Naar den Antwerp

Het is een paar dagen rustig geweest aan het blog-front. Dat had te maken met het verzilveren van een stedentripje, dat ons enige tijd geleden cadeau is gedaan door onze dochter. Dit in verband met vijfendertig jaar wederzijds volhardingsvermogen ;-).

Reisdoel was niet verweggistan - wat geheel volgens de tijdgeest zou zijn geweest - maar een stad net over de grens, amper twee uur reizen van huis. Antwerpen, u raadt het al. Zelf ben ik daar de afgelopen jaren een paar keer geweest maar dat was altijd voor een dagje. Ditmaal was er ook een overnachting bij, in hotel Eden.

Wat ik altijd zo opvallend heb gevonden aan een stad als Antwerpen is dat, zodra je er per trein arriveert, je jezelf geheel en al in 'het buitenland' waant. De sfeer is er zó totaal anders als in Nederland: zowel de geur en kleur van het prachtig gerestaureerde station, de architectuur van de huizen, de straten, pleinen en parken, de beelden, het respect voor het oude - monumentale gebouwen, parken, de klinkerstraten - en toch meegaan met de tijdgeest, dat alles doet zo ontzettend 'Frans' aan dat je vanzelf een vakantiegevoel krijgt. En zelfs amper twee dagen ervaar je als vakantie, gisteravond laat kwamen we - na een erg lange terugreis (vooral dankzij de kl*teverbinding in Den Haag, vanaf de stations naar vruchtenbuurt en verder) - thuis en hadden het gevoel een week 'weg' te zijn geweest.

We hebben dan ook vrij intensief gebruik gemaakt van onze in Antwerpen aangeschafte 'City Card' waarmee je gratis elk museum in Antwerpen kunt bezoeken en flinke korting krijgt op bepaalde evenementen. In twee dagen tijd hebben wij het Museum aan de Stroom (MAS), het Museum Plantin Moretus (hèt grootste museum over de geschiedenis van de boekdrukkunst), een mooie kathedraal, het Rubenshuis, het MOMU-Modemuseum (met een expositie over pluimen en veren in de mode) en de ZOO bezocht.

Afgezien van bovengenoemde bezienswaardigheden kunnen de twee dagen Antwerpen het beste worden samengevat met: veel wandelen! Met af en toen wat 'licht' shoppen, een onderbreking op een terras, ontspannen onder het genot van een niet te versmaden Belgisch biertje of zo'n smakelijk vlaamse wafel aan een uitgiftestand...

Het (avond)eten was trouwens beide keren prima. Op dinsdagavond belandden we in het bruine café 'De Gazette' waarnaast een grote groep zuiderburen naar de voetbalwedstrijd België-Algerije keken. We bestelden daar vlaamse stoverij, (vlees in (leffe)bier gestoofd). Niets mis mee. En de dag erop, voordat we weer terugkeerden naar Den Haag, liepen we in het voorbijgaan spontaan het restaurantje 'Prettig Gestoord' binnen dat juist openging. Prima menuutje: heerlijke vissoep met geroosterd brood en vers bruin stokbrood, geraspte kaas en een roze sausje erbij, en tongrolletjes in een warme romige saus en verse kruiden als hoofdgerecht, prima koffie met bonbons en een koekje na.

Zelf vind ik een van de leukste dingen in het buitenland, zeker bij de start van een nieuwe vakantiedag: 's ochtends een - liefst flink - stuk hardlopen, voor het ontbijt. Afgelopen maandag heb ik voor het laatst getraind, dat was met de groep. Er stond toen een rustige duurloop op het programma. Nou ja, rustig... Er zaten drie series in van 5x30 seconden en ook omdat het duurlooptempo redelijk hoog lag (naar mijn gevoel tenminste) werd het flink aanbikkelen. De eerste drie series gingen redelijk, de laatste twee heb ik helemaal achteraanbungelend volbracht. Misschien toch net iets teveel na die vijf kilometer van de (zon)dag daarvoor? Of had ik toch meer last van een lichte blessure (een bijna chronisch pijnlijk plekje in de rechteronderbil) dan ik wilde erkennen? De vraag stellen is haar beantwoorden.

In Antwerpen speelde dat 'plekkie' ook op waardoor een ècht lange duurloop er op woensdagochtend niet in zat, maar veertig minuten door het park lukte nog wel. Leuk om zo het Stadspark te verkennen, ook al weer zo 'typisch Frans' aandoend met die hekken, halfverharde paden, loopbruggen en standbeelden. En daarna het ontbijt...

Maar toch was Nederland steeds dichtbij. dat had vooral te maken met het WK voetbal natuurlijk. Op de dinsdagavond zelf was België in euforie over de overwinning van 'hun' rode duivels op Algerije. Al eerder zag ik in vrolijk rood-geel uitgedoste supporters over straat lopen. Wat mij wel opvalt is dat de Belgen een stuk minder luidruchtig zijn dan veel Nederlanders in het openbaar, zelfs na de overwinning klonk er weliswaar gejuich en later zag je ook toeterende auto's maar het bleef 'gezellig'.