Woensdag en donderdag waren dagen waarop niet veel uitgevoerd is, schrijf ik met schaamrood en zonnebrandbruin op de kaken. Maar misschien is het meer een gevoel dan realiteit, want dinsdagavond hadden wij een uitgebreide redactievergadering en woensdagochtend zijn er alweer interviews afgenomen, ditmaal met twee mensen die al héél lang lid van onze vereniging zijn. En woensdagavond is er getraind. Maar voor de rest waren het lome dagen, vooral overdag. Tegen alle adviezen in tòch geruime tijd - zeg maar rustig: urenlang - op het strand doorgebracht, wel met het nodige leesvoer èn hopelijk genoeg zonnebrandolie (factor 30) om enige bescherming te bieden aan de brandende, maar overigens méér dan welkome zon.
Ik doe nu ook - maar dat is meer een aardigheidje - mee aan
de vlinderteldagen van de Vlinderstichting. Dat houdt in dat je drie dagen achter elkaar (van vrijdag 2 augustus t/m zondag 4 augustus) gedurende een tijdsbestek van - zeg - een kwartier (het moment kun je zelf bepalen) de vlinders telt die je in jouw tuin ziet. Daarna noteer je per soort het maximale aantal dat je tegelijk hebt gezien door naar voornoemde stichting. Hoe het precies in zijn werk gaat, kun je
hier lezen.
Gelukkig laten zich de laatste dagen steeds meer vlinders zien. In mijn vorige blogpost maakte ik al gewag van de atalanta, de gehakkelde aurelia en het alom bekende koolwitje. Gisteren (2 augustus, op vele plaatsen de warmste dag van de afgelopen vijf jaar) kwamen daar nog eens twee dagpauwogen en een boomblauwtje bij. En er fladderde zo nu en dan ook een ander vlindertje over maar wat voor 'merk' het was heb ik niet kunnen ontdekken.
Deze vlinder telt niet mee (voor mijn lijstje) want die spotte ik bij de Heemtuin in Madestein. Het is een zogeheten geaderd witje.
Wel grappig was de grote bruilofts-uittocht van de mieren gistermiddag. Ik was te laat om het vast te leggen, want drie minuten voordat ik nevenstaande foto maakte, hadden zich letterlijk duizenden gevleugelde mieren voor en bij de uitgang verzameld: ze kwamen in één keer naar buiten, geëscorteerd door bedrijvig heen en weer rennende werkmieren. Uit de door de vele vleugeltjes zilverkleurige zwerm maakt de een na de ander zich los om het luchtruim te kiezen. Het leek wel een soort Schiphol in het klein waarbij de vliegtuigen zeer snel na elkaar opstijgen. Een groot aantal 'vliegmieren' (het merendeel zijn mannetjes) overleeft deze vlucht niet - feest voor de zwaluwen en een paar uur later zag ik duizenden in zee drijven - maar het lukt een aantal toch om de koninginnen (de grootste vliegmieren) te bevruchten. Die graven zich dan ergens in om een nieuwe kolonie te stichten.
De Vlinderstichting is niet alleen geïnteresseerd in vlinders, maar ook in libellen en beekjuffers. Ik had al eens blauwe en rode juffers gesignaleerd bij ons vijvertje, maar de laatste dagen zie ik vooral deze groene (foto links).
Trouwens, op het strand zag ik een reusachtige libelle (foto boven) overvliegen. Geen idee welke soort het was, hij maakte wel een hoop lawaai...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten