Het was weer heerlijk wandelen zaterdag. Of heerlijk, nog steeds was het weer niet geweldig, er stond een frisse stevige wind. Echt 'uitwaai-weer', maar, mits goed gekleed, was het met een uiterst flets zonnetje goed te doen.
Rond negen uur had ik met Walter afgesproken op Hollands Spoor. Een voorspoedige treinreis resulteerde in een vroege aankomst op Amsterdam CS, waarop wij besloten bij Café Karpershoek aan de overkant van het station koffie te drinken. Daarna keerden we terug naar de andere (IJ-)kant van het station. Aat stond daar al te wachten, Hugo kwam even later waarna het pontje ons over het IJ naar de overkant bracht. Geen dames ditmaal onder de wandelaars!
Weer koffie gedronken bij het Wilhelmina Doc (per slot van rekening hadden Hugo en Aat nog niets gedronken) en daarna volgde de 21 kilometer lange wandeling door het WH Vliegenbos en over de Nieuwendammerdijk naar de Waterlandpolders van De Weeren, het weidse polderlandschap onder de rook van de stad. Heel wonderlijk dat je daar in een volstrekt landelijk gebied terecht komt met boerderijtjes en pittoreske huisjes.
Vooral frappeert de authenticiteit van de Waterlanddorpjes Ransdorp en Zunderdorp, alleen worden die niet meer, zoals in de jaren vijftig, bewoond door boeren en boerinnetjes maar door moderne welgestelde juppen. De rust en landelijkheid is echter gebleven. In het eerste dorpje was het enige caféetje dat we op deze lange route tegenkwamen zelfs gesloten. Leuk was anders, want we waren wel aan wat drink- en eetbaars toe.
Dus hebben we maar op een bankje de zelf-meegebrachte bammetjes verorberd. Zelf had ik niets bij me - ik ging er van uit dat ik onderweg wel iets zou tegenkomen - dus kreeg ik een chocoladerijstekoek van Hugo. Precies voldoende om welgemoed door te gaan.
Even na Zunderdorp was evenwel een voetbalveld waarop net een wedstrijd aan de gang was, dus Hugo kreeg het lumineuze idee om in de sportkantine aldaar iets te gebruiken. Alzo geschiedde: van de vriendelijke meisjes aan de bar kregen we koffie, een tosti, warme chocolademelk. De anderen bestelden nog een warme gehaktbal.
We zetten de wandeling voort langs het Noordhollandskanaal, door het Florapark en uiteindelijk kwamen wij via Amsterdam-Noord weer uit bij het IJpontje die ons snel weer naar het Centraal Station bracht.
Zoals vaker sloten wij de wandeling af met een tapas-maaltijd bij een Spaans restaurant. Erg druk, wat meestal een goed teken is. We hadden een super-energieke, snelle, temperamentvolle spanjool als ober en het eten was inderdaad prima. Weldoorvoed gingen we een uur later ieder ons weegs, Hugo naar Doorn, Walter, Aat en ik reisden samen met de trein terug naar Den Haag.
Een foto-impressie van de wandeling in vogelvlucht gaat hierbij!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten