Na Top 2000 niet top...

De woensdagavond viel mij niet mee eerlijk gezegd. En dan heb ik het vooral over de langere tempo's die ditmaal deel uitmaakten van het programma: 4-6-4 minuten, en dat twee keer.

Vooraf werd ons op het hart gedrukt niet 'als een gek' te gaan, gewoon duurloop 3-tempo waarbij de snelheid meer vanuit de 'natuurlijke paslengte' moest komen. Welnu, dat heb ik keurig gedaan, dat was ook uit eigenbelang want als ik zaterdag die halve marathon op een beetje normale manier wil lopen (liefst binnen de twee uur) dan moest ik nu geen gekke dingen doen. Het resultaat was wel dat ik binnen de kortste keren helemaal achterin kwam te lopen wat psychologisch gezien een zware uitgangspositie is. Bovendien merkte ik dat benen en longen niet meewerkten, waarschijnlijk toch nog vermoeidheidsstoffen van de Meeuwen- en Makrelenloop en de tempoloop van maandag? Als zestig-plusser heb je toch meer hersteltijd nodig. Het tempo bij de anderen lag bovendien toch (erg) hoog en dat werd niet minder naarmate de training vorderde.

De tweede zes kilometer was op de terugweg op het duinpad naast de Machiel Vrijenhoeklaan, ik heb geprobeerd om bij te blijven maar na twee minuten gaf ik die poging op, het werd echt forceren dus liep ik op eigen gelegenheid naar huis. Dat laatste stuk afwisselend gewandeld, gelopen en op het laatst toch nog twee keer twee minuten 'volle bak' gelopen, vanaf Meer en Bosch tot aan het Savornin Lohmanplein.

Na het wassen en omkleden op de fiets gestapt en terug naar de club. De drukte viel wel mee, ondanks dat de trainingen van de CPC-groepen weer zijn begonnen. Buurman Jan was ook weer van de partij, die loopt binnen de kortste keren weer ruim onder de 1:40' op de halve marathon.


Voorafgaand aan de training hebben de nodige kerstactiviteiten plaatsgevonden. Zo was er afgelopen dinsdag een kerstbrunch op mijn werk. Dat was in de namiddag dus dat werd voor mij, als lang-reiziger, een latertje. Maar het was een uitstekende brunch, voorafgegaan door een luchtige terugblik op een vrij roerig werkjaar. En na afloop het kerstpakket meegenomen dat bij de ingang stond. Ik liep met Marcel op naar het station. Wij reisden tot Utrecht samen op, waarbij we tot de ontdekking kwamen dat onze kerstpakketten op een andere naam stonden. Een telefoontje met de zaak leerde ons dat dit niet uitmaakte, alle pakketten hadden dezelfde inhoud. Ook weer geregeld.

Woensdag tussen de middag (tussen twaalf en twee) zijn wij - Hans, Marcel en ik - naar het Top 2000 café geweest. Daar was Frits Spits ditmaal presentator van het Radio 2 programma, een taak waarvan hij zich nog steeds op levendig-kwikzilverachtige wijze kweet, met spitse opmerkingen en de aanwezigen zoveel mogelijk bij de uitzending betrekkend.

Het was gezellig, ik heb zelfs nog twee biertjes gedronken. Het viel op dat het publiek vooral uit pensionados bestond - niet zo gek natuurlijk, woensdag is een normale werkdag - en er was een goede band met een zangeres die tussen de bedrijven door onder andere 'I Shot The Sheriff' speelde.

'Special guest' deze middag was Mart Smeets, die uiteraard geen enkele introductie behoeft. Hij maakte om kwart over een zijn entree en vervolgens vond - tussen de muziek door - een geanimeerd tafelgesprek plaats tussen de beide 'éminence grises' Spits en Smeets. Als speciaal attribuut had Smeets zijn boek over Lance Armstrong meegenomen dat, zo zei hij zelf  'uit 2009 was en door de tijd was ingehaald'. Of het boekje dan niet aangepast moest worden in een nieuwe druk of uitgave? Dat was lastig, vond Smeets, want hij wist ook nog lang niet alles, in ieder geval volstrekt onvoldoende, van alle ins en outs over de affaire. Wel gaf hij aan zeer teleurgesteld te zijn over het feit dat Armstrong hem jarenlang had voorgelogen en zelfs heden ten dage niet bereid lijkt te zijn om schoon schip te maken.