Ton Gerritsen in de bloemetjes gezet

Gezellige nazit (foto uit jubileumboek van Ton Harland)

Gisteravond was een bijzondere avond. Dat moet het zeker voor Ton Gerritsen en zijn aanwezige familieleden zijn geweest. Sinds jaar en dag - 40 jaar om bijna precies te zijn - is Ton trainer bij Haag Atletiek (en bij V&LTC zoals de vereniging vóór 1991 heette). En niet zomaar een trainer: hij was en is nog steeds een van de meest gepassioneerde èn de luidruchtigste. Altijd grappend en grollend, vaste uitroepen als 'Ze smelten de kazen!' en 'Lopen krengen, jullie hebben nog niks gedaan!" staan zowat in het collectief geheugen van de vereniging gegrift. Zeker bij 'zijn' lopers.

Ton had en heeft ook het vermogen om mensen aan zich te binden. Zoals hij zei in een interview voor ons jubileumboek: "Ik vind het ontzettend leuk om mensen enthousiast te krijgen. Voor mij is het belangrijk om een gezellige sfeer te creëren, mensen moeten niet met tegenzin lopen, ze moeten het leuk vinden. Dat heeft mij altijd bezig gehouden."

Ton heeft nu een grote groep van die enthousiaste recreatieve lopers die stuk voor stuk hard en serieus trainen maar daarnaast de grootste lol met elkaar hebben. Jong en oud, allemaal in één groep. Ton, in datzelfde interview: "Ouderen willen gewoon lekker trainen. We hebben er bij die in de jaren zestig, zeventig en tachtig liepen en nu nog lekker bewegen. Het gaat er niet om hoe hard ze lopen, het gaat om de gezelligheid".

Veertig jaar dus, geen officieel jubileum maar reden genoeg voor een aantal enthousiaste volgelingen uit zijn huidige groep om een verrassingsfeestje te organiseren.

Al weken, zo niet maanden, zijn zij bezig geweest met de voorbereidingen van het evenement dat voor 'het slachtoffer' zorgvuldig geheim is gehouden. En niet alleen voor hem: ook de vele clubleden die Ton de afgelopen veertig jaar hebben meegemaakt - hetzij als loper, hetzij als trainer of anderszins - en zijn uitgenodigd, wisten niet precies wat hen, en vooral Ton, precies te wachten stond.

In afwachting van de jubilaris...

Hoe dan ook is Ton gisteravond voor een etentje met een paar vrienden (die uiteraard in het complot zaten) naar Kijkduin gelokt, waar op een van tevoren afgesproken tijdstip een taxi gereed zou staan. Die zou hem vervolgens ontvoeren naar de Laan van Poot.

Na instructie van ceremoniemeester Laura van Kan verzamelden de genodigden zich rond half acht, met een rolletje serpentine in de hand, voor het clubhuis om een erehaag te vormen. Het duurde even voordat een ludieke karaoke-taxibus het terrein opdraaide om bij het clubhuis te stoppen. Onder luid gejuich en bedolven met serpentines werden Ton en zijn gevolg - waaronder zoon Berend die niet van zijn zijde week - het clubhuis binnengeleid.

Daar barstte vervolgens een feestje los waarbij uiteindelijk ook flink is gedanst. Onwijs gezellig. Maar er was ook een moment waarbij Ton werd toegesproken door Dick Witmont - mooi anecdotisch verhaal over gedenkwaardige trainingsweekenden - en Carel Knoester. Ook een vroegere rondborstige vriendin van de heren, ene Babs, was aanwezig...

Daarna kreeg Ton diverse cadeaus waaronder een paar t-shirts - op een daarvan stond zijn beeltenis, ik weet daar iets meer van ;-) - een pet, bloemen en als klap op de vuurpijl een reis-cheque waarmee hij binnenkort waarschijnlijk zijn broer in Portugal gaat bezoeken. De gelden voor een en ander zijn eerder opgehaald bij de genodigde clubleden.

Al met al een leuke avond voor alle aanwezigen maar ongetwijfeld vooral voor Ton, die - wat hem betreft - nog vele jaren trainer zal blijven en ook zelf zal blijven doortrainen!

Tenslotte petje-af voor de organisatoren van deze feestavond: Rob Pronk, Miriam Klop, Sherman, Murat, Yvonne, Pim, Nathalie, Laura, Peter, Pascale, Eveline, Chantal en Sjoerd. Alles was er: een gastenboek, ontvangstcomité, goede muziek, hapjes, voor iedereen twee consumptiemunten, blije gezichten op de dansvloer, kortom: tip-top geregeld!