Zondag vol avontuur

Het was een bijzondere zondag gisteren. Het begon met de Clingendaelcross, georganiseerd door The Hague Road Runners. Na deze spartaanse activiteit het bourgondische Pint Winterbierfestival in Gouda, een jaarlijks terugkerend topevenement. Met als afsluiter een etentje bij Soeboer inclusief een ontmoeting met onze MP Mark Rutte. Maar laten we beginnen bij het begin.

Na de (afgebroken) woensdagavondtraining en een kort duurloopje (50 minuten) op vrijdag na had ik niet veel gedaan (lees: gelopen) de afgelopen week.

Die schade (nou ja) heb ik gisteren dubbel en dwars ingehaald. Ik ging namelijk met het openbaar vervoer naar het clubhuis van de HRR aan Groenendaal, vlak bij de Buurtweg in Wassenaar. Via de OV-wijzer zocht ik de ideale route daar naar toe. Dat was met de tram naar het station en daar met de bus naar Leiden, uitstappen halte Stoeplaan. Van daaruit zou het slechts 11 minuten lopen zijn naar de Buurtweg.

Welnu, dat klopte, na een klein kwartiertje was ik bij het begin van deze weg. Maar waar ik geen rekening mee had gehouden was dat de Buurtweg giga-lang is en dat de HRR zo'n beetje aan het eind daarvan gelocaliseerd is. Enfin, na een stevige wandeling in deels mars, deels jog-tempo, arriveerde ik daar na 55 minuten netto(!). Nog wel op tijd om mijn startnummer op te halen en mij om te kleden, daarna snel naar de start, even verderop in het bos van Clingendael.

Ik had mijn spikes meegenomen, schoenen die ik vrijwel nooit draag maar dit parcours (veel grillige zand- en modderpaden, hier en daar een boomstronk dwars over het pad en vrijwel overal op de bodem een flink bladerdek, met een mooie zachte bladerberg als letterlijk en figuurlijk hoogtepunt) leent zich daar wel voor. Ik had mij ingeschreven voor de lange cross (8 kilometer, vier ronden) en had er zin in. Nadat het startschot had geklonken gingen we op weg.

Laat ik maar meteen schrijven dat het niet goed ging vandaag. De eerste twee ronden gingen nog wel, maar daarna kreeg ik het zwaar en zakte stevig in tempo terug. Ik heb geen legitieme smoesjes voorhanden: ik ben niet geblesseerd, althans niet in die mate dat ik niet zou kunnen lopen, voel mij redelijk goed en het parcours was wel pittig maar zeker niet zwaarder dan de kerst- en oliebollencross die wel goed gingen.

Uiteindelijk kwam ik net onder de 48 minuten (47'55'') over de finish. Best een tegenvallende tijd en veel lopers bij wie ik tijdens loopjes in de onmiddellijke buurt loop of  achter mij laat, waren ditmaal allang gefinishd. Maar goed, ik kan er niet zo mee zitten, nu maar weer focussen op de CPC!

Moet wel even vermelden dat van de 'midden-snelle' Haag-genoten met name Ellis Stolwijk, Berry Kramer en Paul Kruijssen heel goed gingen en allemaal zo rond de 41 minuten over de finish gingen. Later in de middag was er ook nog een prijsuitreiking waarbij een aantal Haagleden - waaronder Ellen en Olga - een beker kregen. Erg volledig kan ik nog niet zijn omdat ik nog voordat de prijsuitreiking plaatsvond weg moest.

Pint Winterbierfestival

Met Jan G. liep ik op naar de bus - ditmaal 'de goede' die ik normaliter altijd pak als ik naar de HRR ga, bus 22 - omdat wij om 14:00 uur 'met een stel' hadden afgesproken op Den Haag CS. Daar was het verzamelpunt voor de liefhebbers van het Pint Winterbierfestival in Gouda.

