Trainingsweekend Burgh Haamstede 2013 (deel 2)

Zaterdag 16 november was de eerste volledige dag van het trainingsweekend. En tevens het hoogtepunt van dat weekend, tenminste, als je het meedoen aan de cross als zodanig ervaart. En zo ervoeren wij het wel. En die 'Wij' waren alle aanwezige lopers en loopsters uit de 'renstal' van Wim Hartman.

Nu gebiedt de waarheid te zeggen dat wij (ditmaal Arne en ik) ons behoorlijk 'brak' voelden toen we 's ochtends wakker werden. Maar wat wil je, na zo'n relatief wilde nacht waarbij niet uitsluitend bronwater is gedronken. Desondanks waren we blij dat we straks - nou ja, straks, dat werd pas om twee uur 's middags - een pittig crossje konden gaan lopen om lichaam en geest wat helderder te krijgen.

's Ochtends gingen we eerste ontbijten bij 'de dames' en Hans, die dit weekend onze naaste buren waren. Dat ontbijt verliep enigszins chaotisch: er was iets met de vaatwasmachine - die het naderhand toch weer bleek te doen na een kunstgreep van Arne -, de verse broodjes die de dames hadden besteld waren nog niet gearriveerd, er werd steeds van huisje naar huisje gelopen om het nodige bestek te vergaren, enzovoorts.

 

 

Kortom, wie een rustig ontbijt had verwacht kwam bedrogen uit. Maar even later kwam alles weer goed toen er in 'het mannenhuisje' allemaal hilarische spelletjes werden gedaan zoals 'Stef stuntpiloot'  en 'Het dertig seconden-spel'.

 

 

Maar uiteindelijk kwam het uur der waarheid toch nabij: om kwart over een verzamelden vrijwel alle Haag-deelnemers zich voor het huisje van Wim Hartman, waarna het gezelschap zich andermaal naar de locatie begaf waar het loopfeest zou plaatsvinden. Het parcours was nagenoeg hetzelfde als dat van vorig jaar. Toen moest ik onverrichter zake uitstappen, ik was niet in vorm en ging toch veel te hard van start.

 

Ook nu ging ik pittig van start maar ditmaal heb ik alle vijf ronden volbracht, zij het met enig tijdverlies door een korte sanitaire stop. Het was wel een heel pittige cross, wat ik mij ook nog van vorig jaar kon herinneren. De bospaadjes gingen nog wel - wel even uitkijken voor de modderpoelen en de aan de oppervlakte liggende boomwortels - maar er waren een paar steile duintjes ingelast die letterlijk adembenemend waren. Toch vielen de rondjes mij wat tijdsduur betreft erg mee. En eenmaal over de finish geeft het toch voldoening dat je het weer hebt volbracht.

 

Strijdende hartvrouwen (Ellis, Anja en Eveline: 198, 202 en 204) (Foto Simon Pronk)

 

 Naderhand hoorde ik dat ik toch nog vierde 60 plusser ben geworden (eerste werd huisjesgenoot en kunstenaar Paul Versteegh) en derde 65 plusser (na Ton Gerritsen en Wim Kramer), maar vele anderen van de Hartmannen en (vooral) de Hartvrouwen waren in de prijzen gevallen! Iets dat mij geen moment heeft verrast want we hebben een sterke (dames)groep.

Bijzonder was ook dat onze trainer Wim Hartman ditmaal ook meedeed en alle vijf ronden heeft gelopen! Het was de eerste keer sinds een jaar dat hij zo lang achter elkaar had gelopen. De dag erop zou hij nogmaals lopen, anderhalf uur lang in een rustig tempo. Nog even en we zien Wim weer terug als 'meelopend trainer' in plaats van als 'meefietsend trainer'. We hopen het voor hem!

v.l.n.r.: Sjoerd, André, Sherman, Cynthia, Ronald, Max en Paul

Snelste 'over all' was Sjoerd Witmont, snelste dame werd Cynthia Ghijsels. Een aantal snelle jongens en meisjes staan hierboven afgebeeld. Veel later op de dag, na de gezamenlijke maaltijd in het restaurant van Landall, werden de prijzen uitgereikt door Wim. Er waren ook categorieprijzen!

V.l.n.r. Ellen Hilker (werd trouwens tweede 50 plus dame), Annet Pronk, André Moonen, Sjoerd Witmont, Anja Rienstra, Cynthia Gheysels, Eveline van Leeuwen, Ronald, Bep, Henk Moesman en Paul Versteegh

Annet Pronk (van een andere groep) werd snelste 60 plus dame, Eveline snelste in de 50 plus categorie en Anja snelste bij de 40 plussers. In diezelfde volgorde bij de heren komen wij uit bij Paul Versteegh (60 plus), ex-voorzitter van de vereniging André Moonen (50 plus), Ronald (40 plus). Ook de 70 plussers Henk Moesman en Bep werden niet vergeten!