Anouk niet naar de knoppen, wij naar de bollen

"We" hebben de finale gehaald. Eerlijk gezegd durfde ik mijn pensioen er niet om te verwedden, wetende hoe onberekenbaar de waardering en jurering van songfestivalliedjes kan zijn. Ook al vond ik het liedje en de performance van Anouk er wel uitspringen.

Ziezo, dit moest ik wel even kwijt omdat ik het blogje op een avond als deze niet zomaar met een verslag over een bezoek aan de Keukenhof kan beginnen. Maar dat is wat wij vandaag gedaan hebben. Voor wie de Keukenhof niet associeert met kneuterigheid, dagjesmensen en Japanse toeristen: wil je er heen, dan moet je snel zijn. 20 mei is de laatste dag. Zo lang wilden wij niet wachten, het idee was om er vandaag heen te gaan. En zo geschiedde. Met de trein naar Leiden, vanwaar met grote regelmaat een bus richting Keukenhof vertrekt. Wij hadden mazzel, want de chipautomaat in de bus deed het niet: we konden doorlopen.


Wij hadden het voordeel van een doordeweekse dag èn een minder gunstige weersvoorspelling, met buien en zo. Daardoor was het niet overmatig druk in De Keukenhof. Het bleef echter de hele dag droog, zelfs kwam de zon met enige regelmaat achter de wolken vandaan en het waaide veel minder dan gisteren. Kortom: het was heel aardig weer ook al was het met twaalf graden niet echt warm.

De Keukenhof lag er prachtig bij, overal groeide en bloeide het dat het een aard had. De prachtigste tulpen, narcissen, hyacinthen, amarylissen en rhodondendrons zag je, ik heb meer dan tweehonderd foto's gemaakt. In de paviljoens waren er lelies en orchideëen met de meest gevarieerde kleuren.

 

 

 

 

 

Toen wij een paar uur later het park uitliepen, zagen we de bus naar Leiden net vertrekken, maar gelukkig kwam er al snel een andere bus. Hee, met dezelfde chauffeur als op de heenweg. Wij wilden chippen maar het apparaat deed het nog steeds niet dus andermaal konden wij doorlopen. Zo reden wij gezellig terug naar Leiden. Na een kwartiertje zagen we opeens een groot vliegtuig boven de weg opstijgen. Hee, grappig, ik wist niet eens dat er een vliegveld in de buurt van Leiden was. Typisch, dat wel.

We reden nog een stukje door en we zagen steeds meer vliegtuigen op de weg. Weer eens iets anders dan beren. Toen zagen wij teksten met daarin het woord 'Schiphol' verwerkt... Juist, we zaten in de verkeerde bus. Lachen! Het beste was om bij de luchthaven uit te stappen - niet zo moeilijk, dat was toch het eindpunt - en de trein naar Leiden te nemen.

 

Eenmaal in de sprinter naar Den Haag CS, viel mij in dat ik niet had ingecheckd. Suf, en ook al wil ik niet roomser dan de paus zijn, veel zin om eventueel tientallen euro's boete te betalen had ik niet. Dus de eerstvolgende halte, Hoofddorp, uitgestapt en zo'n gele paal gezocht om alsnog in te checken waarna we weer in dezelfde trein konden stappen. Niet dus, want voor die incheckpaal moesten we naar beneden, de trap af. De eerstvolgende trein naar Den Haag ging een half uur later.

 

Maar een stukje gelopen. Nu is Hoofddorp niet de meest aantrekkelijke plaats voor een mooie wandeling, maar vlakbij het station ligt een dijk, die zijn we een stukje opgelopen waarbij wij op loslopende schapen stuitten. We waren op tijd terug voor de sprinter van zeven over vier.

The Bridge

's Avonds na het eten toch nog even naar de club voor een interview met drie jeugdleden die het afgelopen weekend een ludieke loopbrug hebben geconstrueerd. Dat leek ons wel iets voor een stukje in het clubblad. Daarover later meer.