Zaterdag heel wat kilometers gemaakt, waarvan minstens tien wandelend en vijftien hardlopend. Nou ja, hard...
Niet eens zo heel vroeg verliet ik huis, haard en logees voor een reisje Noord-Brabant. Eerst ging ik vanaf Den Haag CS met de sprinter naar Breda. Daar heb ik nog wat rondgekuierd. Op dat moment scheen de zon nog flink, ideaal weer om een terrasje te pikken. Ik bestelde een cappucino met een stuk cheesecake er bij. Allemachtig, wat een stuk was dat, met alles er op en er aan. Om misverstand te voorkomen: ik heb het over de cheesecake. Ik kan het wel omschrijven maar dit plaatje zegt genoeg. Daarmee kon ik meteen de lunch overslaan!
Daarna een beetje rondgelopen en wat kerkjes en hofjes bezocht. Vooral het begijnenhofje is de moeite van een bezoek waard, een oase van rust en mooie bloemen.
Ter afsluiting van het Breda-bezoek een museumpje gepikt. Dat werd Moti. Een zeer interessant museum voor wie van actuele kunst houdt. Momenteel is er een uitgebreide expositie over beeldcultuur in de breedste zin des woords, met veel ludiek-speelse opstellingen waarbij de bezoekers ook interactief aan de gang kunnen - vooral kinderen - en informatie aanwezig is in de vorm van grote magazines die je kunt inzien en/of meenemen. Er is teveel te zien om op deze plek te omschrijven, vandaar deze link.
Zelf vond ik deze nieuwe versie, of adaptie liever gezegd, van Jeroen Bosch' Tuin der Lusten nog het indrukwekkendst.
Oosterhoutse trailrun
Maar het eigenlijke doel van mijn reis was niet Breda, maar Oosterhout waar ik deelnam aan een trailrun. Vanaf Breda nam ik de bus naar Oosterhout. Daar ging ik eerst een kijkje nemen bij De Katjeskelder, puur om nostalgische redenen: vijftig jaar geleden kwam ik er elke zomer om vakantie te vieren, en trok daar op met een hele groep jongeren die vooral uit Rotterdam kwamen. We hebben de boel daar wel een beetje op stelten gezet door te ageren tegen het 'anti-lang-haar-beleid' van de toenmalige directie, wat er toe leidde dat onder andere leden van de Golden Earring (die er overnachtten in een tent) met harde hand van het terrein werden verwijderd. Dat wil het verhaal tenminste, daar was ik zelf niet bij.
Maar laat ik niet afdwalen. Vanaf De Katjeskelder liep ik langs de Warande - bestaat nog steeds, alleen is het entree op een andere plek - richting de locatie van Atletiekvereniging Scorpio.
Ik was er even na drie uur, dus nogal vroeg. De trailruns zouden namelijk vanaf 17:00 uur van start gaan.
Er liepen wel al veel mannen en vrouwen van de organisatie rond, vooral herkenbaar aan de witte t-shirts met de tekst: 'Verkeerd lopen hoort er bij'. De vorige (eerste) editie schijnen er nogal wat deelnemers verkeerd te hebben gelopen. Naar mijn waarneming viel dat ditmaal wel mee, het parcours was goed te volgen via witte linten die in bomen en struiken hingen.
Ik kon mij rustig omkleden en had ruim de tijd om naar een naburig winkelcentrum te lopen om bij de grootste kruidenier een flapje te pinnen.
Bij terugkomst waren er al meer lopers. En zowaar zag ik een paar bekenden waaronder de sterke snelle mannen van de langere afstand Richard van der Klis en Hans van Klaveren. In de kleedkamer heeft iemand nog een foto van ons gemaakt - wat destijds onder toenmalige bloggers een gebruikelijk ritueel was.
De 27 km. lopers gingen eerst van start, een half uur later de deelnemers aan de 15 km en daarna de 9 km. Aangezien ik mij voor de 15 had ingeschreven, kon ik nog even een filmpje van de start van de mannen en vrouwen van de langere adem maken.
Maar daarna ging ik zelf van start, met onder anderen de vrouw van Richard, Karin van Gemeren.
Lang verhaal kort (nou ja, het is al een lang verhaal geworden): ik vond het zwaar. Het parcours was om te beginnen moeilijker dan verwacht, met erg veel klimmetjes door het bos, vreemde bochtjes en voor het overgrote deel ging het door mul zand. Af en toe was er een stukje bospad waarop je even kon herstellen. Bovendien was het erg warm, van meet af aan liep ik met zuurstofschuld en zweette ik als de spreekwoordelijke otter. Tijdens het lopen bekroop mij even de gedachte: "Waarom wil ik dit eigenlijk, wat is er zo leuk aan?" Een gedachte die je meer kunt hebben zeker als het niet lekker loopt, maar na de finish onmiddellijk bent vergeten. Dan ga je weer voorzichtig denken aan een volgende keer.
Al met al toch volbracht! En bij lange na niet als laatste dus ik was niet de enige goed getrainde loper die het moeilijk had. Wel de op één na oudste zag ik.
Over tijden moet je het bij dergelijke trails eigenlijk nooit hebben, maar de tijden vermeld op uitslagen.nl zeggen genoeg over de zwaarte van het parcours.
Na afloop nog even gepraat met Karin die een paar minuutjes voor mij was gefinishd, en met Arnold Vonk die met zijn vriendin deelnam aan de 9 kilometer. Daarna heb ik de consumptiebon die je bij de finish kreeg na inlevering van de speciale chip, verzilverd voor een Radler. Ook nog een zak smakelijke ambachtelijk gebakken patat gescoord bij de kraam die voor het clubgebouw stond opgesteld.
Later bijna drie kilometer moeten (terug)wandelen naar de bushalte met mijn niet geheel pijnvrije benen, waarna het nog tien minuten wachten was op de bus naar Breda. Naderhand kon ik wel goed uitrusten in de IC op weg naar Den Haag CS. En van daaruit met de tram naar huis. Al met al toch weer een heel mooie dag gehad, die thuis - met zwager - werd afgesloten met kaas en wijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten