Een opvallend mooie dag was het gisteren, eerdere weersvoorspellingen ten spijt. Dat bleek 's ochtends vroeg al, rond vijf uur, tijdens een wandelingetje in de duinen. Gelet op de voor buitenevenementen minder gunstige vooruitzichten de komende week, besloten wij vandaag naar De Parade te gaan. Lekker op de fiets van huis naar het Westbroekpark en later in de avond vice versa.
Wij waren er al vroeg, rond half vier 's middags. Voor vier uur hoef je geen entree te betalen, vandaar. Konden we meteen tickets kopen voor de voorstellingen die wij echt wilden zien. Dat waren in ons geval The Ashton Brothers en Ellen ten Damme met haar nieuwste voorstelling 'Uit'.
Het eerste dat wij deden na de tickets bij het kassagebouw te hebben aangeschaft, was een ronde lopen op het terrein, konden we meteen kijken waar er wat te eten viel. Eerst een witte wijn gevat bij de wijnbar vlak bij de ingang. Heel ontspannen sfeertje. Wij (vooral ik) zagen in de loop van de middag wel een aantal bekenden lopen maar zo bijzonder is dat niet, veel Hagenaars en Hagenezen gaan naar De Parade. Met deze en gene een kort praatje gemaakt.
Wij gingen eerst naar Compagnie Perelman. Dit nadat wij hiertoe verleid waren door een van de dames van dat gezelschap, die op het terrein druk doende was met promoten. De titel van de voorstelling luidde: Right About Now. Het ging over het thema 'goed doen' in algemene zin. Wat is goed, wanneer is een mens integer? Naderhand kreeg het publiek - dicht opeen gepakt in het kleine theatertje - letterlijk en figuurlijk een rad voor ogen gedraaid, het was een 'soort van' persiflage op een benefietvoorstelling. Het drietal op het podium - Wouter van Elderen, Lonne Gosling (van de promo) en Ilse Schaminee - deed goed hun best het publiek te overtuigen. Soms kakelden ze allemaal door elkaar heen, maar eigenlijk ging het nergens over. Dat was onweerstaanbaar komisch maar tegelijkertijd leek de voorstelling niet voldoende uitgewerkt, was het iets te veel 'los zand'. Maar misschien was dat juist de bedoeling. Hoe dan ook een mooi opwarmertje voor wat nog komen ging.
De Ashton Brothers. Ik ben niet de enige die ze al meer hadden gezien op deze locatie. Zij zijn een begrip op De Parade, waar zij ooit zijn begonnen en vervolgens over de hele wereld hun spektakelshows hebben gespeeld. In afgeslankte vorm (ze waren ooit met z'n vieren meen ik, nu met z'n drieën) speelden zij een - zoals altijd hilarische - show met muziek, magie, acrobatiek en slapstick, met maffe sketches en één 'slachtoffer' uit het publiek - ene Jurriaan, die achter ons zat - die een rode overall kreeg aangemeten en een wel zeer actieve rol kreeg toegemeten in een 'stierenvechters-act'. Erg grappige show.
Daarna een uurtje de tijd zien te overbruggen. Dat deden wij bij de koffiebar, twee cappucino met een koekje erbij. Voor de nietsvermoedende paradeganger lijkt het behoorlijk aan de prijs, maar schijn bedriegt: er staat statiegeld op kop-en-schotel, na terugbrengst krijg je twee euro retour. Lekkere cappucino trouwens maar wel aan de lauwe kant, dus meteen opdrinken! Daarna een hoorntje met een bolletje ijs gescoord waarna het wachten was op de show van Ellen ten Damme, terecht een van de hoogtepunten op De Parade.
Vorig jaar zag ik de show van Ellen waarin Arie de Nepkanarie - haar pientere, alerte tamme ekster - een onweerstaanbaar hilarische en opvallende rol speelde. Arie was er ook nu weer bij, zij het dat hij pas op het allerlaatst even uit zijn kooi werd gehaald. In het half uur dat daaraan vooraf ging was het weer puur genieten geblazen. Uiterst sfeervol maar ook grappig.
De verkering is uit en Ellen besluit haar zinnen te verzetten. Een paar mannen uit het publiek nodigt zij uit om met haar op stap te gaan; met een van hen slaat zij aan het dansen op een vette dance party, met een ander maakt zij, gezeten op de bagagedrager van haar fiets, een virtueel fietstochtje waarbij ze en passant een concert of een vaag feestje aandoen. Uiteindelijk eindigt zij via club Der Blaue Engel weer alleen bij een ontnuchterend broodje shoarma.
De hele voorstelling werd omlijst door heerlijk-sfeervolle muziek van Vivaldi, Purcell, Ravi Shankar en Marlène Dietrich. En van haarzelf. Soms waan je je in Parijs (met La Vie En Rose), dan weer in Berlijn of Wenen. Ellen is een zeer veelzijdig artieste maar op haar allerbest wanneer ze achter haar keyboard plaatsneemt en begint te zingen. Geweldige stem waarmee zij je kan raken en waarmee alle registers tussen 'klein' subtiel en luidkeels-gepassioneerd worden bestreken. Overigens werd zij in deze show muzikaal begeleid door een uiterst expressieve Willem van Baarsen. Mooie show en een goede afsluiter van een avondje Parade!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten