We zijn door!

Ziezo, het eerste deel van de halve finale zit er op. En dan heb ik het natuurlijk over het Songfestival. Hoewel ik het niet van plan was, heb ik het hele programma uitgezeten. Dit direct nadat ik thuiskwam van een redactievergadering. Daardoor kon ik ook mijn persoonlijk oordeel vormen over wat er allemaal voorbijkwam: zestien acts uit evenzoveel landen waarvan er uiteindelijk tien door zouden gaan. En hoewel ik zoals veel anderen mijn twijfels had of Ilse en Waylon het zouden halen, gingen ze door! Op de valreep, dat werd dus spannend.

Persoonlijk sprak de bijdrage van Azerbeidzjan mij het meeste aan, al denk ik dat Zweden en Hongarije 'straks' in de finale ook hoge ogen zullen gooien.

Dinsdagmorgen even gekeken naar een Coopertest op het sportcomplex aan de Laan van Poot. Ditmaal niet van onze eigen vereniging Haag Atletiek, maar van collega-club The Hague Road Runners. De deelnemers waren voornamelijk een aantal superveteranen waaronder zich zeker een aantal pensionado's zullen hebben bevonden. Moest ik dan niet meedoen? Nee, dat moest niet maar het mocht wel. Maar zondag had ik al vijf kilometer intensief gelopen en maandag was er een al even intensieve training, dus ik geloofde het wel en mijn onderstel helemaal. Even pas op de plaats dus. Maar ik heb wel een paar foto's gemaakt van de lopers, en zelfs een filmpje dat helaas niet helemaal gelukt is.

Daarna wat laatste zaken geregeld in verband met het organiseren van een 'informele' borrel/reunie aanstaande zaterdag van mijn oude middelbare school. Ik heb er de afgelopen weken - geheel vrijwillig, want het is best leuk - heel wat zoekwerk- en in een aantal gevallen ook vindwerk - in gestoken om klas- en schoolgenoten van weleer op te sporen. Nu hadden we al een flinke lijst, daterend uit 2008 toen we een grote schoolreunie hadden, maar die lijst is ook niet meer volledig, veel e-mailadressen kloppen niet meer. Dus er is heel wat af-gegoogeld, en soms ook heb ik mensen gebeld. Mensen die ik 50 jaar niet gesproken had! Want dat kan tegenwoordig ook nog, gewoon opbellen. Verder de nodige briefings verstuurd.

Tenslotte, om in de sfeer te blijven, nog een songfestivalliedje uit een letterlijk grijs verleden. 1957 was dat, ik was toen negen(!) jaar. Het is wel iets anders dan al die visuele spektakelstukken van tegenwoordig, en ook de liedjes waren heel anders van toon en sfeer. Met dit lied won Corrie Brokken destijds voor Nederland.

Ja, ik weet het, ik heb dit al eens eerder geplaatst maar ik blijf het, ruim 55 jaar na dato, nog steeds een prachtnummer vinden! 'Net als toen' helemaal geweldig!