Mini-lijdensweg op Goede Vrijdag

Bij voorbaat excuses! Weer geen blogje over hardlopen maar geduld: morgen wordt er een fikse wandeling gemaakt met De Doornvogels (wat u zegt, dàt is lang geleden) en zondag gaan er 10 Engelse Mijlen gelopen worden in Pijnacker. Eindelijk weer eens een loopje.

Maar vandaag, op Goede Vrijdag, dè dag bij uitstek van het lijdensverhaal en de passies (Niet alleen het grootschalige spektakelstuk 'The Passion' in Rotterdam, maar ook de traditionele Mattheus Passions overal in den lande) gingen wij - Henriëtte en ik - naar The Matthaus Passion in Utrecht. En dat werd een moeizame gang erheen. Onze eigen kleine kruisgang, al klinkt dat misschien wat profaan. We hadden afgesproken omstreeks 12.00 uur op Den Haag CS, zodat we de trein van 12.08 uur naar Utrecht konden nemen. Het concert in de Jacobikerk begon om 13.30 uur, dat zouden we dus met gemak halen. Echter liepen we elkaar op het station mis, nadat we ons allebei vanuit verschillende richtingen op de fiets daarheen hadden gespoed. Ik belde Henriëtte en zij belde mij, maar ik hoorde mijn android niet overgaan. Inmiddels heb ik de beltoon wat harder gezet.

We hadden de trein van 12.23 uur. Ook goed, die zou om 13.00 uur in Utrecht arriveren. Geen probleem dus. Als er maar geen vertraging onderweg zou optreden, want dan hadden wij een serieus probleem.

En ja hoor, bij nadering van Zoetermeer ging de trein steeds langzamer rijden en op een gegeven moment stond-ie stil. Via de intercom riep de conducteur om dat er een defecte trein voor ons stond en "dat we mogelijk een paar minuutjes vertraging zouden oplopen." Tien minuten later zette de trein zich langzaam in beweging, de conducteur riep opgetogen om dat de trein voor ons weer reed. Dat bleek helaas van zeer korte duur. Na enkele minuten stond de trein weer stil, waarna omgeroepen werd dat de trein voor ons definitief niet meer zou rijden. Via Zoetermeer zouden wij terugrijden naar Den Haag.

Wat ik dacht en zelfs binnensmonds mompelde zal ik niet herhalen op een christelijke dag als vandaag, maar ik dacht het wel. Inmiddels had een dame op de bank naast ons aan ons gevraagd of zij even een mobiele telefoon mocht vasthouden, zij moest iemand (achteraf bleek haar zoon) bellen met wie zij had afgesproken. Geen probleem natuurlijk, Henriëtte bood haar smartphone aan, waarop de mevrouw de boodschap dat ze 'wat later' zou komen kon doorgeven.
Even later bleek Liesbeth, want zo stelde zij zich voor, naar dezelfde Matthaus Passion als wij te gaan. Saiilant detail: haar echtgenoot speelt als violist in het orkest mee. Dat was toevallig, want ook wij hebben een goede kennis die als soliste zou optreden, de sopraan Klaartje van Veldhoven (nicht van de grote Bach-kenner Jos van Veldhoven).  Zij is Henriëttes buurvrouw en ik ken haar van een aantal concerten en via kennissen van mijn dochter. Wij zijn echte 'Klaartje-fans'.

Maar goed, dat zal allemaal wel, hoor ik jullie denken. Maar ondertussen zaten we vast. Ik stelde de dames voor om vanuit Zoetermeer met de taxi naar Utrecht te reizen. Dat zou een forse rib uit ons lijf worden, en dat klopte, zo bleek later, voor dat bedrag kun je een paar dure hardloopschoenen kopen. Maar we waren met z'n drieën, wij konden de kosten delen.

Een taxistandplaats was in Zoetermeer zo snel niet te vinden. Wij gingen een soort motel binnen waar de receptioniste aan de balie zo vriendelijk was om een taxi te bellen. Deze kwam een kwartiertje later, vervolgens gingen we op weg naar Utrecht. Half twee zouden we beslist niet meer halen, de vraag was alleen of we na die tijd nog binnen konden komen. Bovendien moest op het laatst nog gepind worden om de taxi te betalen, niemand van ons had gerekend op dit kostbare scenario. Liesbeth bood aan om dat te doen en te proberen het bedrag bij de NS te verhalen. Toen we na veel vijven en zessen voor de kerk stonden, bleek de toegangsdeur inderdaad potdicht. Het was toen al tien minuten over twee.  #"&$#... Maar even om die kerk heenlopen, misschien stond er ergens een deurtje open. We hoorden al fraaie koorzang bij een van de in-nissen van de kerk. Maar nee, alles was potdicht. Net begonnen we erin te berusten dat we wellicht tijdens de pauze naar binnen konden sneaken toen ik een deurtje ontdekte. Hij was open! Een minuut later stonden we achter in de kerk en konden we op de allerachterste rij, tussen de pilaren, plaatsnemen. Hèhè, we zaten! Toch nog van een flink stuk van het eerste deel genoten.

De pauze kwam vanzelfsprekend snel. Wij waren wel aan koffie toe. Er liep een aantal BN'ers rond in de kerk, waaronder Aleid Wolfsen, burgemeester van Utrecht, en Gerrie van der Kley, musicalster en cabaretière. Klaartje kwam ons ook even begroeten. Ook maakten we kennis met de man en de zoon van onze reisgenote die nota bene bij mij een straatje verderop wonen. Twee vrienden van de zoon waren er ook bij, waarvan een de zoon is van een overbuurvrouw. Wie zei daar dat de wereld klein is? Oh, dat was ik zelf.

Na de pauze gingen we bij laatstgenoemd gezelschap zitten, helemaal aan de zijkant. We hadden alleen uitzicht op een deel van het orkest en dirigent en artistiek leider Johannes Leertouwer, maar het geluid was wel een stuk beter dan waar we voor de pauze zaten. Alhoewel ik inmiddels redelijk veel uitvoeringen van de Matthaus Passion heb gezien, blijft zo'n tekstboekje waarin je het hele verhaal tijdens de uitvoering woordelijk kunt volgen (ook door de Nederlandse vertaling naast de oorspronkelijke tekst), heel handig. Maar ook zonder boekje is en blijft de Matthaus Passsion een wonderschoon geheel waar jong en oud van kan genieten.

Ik kon het indrukwekkende slotkoor nog met een redelijke geluidskwaliteit met mijn digicam vastleggen, al was de plaats waar ik zat niet zo geschikt voor opwindende beelden van het orkest, het koor en de solisten bleven zelfs helemaal buiten beeld. Maar goed, het gaat om de impressie...


Na afloop liepen wij met Klaartje in hoogst eigen persoon - zij was beladen met een tas, een grote koffer en een grote bos bloemen - naar het station. Daar hadden we al heel snel een trein naar Den Haag. De terugreis ging voorspoedig, en het laatste stukje met de fiets ook. Al met al hadden wij een turbulente middag achter de rug. Ondanks de vertragingen hebben wij toch nog van het overgrote deel van de Matthaus Passion, door het gezelschap onder leiding van Leertouwer heel mooi en ingetogen vertolkt, kunnen genieten.

Morgen (zaterdag 7 april) speelt het gezelschap 'De Nieuwe Philharmonie Utrecht' voor de tweede en laatste keer 'de Matthaus' in de Jacobikerk. Daarmee is aan een korte maar intensieve tournee - in Maastricht en Utrecht - een eind gekomen.