Het waren rustige pinksterdagen. Eerste pinksterdag zeker, dat was een uitgesproken tuin-dag. Dat werd dus in korte broek en ontbloot bovenlijf in de zon zitten, en soms languit liggen. Tussendoor wel wat gedaan, maar dat waren vooral kook-handelingen.
Tweede pinksterdag, vandaag dus, heb ik mij weer eens aangesloten bij een training van Groep 5. Gewoon, op basis van een e-mail-oproep van Ilse, de assistent-trainer. Wij waren niet met velen, een select groepje met Eveline, Ilse, Ellen, Katelijne, Stephan en ik. Het was geen zwaar programma: een ontspannen duurloopje door de duinen tot pakweg een kilometer voorbij Kijkduin, daarna terug. Het gemiddelde tempo lag iets boven de 6 minuten per kilometer, niet zo snel dus.
Niettemin haakte ik op de terugweg af - even nadat ik flink had moeten aanzetten om bij de groep te komen (ik wilde mijn jackje weer aandoen maar dat duurde even) - omdat ik weer last van 'uitstralingspijn' kreeg vanuit de bilstreek, wat het lopen meteen een stuk zwaarder maakte. Op eigen houtje en in een héél rustig tempo terug naar huis gelopen, waarvan de laatste twintig minuten zelfs wandelend. Al met al toch zo'n 70 minuten gelopen (inclusief het stuk van huis naar de club, het inlopen en het uitlopen: de 20 minuten wandelen niet meegerekend).
Op de terugweg via de Machiel Vrijenhoeklaan en de Bosjes van Pex viel op wat iedereen zal zijn opgevallen: de natuur is nu op zijn mooists. Alles groeit en bloeit en de vogels zingen dat het een aard heeft.
Louwman Museum
's Middags hebben wij een fietstochtje gemaakt naar het Louwman Museum. Prima fietsweer, ook nu de zon zich een beetje schuil begon te houden achter een wolkendek.
Na drie kwartier fietsen bereikten we het museum. Voor mij was het de tweede keer dat ik dit bezocht, de eerste keer was in december vorig jaar. Daar was toen een kerstreceptie van een bedrijf waarvoor ik was uitgenodigd. De benedenverdieping konden we toen bezichtigen, ik was - als niet-autoliefhebber - onder de indruk van de schitterende vehikels die daar tentoongesteld stonden.
Maar het bezoek van vandaag overtrof onze stoutste verwachtingen. Nu kwamen we ook - met de lift - op de bovenste twee verdiepingen van het gebouw. Je zou - zoals ook een suppoost zei die ons aansprak - met gemak een dag kunnen uittrekken om alles goed te bekijken en de informatie tot je te nemen.
 |
| Tweemaal bouwjaar 1948! |
De bezoeker wordt via de museumroute door de hele geschiedenis van de auto geleid, vanaf de draagkoets via het rijtuig tot aan de supersonische race-auto's. En vele tientallen, zo niet honderden auto's waarvoor de kwalificatie 'old timer' beslist tekort schiet. Onderweg kun je een filmpje bekijken, je ziet ontelbare curiosa, één zaal hangt vol met tientallen affiches, posters en schilderijen die betrekking hebben op bv. auto-exposities, en de benedenverdieping is omgetoverd tot een plein waar je iets kunt eten en/of drinken.
Ik ga over dit museum geen verhaal schrijven, dat zou veel te veel worden en veel te vér leiden (uiteraard zijn er wel weer de onvermijdelijke foto's ;-)), maar dit museum is een bezoek méér dan waard! Aanrader dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten