Een heel team onder de ervaren leiding van Jeanet Bloks is al weken in de weer geweest met de organisatie van de 9- en 6 uurs estafette aan de Laan van Poot. Gisteren was de grote dag die vakkundig aan elkaar werd gepraat door spreekstalmeesters Dick Witmont en Dick Passchier. 150 lopers hadden zich vooraf ingeschreven, waaronder 14 sololopers en 22 teams. Ook ditmaal konden zij achteraf terugkijken op een zeer geslaagde dag.
Zoals bij elke vorige editie hing er ook nu weer zo'n gezellig campingsfeertje, waaraan de tenten op het middenveld in belangrijke mate bijdroegen. Ook waren de weergoden de lopers goedgezind: prima temperatuur, licht bewolkt maar de zon liet zich vaak zien en het was nagenoeg windstil.
Na thuis vruchtensalade te hebben gemaakt, fietste ik met gevulde sporttas naar de Laan van Poot. Om negen uur 's ochtends waren al de drie teams voor de 9-uurs estafette van start gegaan. Het was toen nog opvallend rustig op en rond het sportcomplex. Ik was er ongeveer om half elf.
Even later kwamen Eric en Ellis waarna de partytent die eerstgenoemde had meegenomen werd opgezet. Dat ging snel, toen de rest van onze groep arriveerde stond alles al. Bijna iedereen had iets te eten of te drinken meegenomen, het inderhaast bij het clubhuis geconfiskeerde tafeltje was te klein om alle etenswaren te bevatten.
Anderhalf uur later, om twaalf uur 's middags, beten de eerste lopers van de 6-uurs groepen het spits van hun tour de force af. Twee van die groepen waren samengesteld uit dames en heren van Groep 5, waar ik ook deel van uit mag maken. Er was een 'snel' team, dat bovendien nog versterking kreeg van superspartaan Joeri, en een minder snel team. Van dat laatste maakte ik deel uit.
De gang van zaken is bekend: na een halve ronde op de baan wordt het sportpark verlaten, bij de Laan van Poot naar rechts, langs de HALO en zo'n honderd meter verder rechtsaf het duinpad op dat parallel loopt aan het sportpark. Aan het eind daarvan weer rechtsaf tot aan de ingang van het sportpark, weer naar rechts en via de baan terug naar de start. Op dat punt is precies 1861 meter afgelegd. Daar neemt een ploeggenoot het denkbeeldige stokje over. Deze procedure herhaalt zich - al naar gelang het aantal lopers per ploeg (4 of 6) - drie tot vijf keer, waarna nummer een weer aan de beurt is. Zo ging dat vandaag tot 18:00 uur precies: de laatste lopers moesten op dat tijdstip, ongeacht waar zij zich op dat moment bevonden en zodra het signaal daartoe werd gegeven, stokstijf blijven staan totdat de opmeters langs kwamen om de gelopen restafstand te noteren.
Het is een geweldig sportevenement, omdat de lopers - niet alleen uit persoonlijke eerzucht maar ook uit groepsloyaliteit - zich elke ronde weer de benen uit het achterwerk liepen. Iets dat de eerste keren veelal geen problemen oplevert, maar naderhand - meestal halverwege - kan het tempo wat trager worden doordat de benen enigszins verzuurd raken. Dit kon desgewenst onder de vakkundige handen van ter plaatse aanwezige masseurs verholpen worden. Zelf heb ik daar overigens geen gebruik van gemaakt, alhoewel ik de benen op het laatst wel begon te voelen.
Maar welke ploegen hebben uiteindelijk gewonnen?
Voordat wij ons tegoed gingen doen aan de pasta - wat nog even problematisch was want één van ons team had (per ongeluk) al onze bonnen meegenomen, is overigens goedgekomen - werden alle deelnemers en aanhang buiten voor het clubgebouw bijeengeroepen. Carel Knoester stond nog even stil bij het overlijden van twee zeer betrokken en markante clubleden, dat van Martin Dubbeld (die daags ervoor, na elf jaar strijd, het gevecht met de dodelijke ziekte heeft moeten opgeven) en van Ed Woensdregt van wie de club al eerder afscheid had genomen, hij was altijd nauw betrokken bij de organisatie van de 12-uurs estafette.
Na een minuut stilte kregen we de prijsuitreiking te zien. Iets dat met verve werd gedaan door Ruud van Aarle. Er deden maar drie ploegen mee aan de 9-uurs estafette, de organisatie had daarom besloten aan één (de snelste) ploeg een prijs te geven. Dat werd BIG 7, een ploeg die uitsluitend uit mannen bestond.
De twee overige 9-uurs groepen, De Roze Koeken (uitsluitend dames) en Running Blind Buddy Team (gemengd) kregen applaus en waardering toegewoven
Bij de 6-uurs werden 'onze' snelle Hartmannen en vrouwen 1 eerste, Triple R tweede en Only Oranje derde. De andere ploeg (Hartmannen en vrouwen 2) waar ik bij zat, werd vijfde. Niet slecht natuurlijk maar wel licht teleurstellend omdat wij er aanvankelijk van uit zijn gegaan dat wij op een derde plaats waren geëindigd.
Bij de 9-uurs sololopers werden Vicent Pous Llopis derde, Filippos Chatzimichel tweede en Cees Verhagen eerste. Deze kilometervreters - altijd veel respect voor mensen die voor zoiets kunnen 'gaan' - staan op onderstaande foto. Wie op de 6-uurs solo de snelsten waren, daarover hopelijk vandaag nog nader bericht.
Op bovenstaande foto staan de snelste drie teams van de 6-uurs estafette, even na de huldiging.
De dag werd afgesloten met een heerlijke pastamaaltijd in de kantine. Daar werd nog lang nagepraat en teruggeblikt op een mooie sportieve dag. Wat mij betreft volgend jaar weer! Dan zou het ook leuk zijn om - net als 'vroegâh' - weer wat buitenlandse teams, of in ieder geval lopers, uit te nodigen. Maar ja, dat is natuurlijk sneller opgeschreven dan gedaan...
1 opmerking:
Wat leuk dat je dit allemaal, publiceert, en zo beknopt weergeeft! Echt leuk! Jammer dat ik er niet bij kon zijn, maar ja je kunt niet alles hebben! In ieder geval gefeliciteert met al jullie prestaties ,op deze 6 en 9 uurs loop. En nog gecondoleert met Martin Dubbeld! Zo n aardige man , en moest zijn strijd tegen die vervelende ziekte opgeven! Heel erg. Liefs van mij, jeanette weeber
Een reactie posten