Bij het schrijven van het vorige blogbericht zat ik in de 'Grumpy Old Man' modus. Hoe anders was dat gisteravond, toen mijn humeur een positieve uplift kreeg bij de musical 'De Marathon'. Een delegatie van onze trainingsgroep ging - op initiatief van Sandra de Korff - naar het Zuiderstrandtheater om de musical 'De Marathon' te bezoeken.
Wie van de lopers heeft niet de succesvolle gelijknamige film gezien? Een van de meest hilarische en bij vlagen ontroerendste films van een paar jaar terug. En voor de vele hardlopers die ons land telt zeer herken- en inleefbaar. En nu dus de musical.
Nu moet ik zeggen dat ik niet veel met musicals heb - met uitzondering van klassiekers zoals My Fair Lady en de West Side Story die ik destijds minimaal tien keer heb gezien - maar deze hoort wat mij betreft in de categorie 'geweldig'. Een voorstelling die geen seconde verveelt. Tranen van het lachen en ontroering bij dit theaterspektakel vol humor over vriendschap, liefde en de sores van vier underdogs met het hart - en vooral de platrotterdamse tong - op de juiste plek.
Van tevoren kon ik mij niet voorstellen hoe je zo'n verhaal in het theater kunt weergeven, het zou een zwakke afspiegeling worden van wat we al in de film zagen. Niets is minder waar, en daar draagt het decor zeer aan bij. In een spel van licht en donker is op de achtergrond van het podium de skyline van Rotterdam zichtbaar, waar de contouren van de band tegenaf steken. Op de voorgrond is met weinig middelen een heuse garage neergezet.
Het verhaal is bekend: de vier vrienden en collega's Gerard (John Buijsman), Kees (Noël van Santen), Leo (Kees Boot) en Nico (Dennis Willekes) nemen op een dag een allochtone medewerker aan, Yusuf (Gurkan Kucuksenturk). Op deze manier hopen zij meer kapotte auto's binnen te halen via zijn netwerk. Wat geen overbodige luxe zou zijn, want de garage - zo blijkt later - staat op de rand van een failissement.
Het verhaal speelt zich af rondom deze vijf mannen en hun privéleven. Het voert te ver om het complete verhaal weer te geven, dat is trouwens genoegzaam bekend. Wel sprongen er een paar scènes uit: het verjaardagsfeest van Gerard, echt 'hollands' met volkse types, stoeltjes-op-een-rijtje, gebakjes en hilarische conversaties; de trainingssessies voor de marathon (vooral de eerste) en na de pauze de solo van de orthodox-gereformeerde vrouw van Kees (Lucretia van der Vloot) die vocaal fors uithaalt en zeker ook het hartverscheurende duet tussen de - inmiddels overleden - Gerard en zijn zoon Harry (een mooie rol van Terence van Loo). Ja, het blijft een musical dus enig melodrama hoort daarbij. Maar ondanks deze rationalisatie wist deze scene mij - en ongetwijfeld vele anderen - te ontroeren.
Voor het idee van deze musical zijn Martin van Waardenburg en Gerard Meuldijk verantwoordelijk, en de songs - er wordt overigens niet de hele tijd gezongen - zijn van Thomas Acda en David Middelhoff. De regie is in handen van Job Gosschalk. In dit verband misschien een beetje flauw, maar we kunnen voortaan in antwoord op de vraag of we de musical hebben gezien, volmondig zeggen: #Metoo!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten