Viermaal duizend met oranje gloed

Wat een raar weer blijft het toch: lagen we woensdagmorgen nog te bakken in de zon, in de achtertuin, 's middags maakte een ijzig koude noordoostenwind het voor de zoveelste keer in de afgelopen maanden onaangenaam fris. Dit ondanks de strakblauwe lucht en de stralende zon. Dinsdagmiddag was het trouwens nog erger, wat zal Maxima het afgenift hebben op die boot in haar blootschouderige maar overigens prachtige creatie van Jan Taminiau.

 

Nu we het er toch over hebben: wat een televisiedag afgelopen dinsdag hè, wat een geweldig evenement en wat is alles fraai vastgelegd door de NOS-camera's. Dit schrijf ik zonder een spoortje ironie, het was echt mooi. De abdicatie, de balkonscène, de inhuldiging, de rondvaart over het IJ. Momenten waarbij menigeen zijn of haar fishermens friends moment kende: bij de handtekening van Koningin Beatrix die haar, eenmaal gezet, tot Prinses Beatrix maakte en haar zoon tot koning; de waarlijk indrukwekkende 'Kings Speech' van Willem Alexander; de spontane 'van de boot-klim actie' van de nieuwbakken Koning en Máxima teneinde Armin van Buuren en een aantal mensen van het Concertgebouworkest de hand te drukken. Daarmee had hij meteen een eigen toon gezet. Ach, we hebben het allemaal gezien en we zijn alweer overgegaan tot de orde van de dag.

Woensdag was weer een dag als alle anderen. 's Ochtends vroeg gewandeld naar Ockenburgh, eens kijken hoe het Hyacintenbos er bij lag. Kort en goed: dat lag er goed bij maar het zal nog wel een week of twee duren voordat alles blauw is gekleurd. Daarna, evenals de dagen ervoor, vooral bezig met de tuin. Daar heb ik nu alle tijd voor. Dus ook gisteren naar het tuincentrum geweest om aanvullend plantmateriaal te kopen, vandaag maar eens verder met het inzaaien van een aantal zakjes zaad die ik laatst in Dordrecht kocht. En oh ja, ook naar aquariumzaak Waterweelde op de Oude Haagweg, watervlooien kopen voor in de vijver en meteen een portie meegenomen voor de buurman.

 

Maar er is ook gelopen, gisteravond bij de club. Sinds zondag, na de redelijk geslaagde 5 kilometer, had ik niet meer gerend, het moest er maar eens van komen. En meteen een pittig programma: een duurloopje inclusief vier maal één kilometer die we snel mochten lopen (5 km tempo). Twee daarvan op de baan, de overige twee in de duinen. Met daartussen drie minuten pauze. De eerste drie keer vielen niet mee maar ook niet tegen, resp. 4'37'' en 4.43'' en dat is voor mij niet slecht (je bent zelf altijd het beste vergelijkingsmateriaal). De laatste twee waren in de duinen, bij de derde kilometer moest ik echt 'werken' om het gaatje met de achtersten niet al te groot te laten worden, en bij de laatste had ik het ronduit zwaar en moest zelfs twee keer een paar meters wandelen. Toch zijn ook die laatste twee binnen de vijf minuten volbracht. Hoe dan ook was het een stevige training die veel voldoening gaf.