Normaal is wedstrijdlopen een individuele aangelegenheid. Ieder voor zich, voor de beste tijd en hoogste plek. Bij de Team Time Trial is dat anders. Een hardloopevenement met een sociaal karakter waarbij het echt om het team draait.
Zelf zat - eh... liep - ik ook in een team, één van de Hartmannen 5 teams. Onze trainingsgroep was in maar liefst drie teams opgesplitst. Patrick was onze 'captain', verder maakten Ton, Peter en Arne deel uit van het team. Vijf mensen dus. Als oudste van het stel had men aanvankelijk de gedachte om mij als derde loper in te zetten, rekening houdend met de zogeheten 'Methusalem-factor' zou ik dan een aardige gemiddelde tijd voor het team kunnen neerzetten. Omdat Peter een stuk sneller is leek het bij nader inzien verstandiger om hem als Methusalem (alhoewel 14 jaar jonger dan 'uw blogger') in te zetten, hetgeen achteraf geen verkeerde beslissing bleek.
Na het aantrekken van de t-shirts en het opspelden van de startnummers gingen we met z'n vijven inlopen, een stuk over de Laan van Poot en nog een aardig stukje door de duinen. Daar deden we wat rek- en strekoefeningen. Ondertussen zagen we een aantal lopers en fitwalkers van de groepen die al van start waren gegaan terugkeren.
Daarna terug. Snel de 'lichte' wedstrijdschoenen aangetrokken en naar de start. Daar maakte een professionele fotograaf foto's van alle teams, de onze niet uitgezonderd. Om exact achttien minuten over elf was het onze beurt, twee minuten nadat ons damesteam was vertrokken.
Tien...negen....acht....zeven....zes etc. Meteen maar pittig van start gegaan. Voor de eerste keer dit jaar weer eens 'lekker' gelopen. De drie snelle jongens Patrick, Arne en Peter namen meteen een aardige voorsprong en dat bleef ook zo, Ton en ik volgden.
Teamcaptain Patrick |
Wat een zwaar parcours was het zeg, wel mooi maar er moest veel worden geklommen. Desondanks ging het voor mijn doen best goed, het was weliswaar geen loop waarbij de individuele prestatie voorop stond maar toch liep ik zo snel als in mijn vermogen lag. Het lukte zelfs om Ton al die tijd voor te blijven en dat bleef zo tot aan de finish, toen zag ik dat hij niet zo gek ver achter mij zat. Dik 25 minuten, niet slecht wanneer je in aanmerking neemt dat alle lopers op een vlak traject zo'n anderhalf tot twee minuten sneller kunnen lopen. Hoe dan ook had ik een tevreden gevoel, het voorjaar is begonnen!
Foto: Jeroen Tibbe |
Uitlopen op het veldje achter het clubhuis... |
1 opmerking:
Da's een lekker positieve afsluiting van de winter Fred. Wie weet wordt de lente nog veeeeel mooier voor je.
Een reactie posten