertelde onder meer over hoe belangrijk de meekrapindustrie ooit was (een duurzaam rode kleurstof) en hoe die bedrijfstak snel afbrokkelde toen er een goedkoper alternatief kwam.

 

Weer even later gingen we een bruin kroegje binnen om iets te drinken, warme chocolademelk met slagroom bijvoorbeeld, of een lekker bokbiertje. Het was een authentiek buurtcafétje waar echter noch het een, noch het ander te krijgen was. Dus werd het een biertje van de tap en blokjes kaas met mosterd. Ook goed.

 

Het begon al aardig te schemeren toen we de kroeg verlieten en terugliepen naar onze auto's. Voor meer plaatjes van Zierikzee zie dit album!

Eerst naar huis, daarna naar Ketelbinkie, een restaurantje aan het begin van het Landal Park waar je heel goedkoop maar prima kunt eten: voor twintig euro de man een driegangenmenu inclusief drankjes. En echt heel goed! Bovendien erg aardige bediening.

 

 

 

Na het eten met een voldaan gevoel naar huis. Lekker bijkomen op de bank. Echter kregen we weer bezoek, ditmaal in de figuur van Bibi. Of we bij haar langs kwamen, want er was een dansfeest gaande. Aanvankelijk zaten we niet te springen - wat is er mis om gewoon lekker uit te buiken op de bank na zo'n drukke dag en goede maaltijd - maar een half uur later besloten Paul, Paul en ik om toch even te gaan kijken. Inderdaad was iedereen in het huisje - de bewoners en een aantal genodigden van Haag - druk aan het dansen onder de opwindende klanken van Jaren 70 soul, Golden Earring en aanverwante muziek die door onze Haag-DJ Freddie Frauenfeller enthousiast werd geselecteerd.

 

 

Toch ben ik niet erg lang gebleven. Ik zou namelijk dit keer in het huisje van Frank en Paul slapen, daar was een kamer vrij. De twee nachten ervoor had ik op de bank in de woonkamer geslapen omdat mijn kamergenoot erg snurkte en ik de slaap niet kon vatten: de eerste nacht zelfs helemaal niet!
Toch werd het ook nu weer vrij laat voordat ik naar bed ging, omstreeks half twee. Maar daarna is er wel een paar uur lang goed geslapen.

 

De volgende (maandag)ochtend moesten we ons huisje verlaten. Beetje schoonmaken, stofzuigen, inpakken. Vrij vroeg al wilden de anderen ontbijten, maar ik wilde nog naar het dorp Burg om bij Sonnema ècht zeeuwse producten te kopen. Even na achten was ik daar. Ik kocht de zeeuwse bolussen en de andere eerder genoemde waren en meteen een brood voor het ontbijt. Het galgenmaal. Even later verlieten we met z'n allen Landal Park. Terug naar de kust, de Haagse kust!