Waar ik niet goed of of zijn minst redelijk in ben, interesseert mij ook minder. Misschien is dat een algemeen menselijke eigenschap, maar vooral om die reden ga ik zaken als voetballen, dansen, schaken of wiskundige vraagstukken een beetje uit de weg. Wat niet wegneemt dat ik mij de fascinatie of passie van mensen voor deze zaken - en eigenlijk welke zaak dan ook - heel goed kan voorstellen.
Maar ik merk meteen dat het bovenstaande niet helemaal klopt: een goede hardloper ben ik nooit geweest, hooguit (ooit) een goede trimmer, maar de passie voor het lopen zal mij nooit verlaten (zolang het lichaam meewerkt). En hoewel ik zelf geen geweldige danser ben - wat een eufemisme is - kan ik de schoonheid van en gepassioneerde gedrevenheid achter een dans als de tango goed aanvoelen. Vandaar dat ik dit een keer wilde verbeelden. Een week of wat geleden kocht ik een stuk karton maar ik ben altijd wat 'brokkelig' als het er op aan komt te beginnen met schilderen, en ook om het af te maken. Meer last van een 'schilders-blok' dan van een 'writers block' zeg maar.
Gisteravond was het trouwens weer workshoptijd! Lekker met z'n vieren 'kleuren' in het atelier van Thea Bonnecroy, onder leiding - nou ja, min of meer - van Paul Versteegh.
Eerst wat knip- en plakwerk met gekleurd papier op wit papier, daarna toch nog een paar snelle acrylschilderingen op stevig papier gemaakt. Dat gaat wat mij betreft heel spontaan, op het moment dat ik begin met verven heb ik geen flauw idee wat het gaat worden. Dat geldt ook in min of meerdere mate voor de andere workshoppers Paul en Vincent. Het resultaat heeft dan ook vrijwel altijd het karakter van een oefening, maar daar is op zich niets mis mee lijkt mij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten