In de blonde engel

De vrouw van Ferry Mingele die de vrouw van Geert Wilders speelt... Is dat voorstelbaar? Jawel, en meer dan dat, want deze avond was ik daar getuige van. Met Helmie ging ik naar Theatergroep DRANG, nadat we eerst prima hadden gegeten bij het trendy en toch gezellige eetcafé LEUK. Dat was niet alleen leuk, maar ook lekker.

Daarna op de fiets naar de Schelpkade, waar de vaste locatie van DRANG is gevestigd. Eigenlijk gingen wij vrij onvoorbereid naar de voorstelling toe, we hadden ons vooraf niet ingelezen. Dat kan goed werken. Het decor was een chalet met koekoeksklokken en hertengeweien waarin drie vrouwen in dirndl-jurkjes figureerden. Om die Oostenrijkse (rechtse?) sfeer te benadrukken barstten de dames zo nu en dan in luid operette-gezang uit. Het drietal bleek in afwachting van een kennelijk door hen zeer geliefde manspersoon, ene Gé. Al snel werd duidelijk dat de een (Ellen van Rossum) de moeder,  de jongste vrouw (Nele Mennes) een goed bevriende collega en de derde (Marike Mingelen) de Hongaarse echtgenote van Gé was.

Alle drie hebben ze tedere herinneringen aan de jonge Gé. Zo vertelt zijn vrouw Anouska dat Gé een keer in zijn slaap riep:"Ik ben geen neger!"  Waarop de moeder van Gé op z'n Limburgs reageert: "Als kind werd hij vaak uitgescholden voor neger. Hij was anders met dat spleetje tussen zijn tanden en zijn donkere krullen. Een heel zachtaardige jongen was hij toen, maar nu bijt hij van zich af."

Na enig combineer- en deduceerwerk kwam Helmie er vrij snel achter dat de langverwachte Gé niemand minder was dan Geert Wilders. Toen viel alles snel op zijn plaats.

Het idee van het stuk was afkomstig van de wederhelft van onze bekendste parlementaire verslaggever. Zij werd geboeid door de drie vrouwen in Geert Wilders leven: zijn 80-jarige moeder uit Venlo, zijn van oorsprong Hongaarse vrouw Krisztina en Fleur Agema, de belangrijkste vrouwelijke PVV-parlementariër. Het idee was om deze vrouwen een podium te geven, waardoor wellicht - vanuit hun 'vrouwelijke' perspectief en hun rol als moeder, vrouw en geliefde collega - een andere kijk op 'de blonde engel' wordt gegeven dan het gangbare.

Regisseur Kiek Wieshaupt wilde het stuk met humor brengen. "Humor is eigenlijk een ernstige zaak waardoor de boodschap makkelijker binnenkomt bij mensen. Ook is het politieke spektakel heel menselijk. Waarom Geert Wilders opkomt voor de zorg is omdat hij vroeger met zijn moeder naar het verpleeghuis is geweest waar zijn oma zat weg te kwijnen. Zo werken die dingen".

Ik vond het een heel leuk en bij vlagen vermakelijk stuk. Wat mij wel opviel was dat de teksten wat 'vlak' waren, wat minder literair dan bij veel andere stukken die ik door Drang opgevoerd zag. Aan de andere kant maakt dat het stuk wel toegankelijk voor een breed publiek.

Na afloop nog wat nagepraat in de smalle gang dat aan de theaterzaal grenst. Onder andere met een goede vriendin van weleer, productie-assistent Ria. Met haar en haar 'ex' Hans hebben mijn vrouw en ik menige korte vakantie gevierd. Ook alweer zo'n vijfendertig jaar geleden! Griezelig, zo snel als de tijd gaat... We gaan binnenkort eens een nostalgisch avondje houden met z'n vieren, fotoboeken bekijken en zo. Ook kwam eerdergenoemde Ferry Mingelen binnenlopen. Kennelijk om zijn wederhelft op te halen, maar hij bleef wel nog een tijd gezellig kletsen met een paar kennissen of vrienden. Wij maakten het niet te laat, want morgen (inmiddels alweer vandaag) moet er nog gewerkt worden.