Devil's trail Uden: duivels parcours met venijn in de staart

Terwijl het merendeel van de Nederlandse lopers naar Amsterdam ging om de hele of halve marathon te lopen, ging ik mij vandaag voor het eerst aan een trailrun wagen. Naam trail: DAK Devil's trail, locatie: Drunen. DAK staat voor Drunense Atletiek Vereniging. Een tijd geleden had ik mij daar al voor ingeschreven. Eigenlijk wilde ik al langere tijd een trailrun doen maar de afstanden (vaak langer dan een marathon) hielden mij tegen. Maar deze trail kende drie afstanden: 11,11 km (Lucifer Trail), 22,22 km (Moenen Trail) en 33,33 km (Helse Trail). Voor mij de gulden middenweg, Moenen dus.

Al vroeg deze ochtend (kwart voor zes) verliet ik steels het huis. Met een volgeladen rugtas fietste ik naar station Hollands Spoor, daar stalde ik 'm en pakte om zes over half zeven de trein. In Schiphol overstappen op de trein die ook in 's Hertogenbosch stopte en daar nam ik de bus. Er zat nog een medeloper in die bus, Joris Wulfert van PAC Rotterdam. Een héél snelle loper maar nu zou hij het wat rustiger-aan doen. Hij ging de langste afstand lopen, 33,33 km dus.

Eenmaal in Drunen stapten we uit bij halte De Werf. Het bleek nog een pittig eind lopen naar de start. Sterker nog, we hebben een heel stuk omgelopen - op advies van een lokale ruiter-te-paard namen wij een toeristische bosroute - dus al met al hadden we al vijf kilometer afgelegd toen we op onze bestemming waren.

Inschrijving, kraampjes en finish waren gesitueerd in een grote paardenstal. Wij konden ons omkleden in tenten die aan de stal grensden, een voor dames en een voor heren. Daarna naar buiten. Voordat de lopers van elk onderdeel van start gingen, kregen ze een korte briefing waarna ze 'en groupe' langs een akker naar het startpunt wandelden. Daar ging het los.

Omdat het de eerste keer was besloot ik deze trail als training te lopen. Gelijk een goede duurloop voor over twee weken, de Berenloop. Maar achteraf denk ik: als ik 'm als wedstrijd had gelopen hadden ze mij al snel kunnen opvegen. Want het was zwaar, héél zwaar, iets dat je eigenlijk pas in de tweede helft merkt.

Ik voelde al vanaf het begin dat mijn benen de afgelopen dagen flink doorgesmeerd waren - lees: wat stijfjes en gevoelig - wat niet wegnam dat het eerste gedeelte - met heel veel kronkelige bospaadjes up and down, up and down - best goed ging. Maar na zo'n vijftien kilometer begonnen de eerste verzuringsverschijnselen en kostte het soms moeite de benen op te tillen. Ik ben gedurende deze loop dan ook drie keer keihard op mijn plaat gegaan. En de laatste vier kilometer veel stukjes gewandeld maar ik was bepaald niet de enige...

Uiteindelijk ben ik binnen de drie uur gefinishd (2:39'' bruto). Bij de finish de chip losgemaakt en ingeleverd en een lekker stuk  melkchocolade van sponsor Tony Chocolony verorberd. Overigens zijn tijden volstrekt irrelevant bij zo'n trailrun, je loopt zómaar een uur langer op zo'n parcours dan op een halve marathon op straat. Onderweg zei iemand dat de afstand 24 km was in plaats van ruim 22 km, maar dat werd later weer door iemand tegengesproken.

Hoe dan ook blij en voldaan dat het er op zat. Moest na het omkleden wel weer dat p..eind teruglopen naar de bushalte, ruim drie kilometer. "Au au" zeiden mijn benen. dat was nog het zwaarste stuk van de dag :-). Maar een 'wilde loper' in lopersoutfit hield mij een stukje gezelschap tot aan de bushalte, hij woonde in de buurt.

Bij het station snel een oubliehoorn softijs gekocht - wat had ik daar trek in - en een voorspoedige treinreis via Utrecht naar Den Haag gemaakt. Bij CS sprintertje naar Hollands Spoor want daar stond mijn fiets nog. Wat een zware terugtocht naar huis zeg, met een opstekende zuidwestenwind, nou, zeg maar rustig storm.

Nu heb ik nog niet eens gehad hoe mooi het parcours was. Goed dan: het was mooi, èrg mooi. Een en al natuur, bos, heide, moeras en zandverstuivingen. Maar ook zwaar, erg veel klimmen, veel mul zand (maar gelukkig niet het hele parcours). De foto's spreken voor zich. Ik had mijn camera bij me dus behalve lopen en vallen heb ik onderweg ook nog een aantal foto's kunnen maken. Er staan er ook nog een paar in mijn album.