Herfstdipje?

"Hij was wel een beetje dom!"

Of het met mijn training van afgelopen dinsdag te maken had, geen idee, maar feit is wel dat de training van woensdagavond 'voor geen meter' ging.

Eigenlijk wilde ik helemaal niet met de groep trainen want de buienradar voorspelde onheilspellend weer. Zeg maar rustig kletsnat weer, met héél veel regen en storm. Maar toch heb ik mij die woensdagavond in trainingsoutfit  gehesen, want er moest toch een stukje worden gelopen. Naar buiten kijkend, zag ik dreigende wolkenluchten, maar de regen bleef uit. Nou ja, een paar spattertjes misschien. Om tien over half zeven ging ik van huis en liep naar de Laan van Poot. Nog steeds was het droog. Dan toch maar meelopen? Jawel, toch maar meelopen. De groep was toch weer vrij groot: Ellen, Ellis, Ilse, Eveline, Yvette, Jos, Dick, Cor, Ton, Patrick, Peter, Hans de P., Wim-op-de-fiets en ik-zei-de-gek.

Het programma was wel pittig: een duurloop met daarbinnen 4-8-4-8-4 minuten. Gek, als je zo die cijfertjes intoetst lijkt het niks, maar ondertussen. Was het wel verstandig om mee te gaan? gisteren heb ik per slot van rekening ook een pittig duurloopje voor mijzelf gedaan met daarbinnen drie versnellingen van drie tot acht minuten. Ach ja, tuurlijk kon ik mee, ik ben toch niet van chocola?

Wij liepen naar het veld aan de Savornin Lohmanlaan en gingen daar de duinen in. Vervolgens via het duinpad (fietspad parallel aan het voetpad, lopers nemen het niet zo nauw met welk pad ze volgen) naar Kijkduin, met een korte onderbreking voor de oefeningen en daarna wat korte versnellinkjes. Bij Kijkduin deden we de eerste vier minuten. Nou, dat ging nog wel. We volgden het fietspad langs de Machiel Vrijenhoeklaan richting Terheijde, de eerste acht minuten. Beetje rustig aan maar. Echter was de groep niet voornemens om rustig-aan te doen, integendeel, binnen een minuut had zich een kopgroepje geformeerd en die gingen echt als de spreekwoordelijke speer. Dus toch een beetje aanzetten. Al vrij snel gingen de benen protesteren, ze wilden niet harder al wilde ik dat wel, en voor ik er erg in had liep ik helemaal achteraan. Ik probeerde het tempo er in te houden maar het ging domweg niet, en toen de acht minuten voorbij waren - wat een kwelling - was mijn achterstand op de rest van de groep minstens honderd meter. Dat ging dus kl....

 

Rust, de tweede vier minuten dan maar. Dat was nog te overzien. Ik dwong mij er toe om bij het tweede subgroepje te blijven maar dat hield ik nog geen drie minuten vol, toen viel ik terug. Dan het keerpunt terug naar Kijkduin via het parallelle duinpad. Weer helemaal achteraan, ik moest alles op alles zetten om niet al te ver achterop te geraken en aan het eind van deze martelgang was ik helemaal op. Ik vond het welletjes zo en ging op eigen gelegenheid naar huis. Ook dat was een mix van lopen en stukjes wandelen.

Gek, de laatste tijd ging ik best goed maar deze avond was pietenpruim. Ik vertelde Wim wel dat ik daags ervoor ook (voor mijn doen) pittig had getraind, en dat was volgens hem de verklaring. "Hoe lang loop jij nu al, je weet toch dat je na een pittige training de volgende dag wat rustiger-aan moet doen?" Tja, daar had ik niet van terug. Was misschien wel een beetje dom.

Nou ja, na mij thuis gewassen en omgekleed te hebben keerde ik op de fiets terug naar de Laan van Poot. In het clubhuis was het uiteraard weer erg gezellig en ter geruststelling: met de drink-conditie was het nog prima in orde!

en dat lag