Weer lekker gerend woensdagavond. Nou ja, lekker.... De knieën en sommige beenspieren voelde ik wel een beetje, kennelijk nog niet helemaal hersteld van de 10 EM in Voorschoten. Aanvankelijk had ik er weinig fiducie in dat ik de training tot een goed einde zou brengen.
Op het programma stond een duurloop met een stevige - lange - kern: tempo's van 2-4-6-4-4 minuten met telkens een minuutje tussenpauze. En dat ging óók nog eens door de duinen! Dus echt een makkie werd het niet. Toch lukte het wel om redelijk 'van voren' te lopen, en dat gold zeker ook voor Ton en - bij vlagen - Pierre, al moet gezegd worden dat een aantal dames onder wie Sandra en Sonja erg goed op dreef waren en de hele training door op kop liepen. Zeker Sandra, want Sonja zit vlak voor een marathon (Berlijn) dus zij slooft zich niet uit om hard mogelijk 'te gaan'.
Daags er op (gisteren dus) weer een duurloopje gedaan, echt snel ging dat niet (<6 min.per km.) maar wel weer een uur lang bezig geweest: via de Fuutlaan de duinen in, over het strand naar Kijkduin, bij hotel Atlantic naar boven en verder tot aan Meer en Bosch, daar doorheen en tenslotte over de Laan van Meerdervoort terug naar huis.
's Avonds na het eten kwam Paul van O. mij ophalen, we hadden afgesproken om samen naar Pier 32 te gaan. Dat wilde ik al een tijdje maar tot dusver is het er niet van gekomen. Pier 32 is wat je noemt een gezellige, informele strandtent waar letterlijk iedereen welkom is, al is het publiek - vooral op de donderdagavonden - overwegend veertig plus met een hang naar goede blues en jazz-muziek. Wat niet zo verwonderlijk is, want juist op die avonden wordt er stevig gemusiceerd.
Wat gisteravond betreft: de thuisblijvers hebben beslist ongelijk gehad! Er trad een formatie op met topmuzikanten uit de Haagse rock-sien: met voormalig Urban Heroes gitarist Jaap de Jonckheere (gitaar), 'Golden Earring' Rinus Gerritsen (basgitaar), Bob Wijnen (toetsenist), Erik Pronk (drums) en Matthijs Sepers (trompet). Ze begonnen met een paar nummers van Miles Davis en vertolkten deze op een manier waarvoor de oude meester zich beslist niet in zijn graf zal hebben omgedraaid.
De groep speelde de hele avond door, van half negen tot half een 's nachts, met slechts enkele korte onderbrekingen. Een constante en mooie mix van jazz-rock en blues, met vleugjes Miles Davis, Gare du Nord en ook, wat ik zou willen noemen, vleugjes 'canterbury' stijl. Een enkele keer schoven muzikanten uit het publiek (een toetsenist, een gitarist en een mondharmonicaspeler) aan om een of meerdere nummers mee te spelen. Het werd dus een echte jamsessie, met professionele kwaliteit.
De trouwe Pier 32-gangers zijn deze kwaliteit allang gewend denk ik, maar voor ons - die er ook vorig jaar een keer bij waren - was het een sensationeel goed optreden. Hier moeten we toch vaker onze niet onaanzienlijke neus laten zien!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten