Muscles for muscles

Hekel aan mijn werk heb ik niet, maar als je vier dagen per week op en neer naar Hilversum moet (vier uur reizen per dag) valt het niet mee om op je vrije zondag ook nog eens een keer die kant op te gaan. Maar vandaag was het voor een goed doel: letterlijk door mee te doen aan een loop waarvan de opbrengst ten goede komt aan Spieren voor spieren; figuurlijk door een bedrijfsteam te coachen waarvan ook Siebrand, Ruud, Pascal en Miriam deel uitmaakten.

Dit was trouwens niet voor de eerste keer: al drie keer eerder waren wij van de partij, en wij niet alleen: al met al deden er zo'n .. teams mee. Daarnaast waren er een aantal andere lopen, een wedstrijd- en prestatieloop over 5 en 10 kilometer en een kinderloop van 1500 meter. En omdat het Hilversum is, moet je niet gek staan te kijken als je opeens een stel BN-ers aan het rennen ziet.

Ondanks de stremming bij Amsterdam vanwege de treinbotsing afgelopen zaterdag, verliep de reis voorspoedig. Ruim op tijd was ik bij Gooiland waar ik de t-shirts afhaalde, mijn startnummer opspelde en nog wat van die voorbereidende acties pleegde. Daarna naar de voorkant van Gooiland waar ik rond half een met mijn collega's had afgesproken.

Nadat iedereen er was, moest er worden omgekleed - voor zover nodig -, tassen afgegeven, op de groepsfoto en naar de start. We stonden helemaal achteraan. Nou ja, geen punt, de tijdregistratie - die geïntegreerd was in het startnummer - zou zijn werk wel doen.

Geen van ons had hoge verwachtingen: Siebrand niet omdat hij een maand geleden flink gevallen was en nog maar net gerevalideerd - en zeer weinig getraind - Ruud niet omdat hij slechts een paar keer had getraind en dan nog maar drie kwartier per keer en Miriam niet omdat zij last van haar knieën heeft en bij de fysiotherapeut loopt. Pascal tenslotte, een vriend van Ruud, deed voor de eerste keer aan een loop mee. Over mijzelf zal ik het maar niet hebben (dit hele weblog gaat tenslotte over mijzelf) maar over de moeizame trainingen en het trage lopen van de laatste maanden heb ik al genoeg gesputterd.

Maar ter zake: het lopen ging best redelijk naar mijn gevoel. Het is een zwaar parcours, vooral door de klimmetjes en de vele - soms gemeen lange -  stukken vals plat, maar ook die hobbels heb ik genomen. Bij het 7 kilometer punt kwam Ruud mij voorbij, hij liep heel soepel. Toen ik uiteindelijk over de finish kwam, stond de tijdklok op 54'57''. Dat viel niet tegen want ik had berekend dat er ruim twee minuten afgingen die ik bij de start had verloren, dan zat ik toch op 52 minuten. (Uiteindelijk bleek dat ik 53'01'' had gelopen. Dat valt dan toch wel weer een beetje tegen maar belangrijker is dat er 10 kilometer is gelopen! Ik merk echter toch wel dat de kracht in de benen wat aan het afnemen is. Tja, dat hoort nu eenmaal bij de realiteit van het stoffelijke leven!

Na de finish doorgelopen, eerst zag ik Ruud die zei dat hij heerlijk ontspannen had gelopen, daarna Miriam - zij was toch uitgestapt - en weer even later Siebrand die toch nog onder het uur is gefinishd. En later - wij waren inmiddels al terug bij Gooiland - kwam een opgetogen Pascal binnen, het was hem niet tegengevallen, zo'n eerste loop. Wel flink boven het uur, maar wat wil je...Na afloop hebben we aardig wat biertjes gescoord via het verzilveren van onze consumptiebonnen. Ook kwam er een vrouw van de organisatie langs die ieder van ons een zak met twee witte bolletjes (belegd met ham en kaas) en een krentenbol aanbood. Kennelijk overgebleven. Het kwam wel goed uit, want in Gooiland kun je genoeg drinken maar eten is er niet bij. Buiten op de trap, in het zonnetje - die vanaf de loop de hele tijd onafgebroken had geschenen - lieten wij ons het bier en de broodjes goed smaken.

 Erg lang kon ik niet nablijven want ik moest nog naar een verjaardag van mijn buurman en diens broer. In de trein van Hilversum naar Utrecht zag ik zowaar Brigitte en Ilian, de vrouw en zoon van onze snelle Coen! Ook zij hadden gelopen. Voor mij was het al een aardige reis, maar zij komen uit Nijmegen dus deze loop was voor hen ook niet naast de deur.

Na thuiskomst meteen opgefrist en omgekleed en met de tuinplantjes naar naamgenoot Fred, broer van buurman Jan. Het was erg gezellig met mexicaanse bonensoep, pasta met bolognaisesaus en kaas, taart en een paar wijntjes. Dat betekent dus voor morgen: rustig aan!