Er is weinig leuker dan hardlopen. Ook als je dit al bijna 45 jaar doet - en al aan duizenden loopjes en lopen hebt deelgenomen - blijft het verlangen om te gaan trainen of aan loopjes deel te nemen onverminderd aanwezig. En elke keer voelt het als de eerste keer. Maar zo nu en dan is simpelweg kijken naar hardlopen ook leuk, wanneer zo'n eindeloze stoet mensen aan je voorbijtrekt.
 |
| Hans de Putter toont zijn welverdiende medaille |
Dat is zeker het geval bij een marathon, en laat er nu gisteren, daags na de Vredesloop, in eigen stad een hele marathon hebben plaatsgevonden! Er was trouwens ook nog een halve marathon en voor de liefhebbers die over bijna bovenmenselijke 'endurance' capaciteiten beschikken - zoals
good old Richard van der Klis - 65 kilometer.
 |
| De laatste meters van Cor van Veen |
Er deden een paar mensen van onze club en zelfs van Groep 5 mee (Hans de Putter en Cor van Veen), dus maar eens zien of ik hen kon spotten en aanmoedigen. Om tien voor negen gistermorgen was ik op het Spui getuige van de start. Zowaar heb ik hiervan een
kort filmpje kunnen nemen.
Vervolgens ben ik de kolonne op de fiets gaan volgen wat nog niet zo eenvoudig was. Op de Frederik Hendriklaan, tegenover het huis waar ik een groot deel van mijn jeugd woonde, maakte ik enkele foto's en naderhand ook een paar op de Laan van Poot en op het strand. Daarna ging ik even naar huis om de eerste foto's online te zetten en de batterij van mijn trouwe Canon Powershotje op te laden.
Om half één was ik bij het centraal station waar de finish van de marathon was. De foto's van deze marathondag, voor zover deze door mij zijn gemaakt, staan in
dit album!
Nog meer stoere mannen
Door vakantie en andere activiteiten was het er nog niet van gekomen, maar gistermiddag had ik 'een gaatje' voor mijn jaarlijkse gang naar de Hoge Veluwe. De hertenbronst is daar weer gaande. Dat kwam mooi uit, want de finish van de marathon - voortreffelijk 'gespeakerd' door Dick Passchier - was vlak voor het Centraal Station.
In Utrecht kwam ik Lex Levisson tegen, een van de bewoners van het grote pand aan de Cornelis de Wittlaan waar ik in de laatste fase van mijn vrijgezelle bestaan de parterre bewoonde. Ook alweer zo'n 33 jaar geleden. Hij ging naar Nijmegen dus hebben we tot aan Ede-Wageningen - daar moest ik uitstappen - gezellig oude koeien uit de sloot gehaald. Over de andere mensen die er woonden en wat daarvan geworden zou zijn. Met een aantal van hen heb ik nog steeds contact zo nu en dan, maar anderen hebben wij al jaren uit het oog verloren.
Eenmaal aangekomen in Ede-Wageningen bleek dat ik bijna een uur moest wachten op de bus naar Otterlo, dus ben ik maar een stuk gaan wandelen naar het centrum en in
deze geweldige koffietent aldaar een kop cappucino besteld. Voordat ik daar vertrok ook nog een doosje bonbons gekocht voor thuis, volgens mij waren deze van eigen makelij. Het duurde daarna niet lang voordat bus 108 kwam. Bij de rotonde bij Otterlo moest ik er uit en kon meteen overstappen in het klaarstaande busje naar de ingang van de Hoge Veluwe. Van daaruit weer de welbekende witte fiets gepakt en karren maar.
Het was al vrij laat - vier uur of zo - dus eerst maar iets eten. Dat werd weer de traditionele pannenkoek. Geen appelpannenkoek ditmaal want ze hadden de receptuur veranderd, de appel werd niet meer meegebakken maar kreeg je er als compote overheen. Dat hoeft voor mij niet zo.
Het was trouwens loeidruk, zowel in en buiten bij De Koperen Kop. Maar ook naderhand op de wildbaan waar je de edelherten goed kunt zien, zeker nadat de boswachter op diverse plekken appeltjes had uitgestrooid, was het een gekkenhuis. Maar met alle aandacht in de media voor de hertenbronst - inderdaad blijft het een indrukwekkend spektakel - wordt het steeds meer een massa-evenement. Mijn gevoelens daarover zijn gemengd, zeker toen er ook nog een ijscoman arriveerde om ijsjes te verkopen!
Vroeger zag je op dit soort locaties - destijds vooral nog bij de Bosjes van Staf - hooguit vijf auto's staan met wat in jagersgroen geklede mensen die in ieder geval hun mond hielden bij het kijken naar de herten. Er wordt wat afgekwekt, gelachen en geroepen over en weer. Moet kennelijk kunnen, er staan ook geen bordjes met het verzoek enige stilte te betrachten. Waarom niet eigenlijk?
Maar goed, zoals uit de plaatjes blijkt heb ik wel weer het een en ander gezien. Volgens mij is het nog niet het hoogtepunt van de bronst, dus deze week ga ik waarschijnlijk nog een keer. Op het filmpje zien we in ieder geval wel dat twee plaatsherten in elkaars vaarwater zitten, maar tot een treffen is het net niet gekomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten