Gisteravond gingen wij naar Utrecht voor een zomerconcert in De Hortus. Geen rock-. pop of jazzconcert, nee, het werd een pianoconcert. Dit in het kader van het Hortusfestival dat dit jaar in het teken van de muziek uit De Nieuwe Wereld staat. Muziek van Gershwin en Ives, maar ook van minder bekende en zelfs vergeten Amerikaanse componisten.
In de domstad aangekomen wandelden we op ons gemak naar De Hortus. In de stad hing een zomers-gezellige, levendige sfeer met overal - later op de avond sfeervol verlichte - terrassen en restaurantjes die bevolkt werden door overwegend jonge mensen. Het rustige, aangenaam warme weer, en ook De Parade die er sinds kort zijn tenten heeft opgeslagen, hebben ongetwijfeld aan die bijna mediteraan aandoende relaxede zomeravondsfeer bijgedragen.
Eerst een hapje gegeten in restaurant De Artisjok aan De Nieuwegracht. Dat was een succes: heerlijke gerechten die mooi opgediend werden: vooraf een gevarieerde artisjoksalade, en zeebaars als hoofdgerecht.
Midwife Toads singing Rhapsody in Blue
Daarna, een paar straten verderop in het Museumkwartier, naar de Hortus Botanicus. Zodra wij de fraaie tuin betraden, viel mij meteen een bijzonder geluid op, een ècht zomers natuurgeluid zoals je dat ook kunt hebben bij bepaalde vogels, sprinkhanen of cicaden. In dit geval was het onmiskenbaar de vroedmeesterpad. Ik meteen enthousiast omdat deze zeldzame - die tot voor een paar decennia alleen in Zuid-Limburg voorkwam - ook bij ons in de buurt kan worden gehoord. Vermoedelijk hebben hobbyisten de diertjes - of larven daarvan - in Limburg gevangen en thuis in hun tuin uitgezet.
Die theorie klopte in ieder geval in het geval van De Hortus:de gastvrouw die even later het concert inleidde begon ook meteen over de vroedmeesterpad. Zij vertelde dat een toenmalige - uit Zuid-Limburg afkomstige - directeur of medewerker van De Hortus een aantal van die dieren heeft gevangen en 'illegaal' heeft meegenomen. Het padje - eigenlijk is het een vertegenwoordiger uit de schijftongkikker-familie - heeft zich kunnen handhaven, zó goed zelfs dat-ie nu op diverse lokaties in Utrecht wordt gehoord.
Na het concert gepoogd om het geluid - een wat mechanisch aandoende, korte fluittoon als van een generator of i.d. - op te nemen (zie filmpje, met excuses voor de rommelige kwaliteit maar het ging mij vooral om het geluid). Omdat elke vroedmeesterpad, waarvan het mannetje overigens de eieren op zijn rug meedraagt totdat de larven groot genoeg zijn om afgezet te worden in een of ander poeltje, een andere toonhoogte heeft, krijg je het effect van een subtiel klokkenspel.
 |
| Vroedmeesterpad zoals die ooit bij ons vanuit de tuin kwam binnenlopen |
Na de pauze - verderop in de botanische tuin konden consumpties worden besteld en op een groot buitenterras, onder een zoet geurende jasmijnboom, genuttigd - speelde Mitchell werk van Lambert en Amy Beach met als klap op de vuurpijl een virtuoze uitvoering van George Gershwins Rhapsody in Blue. Dat was wat mij betreft het hoogtepunt van het concert, Mitchell moest zelfs een toegift geven nadat het - overigens superbeschaafde - publiek een bijna rock concert-waardig 'We want more' had gescandeerd.
Overigens kwam ik op Youtube diezelfde Bobby Mitchell tegen die de Rhapsody in Blue uitvoert. Als je van kwalitatief hoogstaande pianomuziek houdt, klik dan hier.
Na het concert liepen we andermaal een stukje door de Hortus, daarna wandelden we via het oude stadshart van Utrecht, onder de Dom door, terug naar het station waar niet lang daarna de trein richting Den Haag vertrok. We konden terugkijken op een mooie avond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten