Naar Hofwijck

Geen Stijl? Dat niet, wel (Herfst)stijlloos! In de tuin van Hofwijck...

Het komt niet zo vaak voor: géén hardloopwedstrijd op zondag, geen kunstroute en zelf ook al niet   getekend of geschilderd. Toch hebben wij gistermiddag de nodige kilometers gemaakt, maar dan wel op de fiets. Van mijn aanvankelijke voorstel om naar Delft te gaan is uiteindelijk niets gekomen, maar het alternatief was de moeite waard.

Eerst peddelden wij via Zeeheldenkwartier, Noordeinde en Lange Voorhout naar de Koekamp, en van daaruit door het Haagse Bos - langs Huis Ten Bosch - naar Wassenaar. Nog even geaarzeld bij het Automobielmuseum - sinds kort is de museumjaarkaart daar geldig - maar het weer was tè mooi om binnen te hangen, dus via de aangegeven fietsroute richting Mariahoeve en vervolgens naar Leidschendam-Voorburg.

Even voorbij Voorburg-'t Loo passeerden wij een kruispunt (Hofzichtlaan) waar wij een man op de zebra zagen zitten, lijkbleek, niet in staat om een stap te verzetten. Een ouder echtpaar was uit hun auto gestapt en boog zich zorgzaam over de man. Hij gaf aan vlakbij te wonen, 'aan de overkant', maar bleek niet in staat om op te staan, laat staan op eigen kracht verder te gaan. Wij besloten 112 te bellen. Tien minuten later arriveerde een politieman op motor en weer even later hoorden wij de ambulance. Wij zijn toen maar weer doorgereden, de man zat nog steeds op de grond met een door het echtpaar aangereikte deken over zijn schouders, maar echt zorgwekkend zag het er niet uit.

Na nog een stukje fietsen bogen we af via de Laan van Nieuw Oost Indië naar Station Voorburg en uiteindelijk een doel voor een serieuze stop, het Huygensmuseum Hofwijck.

Vele jaren lang - meer dan twintig - forensde ik met de trein vanaf Utrecht naar Den Haag, en iedere keer passeerde ik even vóór station Voorburg dat mooie mini-kasteeltje, en dan dacht ik: Oh ja, Hofwijck, daar moet ik ook eens naar toe. Maar het kwam er steeds niet van.

Het was de moeite waard, over Hofwijck en zijn toenmalige bewoner Constantijn Huygens valt veel te vertellen, deels uit luiheid maar vooral om deze post niet te uitgebreid en daardoor langdradig te maken, verwijs ik graag naar de site. En naar de foto's die in mijn album staan.


Wel aardig was dat één van de schilderijen waarop Huygens is geportretteerd door een verre voorvader van mij, Caspar Netscher, is vervaardigd. Op dat schilderij zien we Huygens als 75-jarige man afgebeeld. Zeker voor toentertijdse begrippen een behoorlijk oude man, maar ook op die leeftijd bleef hij zeer actief, elke dag ging hij naar zijn werk, hij schreef en reisde veel, zij het iets minder dan voordien.

Na het verlaten van Hofwijck even door de aangrenzende tuinen gewandeld, waar ook niet-alledaagse bomen staan zoals wilde kastanjes en een enkele vijgenboom. Daarna op de fiets naar het oude centrum van Voorburg - hoe exotisch kan je eigen stad zijn, amper tien kilometer van huis - waar we ons op een buitenterras lieten koesteren door de warme middagzon. Nadat wij bij de plaatselijke Hoogvliet brood, wijn en andere aanvullende boodschappen hadden ingeslagen reden wij via een relatief toeristische route (Rijswijk-centrum Den Haag) naar huis.