Jan ging trouwens met de fiets naar het station waar hij zich later wegens onvoorziene persoonlijke omstandigheden zou afmelden, Inmiddels waren 'de anderen' in de vorm van Frank Inklaar, Rob Pronk, Arne Dutour Geerling, Murat Ertop, Frits Bos en Paul van Ooijen gearriveerd, en daar bleef het bij. Uitsluitend mannen, kennelijk is zo'n bierproefmiddag echt 'een mannen-ding' alhoewel wij later in Gouda nog één enthousiaste Haag-dame troffen. Even later pakten wij de trein die ook in Gouda zou stoppen.

Daar aangekomen, weer de gebruikelijk 5 minuten wandeling naar het Welland College. Direct na binnenkomst werden de bezoekers verwelkomd met een glas waarin zes muntjes, een ballpoint en het info-boekje voor deze dag, waarin 150 bieren beschreven stonden.

Uiteraard lukt het geen mens om alle 150 biertjes te proeven op een dag als deze, dus was het zaak om zelf een selectie te maken. Altijd een heel avontuur, waarbij je mede laat leiden door de smaakbeschrijvingen van de biertjes in het info-boekje. Zelf neig ik altijd naar de wat zoetere biertjes (Kasteel bijvoorbeeld, om een idee te geven). Uiteindelijk kwam ik met mijn zes muntjes tot de volgende persoonlijke rangschikking:

1. Winterbier Alisa(?) van brouwerij De Beyerd - Aroma zoet (karamel), kruidig en rood fruit. Smaak zoetig, karamel, honingdrop en rood fruit. In de nasmaak licht zoet rozijn en iets bitter. Cijfer: 9.

2. Nieuw Ligt grand cru van brouwerij De Hemel - Amberkleurig winterbier met zoetig aroma (karamel), fruitig en port. Heerlijke eerste slok, de smaak is dan alcoholisch zoet, karamel, de licht gebrande bitterheid komt later. De nasmaak is licht zoetig en wat bitterig. Cijfer: 8.5

3. Chaams Winterbier van De Pimpelmeesch - gebrouwen met pale-tarwe-, Münchener en Carared mout en honing. Aroma gebrande mout (licht karamel), kruidig en rood fruit. In de smaak en nasmaak zoet en rood fruit. De nasmaak 'vloeit uit en is wat plakkerig'. Hoe dan ook: niets mis mee! Cijfer: 8

4. Reuz winterbier van Reuzbieren. Een lekker kruidig biertje met toevoegingen van maisvlokken, bruine suiker, zoethout Curacao schil en kruiden. Aroma kruidig en zoetig. Kruidig en chocolade. Nasmaak gebrand, chocolade en vloeit uit. Cijfer: 7.5

5. Ducator van Gebroeders Ducaat. Gebrouwen met zoethout en bruine kandij. Aroma esters (snoep). Smaak zoet en alcoholisch, nasmaak zoet en vol. Ik gaf dit biertje aanvankelijk een 7, naderhand 7,5.

6. Bronstig van Het Blauwe Hert. Moest ik als hertenliefhebber natuurlijk even proberen. Een roodbruin winterbier met zoet, iets gebrand aroma. Eerste slokken zoet en fruitig en dan bitter, vloeit bitter uit. Iets te bitter naar mijn smaak. Cijfer: 7

Wat vooral zo leuk is van dit festival is de sfeer: het is er altijd hartstikke druk maar erg gezellig en je ziet er steeds een aantal gezichten die je de rest van het jaar nooit ziet.

Even na vijven vertrokken wij weer richting station. Weer terug in Den Haag, ging ik nog 'ergens' wat eten, 'chinees of indisch', met Frits, Murat en Rob. Dat 'ergens' was een tip van Rob Pronk, Soeboer. Het bleek een gouden tip. Ik heb zelden zó lekker gegeten als daar, het was helemaal top!

Saillant detail was dat wij bij de afhaalbalie onze MP Mark Rutte tegenkwamen. We konden niet nalaten hem even aan te spreken en de hand te schudden. Toen ik nog bij het ministerie bij OCW werkte als redacteur van het cultuurmagazine was hij Staatssecretaris, hij zei dat hij mij herkende maar dat kan natuurlijk ook beleefdheid zijn geweest. Hoe dan ook: een heel 'open' man, zo is hij altijd geweest. En dames; real life is deze meest begeerde vrijgezel van Nederland nog knapper dan op tv!