Vogelen in Drenthe

 

 

Vanuit Den Haag ben je eerder in Parijs dan in Ruinen (Dr.), wat geen beletsel vormde om gisteren die kant op te gaan. Veel overstappen onderweg. Eerst met de randstadrail naar het Centraal Station Den Haag, dan met de IC naar Utrecht, uitstappen in Gouda en van daaruit de trein naar Zwolle. Daar weer een overstap naar de trein richting Hoogeveen en eenmaal daar aangekomen nog twintig minuten wachten op Bus 32 naar Ruinen Centrum.

Even wachten in Ruinen

Tot slot nog een kwartiertje wachten op de bus naar Heest, dat bleek zo'n taxibusje (lijn 38) die wordt ingezet op rustige of minder rendabele lijnen zoals deze.

De chauffeur van laatstgenoemde mini-bus zei dat er elk uur een bus terug ging en dat het niet nodig was om over te stappen van de ene (32) op de andere bus (38) omdat 38 rechtstreeks naar Station Hoogeveen ging. Dat het op de OV-wijzer anders stond vermeld had er volgens hem mee te maken dat veel overstappen de vervoersbedrijven meer oplevert.



Het was nog een kleine twintig minuten lopen vanaf de halte naar de ingang van het Vogelpark op de Postweg. Maar die wandeling was geen straf, hier is Nederland nog relatief ongerept. Aan weerskanten van de weg was er weidelandschap zonder horizonvervuiling, gelardeerd met pittoreske boerderijtjes zoals je die op heel oude schoolplaten of foto's ziet.

Ik was een kwartier voor openingstijd bij het vogelpark, maar ik mocht eerder naar binnen. Zo moeilijk doen ze niet in Drenthe, dat valt mij steeds weer op. Ook in het openbaar vervoer, ik heb hier nog nooit een chauffeur ontmoet die niet behulpzaam was en altijd in is voor een praatje.

Het Vogelpark Ruinen is vanaf 1 mei elk weekend geopend van 12.00 uur tot 18.00 uur, in de zomermaanden juli/augustus ook doordeweeks. Het is een officiële dierentuin, zij het dat het een particulier initiatief is. De dierentuin wordt niet gesponsord of gesubsidieerd en van de entreeprijzen (€ 5,-) en consumptieprijzen wordt je ook niet rijk.

Persoonlijk hou ik wel van dat kleinschalige dat door velen, verwend als wij zijn door alle mogelijkheden op technologisch en recreatief gebied in onze overgecommercialiseerde samenleving, als 'truttig' en achterhaald gewaardeerd zal worden. Bij mij werkt dat omgekeerd: juist in het schijnbaar kleinschalige en onopvallende zit veel puurheid. Dit is ook zoiets, deze dierentuin wordt gedreven door een paar vrijwilligers waar niet het grote geld de drijfveer is maar pure liefhebberij en liefde voor vogels.

 

 

Op de website van het vogelpark staat iets over de oprichter-eigenaar van het park, Henk Dietz. Hij groeide als boerenzoon op tussen de dieren. Vooral vogels hadden zijn belangstelling, zowel op de boerderij als in het veld. Die belangstelling is met de jaren gegroeid. In het begin waren het vooral de wat meer exotische vogels maar met de grote veranderingen in de natuur om ons heen kregen allengs ook de inheemse vogels steeds meer zijn belangstelling. Met name trokken de steltlopers (grutto, wulp, kemphaan etc.) zijn aandacht vanwege de voelbare achteruitgang in de vrije natuur.

In 2000 zag Henk mogelijkheden om zijn inmiddels grote collectie vogels voor een ieder toegankelijk te maken door het oprichten van het vogelpark.

Na mijn bezoek aan het park raakten wij even aan de praat. Henk is weinig optimistisch over hoe er met natuurbeheer wordt omgegaan in ons land. Veel mooie ideeën die door academisch geschoolden in de grote stad op 'drie hoog achter' worden ontwikkeld, maar vaak tot weinig leiden. En ook onevenredig veel aandacht om vooral de meer 'sexy' dieren zoals de ooievaar te beschermen. Helaas wordt er weinig tot niet geluisterd naar mensen uit de praktijk die dag-in dag uit in en met de natuur zijn opgegroeid en de samenhang zien tussen al wat leeft en groeit, meer oog hebben voor het natuurlijk evenwicht. Wil je daadwerkelijk aan natuurbescherming doen dan moet je alle factoren erbij betrekken.

Wat mij vooral trok in dit vogelpark was het Auerhoen, de grootste en interessantste wilde hoendersoort van Europa. Een dier dat in ons land niet in het wild voorkomt en het ook elders in Europa lastig begint te krijgen.

In Ruinen is een grote Auerhaan in gezelschap van een paar Auerhennen. Een Auerhaan gedraagt zich vooral in de paartijd (april tot juni) agressief tegenover indringers, ook tegenover die rare vogels die zich mensen noemen. Zijn baltsroep is opvallend: een merkwaardig droog-klikkend geluid (te-lak te-lak) dat een paar keer herhaald wordt, steeds sneller en escaleert in een 'plop' alsof een wijnfles geopend wordt en eindigt in een hoop gekwetter. En dat gaat onafgebroken door, bijna de hele dag.

Maar ook de 'gewone' vogels zoals de kalkoen en ganzen hebben de lente duidelijk in het hoofd, ze zijn allemaal druk bezig met elkaar het hof te maken.