Gisteren was het dan zo ver. De uitvoering van de moderne opera 'Mariken in de Tuin der Lusten' in de Koninklijke Schouwburg waarbij ik met veertien andere mannen deel mocht uitmaken van de figuratie. Het was de derde van vijf voorstellingen van OPERA2DAY un Den Haag, daarna gaat het gezelschap verder het land in. Wij waren overigens niet de enige figuranten, er waren ook een stuk of tien, twaalf meisjes maar die speelden in een andere scène.
Het verhaal van Mariken van Nieumeghen is bekend, toch maar even: het is het verhaal van een meisje ‘dat zeven jaar met de duivel leefde’. Zij maakt een reis door een duistere wereld, waarin ze onder meer een feeks van een tante, een verleidelijke duivel en een inquisitoire paus ontmoet. Ze eindigt geketend in een klooster, biddend om verlossing.
Kort en goed was onze opdracht om Mariken op bronstige wijze te benaderen. Heren op leeftijd die bronstig moeten doen, kan dat? Ach, wat Berlusconi kan kunnen wij ook, bovendien hadden wij voor die scène eerder gerepereteerd in een gebouw aan de Binckhorstlaan, zie deze blogpost die overigens ook op de facebookpagina van Opera2Day, het uitvoerende gezelschap, is gezet.
Gistermiddag rond kwart voor vier druppelden wij via de artiesteningang het gebouw van de Koninklijke Schouwburg binnen. Wij werden opgevangen door Mieke van der Ven. De rest van de middag en de avond hebben wij achter de coulissen doorgebracht, in de kleedkamers en de artiestenfoyer. ook even een kijkje in de schouwburgzaal zelf genomen. Wij gingen trouwens al snel aan de slag met de laatste repetitie op het toneel.
Dat 'het figurantschap' niet geheel zonder risico's is, bleek gistermiddag: al meteen bij de eerste repetitie in 'Het Paradijs' (een zaaltje op de bovenste verdieping) raakten twee van ons geblesseerd nadat wij zo snel mogelijk op een stoel moesten afstormen en deze op fel-bezitterige wijze moesten vastgrijpen. Dat was om de gepassioneerde 'drive' in de beweging te verkrijgen. Echter bleken deze stoelen min of meer los te staan zodat er een paar omkukelden waarbij het staal van de poten hardhandig in aanraking kwam met het been van twee collega-figuranten.
Prompt ontstond er een dik 'ei' op hun gekwetste been maar de schade bleek achteraf mee te vallen en beide 'bikkels' konden naderhand gewoon meedoen.
Nog ruim voordat de voorstelling begon zaten we al in het ons toebedeelde zwarte kostuum, en konden we in de artiestenfoyer de uitvoering 'live' op televisie volgen. Voordat we naar de grime gingen konden we daar ook de smakelijke maaltijd nuttigen, gebraden kip en/of lasagne met zalm en broccoli, spaghetti en salade.
Uiteindelijk mochten wij 'en groupe' naar het podium. De helft van de mannenfiguranten ging links, en de andere helft rechts in de coulissen staan. De volgorde van opkomst was op grond van een tijdens de repetitie toegewezen nummer. De bedoeling was om op te komen, te blijven staan, vol begeerte naar Mariken te kijken en te reageren op haar handelingen - zoals traag en geluidloos applaudisseren en daarbij eveneens geluidloos te schreeuwen, als in een vertraagde stomme film, vol ontzetting en weerzin terugdeinzen op het moment dat zij haar pruik afdoet en 'gedood worden'. Dat laatste hoefden maar vier van ons te doen, terwijl wij er eerder van uit gingen dat alle mannen zouden sterven en vervolgens twintig minuten 'voor dood' zouden blijven liggen.
Aan het slot van de voorstelling betrad het voltallige gezelschap inclusief figuranten het podium om het - zeer enthousiaste - applaus in ontvangst te nemen. Van tevoren hadden wij uiteraard instructies gekregen over hoe en wanneer te buigen.
 |
| In de kleedkamer: veel orbs deze avond... |
Na afloop zelf afgeschminkt, omgekleed en in de foyer nog wat gezeten, daarna naar beneden om met een paar 'collega's' een afzakkertje te nemen. Daarna naar huis om nog een staartje Pauw en DWDD te zien. Het normale leven herpakt zich weer.
Voor de - overigens betrekkelijke - volledigheid hieronder een overzichtje van de hoofdpersonen in en rond de voorstellingen.
Gouden Kalf winnares Hannah Hoekstra van het Nationale Toneel speelt de rol van Mariken, als actrice tussen de zangers.
Calliope Tsoupaki, wiens muziek de New York Times ‘dizzyingly beautiful’ noemde, schreef de partituur.
Concept en regie zijn van artistiek leider van OPERA2DAY Serge van Veggel, die voor het libretto samenwerkte met dramaturg Karim Ameur.
Uitvoerenden zijn Asko|Schönberg, toonaangevend ensemble voor nieuwe muziek, het in middeleeuwse muziek gespecialiseerde Tetraktys Ensemble Cappella Amsterdam. Zij staan onder muzikale leiding van dirigent Hernán Schvartzman.
Als solisten verder; Harry van der Kamp(oom),Jill Feldman(tante),Julian Podger(duivel),Michael Chance (paus) en acteur Joop Keesmaat (verteller).
Tot eind november speelt deze voorstelling op diverse plaatsen in het land, check de site!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten