CPC 2013: de kou was bar en boos

'Waarschijnlijk de koudste CPC ooit', dat staat op de website van deze loop. Nou, laat dat 'waarschijnlijk' maar weg, denk ik dan, want nog nooit maakte ik zo'n koude editie mee, en ik loop bijna vanaf het begin mee.

Ik was aan de vroege kant op het Malieveld, omdat ik nog wel iets wilde zien van de start en vooral de finish van de 10 kilometer. Dat is ten dele gelukt. Ten dele, omdat het te koud was om op de snelste terugkeerders te wachten. Snel naar de tent gezocht die als ontmoetingsplaats voor Haag-leden fungeerde. Daar was het nog rustig.

Angelo (links) zou later 1:25' lopen...

 

Even later zag ik Jan G., weer later Angelo. Twee buurtgenoten uit Scheveningen die allebei aardig kunnen doorstappen. Angelo zou later zelfs 1:25' lopen op de halve marathon.

 

Even daarvoor werd Jan op het modderige Malieveld geïnterviewd door een paar studenten, over de hoeveelste keer het was dat-ie meeliep en wat hij dacht te gaan lopen.

Ook zag ik even later in de Haag-tent buurjongen Victor die behoorlijk kan rennen. Hij kwam net terug van de 10 kilometer die hij in 41 minuten had afgelegd.

 

Wie ook snel had gelopen - zonder zijn rugklachten had-ie nog sneller gekund - was Patrick Meijer, 43 minuten. En Ellis van onze groep had 47 minuten nodig om de afstand te overbruggen. Goede tijden dus!

 

Veelgefotografeerd deze dag is Cynthia, een van de snelste loopsters van onze vereniging en altijd met een ontwapenende lach. Zij had deze dag haar zusje 'gehaasd' op de 10 kilometer en met succes: zuslief liep een zeer fraaie 51 minuten.

Cynthia (links) met zus en vriendin

Even later kwam Ton van der Pol. We zouden met Groep 5 inlopen, maar wie er kwam, geen groep 5. Maar ze hebben wel bijna allemaal gelopen vandaag! Zoals Cor van Veen die even later kwam. Gedrieën liepen we om kwart over twee naar de start. In vak C, waar we stonden ingedeeld, was het nog rustig. Zó rustig dat we van een van de vrijwilligers konden opschuiven naar vak B.

Om half drie was de start van de eerste groep lopers. Daar liep ik dus ook bij. En nu kan ik natuurlijk een uitgebreid verhaal gaan houden over hoe de 21 kilometer en 195 meters gingen, maar laat maar. De eerste acht kilometers gingen redelijk, de kou viel mee en de wind ook maar dat was logisch: we hadden 'm op dat moment in de rug.
Bij de Savornin Lohmanlaan stonden mijn vrouw, dochter en schoonzoon mij op te wachten om mij en een aantal kennissen en vrienden aan te moedigen. Daar maakte dochter Daphne dit fotootje. Het ziet er vrolijk uit maar op dat punt begon ik het al zwaar te krijgen. Dat bleef zo tot het eind. Nee, ik kan niet zeggen dat het erg soepel ging, dat zal zeker ook te maken hebben met de leeftijd. Ik maak het de laatste tijd té vaak mee om te blijven hangen in een soort ontkenningsfase. Zo van: 'Volgende keer beter!' Maar toch blijf ik steeds zo denken, het beste is om dat maar zo te laten denk ik.

Het stuk vanaf de eerste binnenhaven, waar het 15 km punt was, gingen we de boulevard op en meteen tegen die beruchte helling op naar boven. Dat bleek behoorlijk zwaar. Maar gelet op alle alarmerende verhalen van tevoren viel zowel de sneeuw - die wel even is gevallen - als de tegenwind nog mee.

Uiteindelijk kwam het beruchte stuk Badhuisweg-Nieuwe Parklaan-Madurodam-Koningskade naar de finish. Vals plat en zijwind. Maar ondanks de zwaarte en mijn relatieve traagheid was er geen moment dat ik er aan dacht te gaan wandelen. Uiteindelijk kwam ik in exact 1 uur en 57 minuten (netto) over de finish. Absoluut geen wereldtijd waar niettemin erg hard voor is gewerkt.

 

Direct na de finish had ik last van een pijnlijke lies en strompelde naar de tent, maar gelukkig trok de pijn na een kwartiertje weg en moest er nog enigszins haast gemaakt worden, want om half zeven was er een etentje van onze groep bij Didong, een prima restaurant waar je gezellig en lekker indisch kunt rijsttafelen. Eerst naar huis (wat was het verschrikkelijk koud, ik had continu dode vingers en het lange wachten op de randstadrail was ook niet bevorderlijk), daar wassen, omkleden en in mijn dikste winterjas op de fiets naar het restaurant. Desondanks sneed de ijzige wind door alle lagen kleding heen als een scheermes door een pakje boter.

 

Het was erg gezellig in Didong. Uiteraard werd veel teruggeblikt op de loop van vandaag. De leden van Groep 5 hadden allemaal prima gelopen, vooral de dames. Ilse had 1:39 gelopen, Yvette en Eveline 1:42', waarmee Eveline zelfs 6 volle minuten van haar pr had afgehaald. Maar laat ik niet alle tijden noemen, er is door bijna iedereen erg goed gelopen, zeker gelet de omstandigheden die zonder overdrijving bar en boos genoemd mochten worden. 

Alle uitslagen staan inmiddels op de site van de CPC-loop!