De afgelopen dagen een beetje van dit, een beetje van dat. Wat gewandeld, getuinierd, beetje hardgelopen (zondag 55 minuten en maandag een uurtje met wat versnellingen, een van 10 minuten en twee van vijf minuten).Verder weer eens wat gepenseeld, de alledaagse dingen belemmeren vaak het voornemen om dat vaker te doen. Het is in feite een 'stukje' nostalgie van de cultuurbarbaar in Noorwegen, dat was in de jaren zeventig. Egocentrisme is mij niet vreemd - het feit dat ik blog zegt genoeg - maar toch heb ik moeite om een zelfportret te schilderen. Dit is er dan wel een, zij het dat mijn uiterlijke 'zelf' er een is uit een lang vervlogen verleden. Ik ga er nog wel wat aan sleutelen.
Vandaag nog even naar het krachthonk gegaan. Het was er druk. Na afloop tracteerde Frans Parlevliet, de beheerder, op thee of koffie en koek. Dit was nog vanwege zijn verjaardag. Er werd nog het bij menigeen welbekende lied 'Lang zal hij leven' aangeheven, met mondharmonica-begeleiding van Willem Neervelt, en de aanwezige Jeu des Boules club gaf ook nog een clublied ten beste.
Nu we het toch over onze club hebben, er is mooi nieuws voor Haag Atletiek! Fabian Florant heeft voor het onderdeel hink-stap-sprong de limiet voor de Olympische Spelen gehaald, dus onze club wordt straks in Rio vertegenwoordigt. De fraaie foto van Fabian in actie werd gemaakt door Lodewijk van Dongen.
Voor de rest ging alles zo zijn gangetje. Wel een paar keer gewandeld, vooral de vroege ochtenduren lenen zich daar toe.
In de - dan nog rustige - duinen hoor je vooral 's ochtends overal vogels zingen. Merels, vinken, koolmezen, tjif tjafs, enzovoorts. En uiteraard de krachtigste zangers van het stel, de nachtegalen. Het is mij gelukt om twee keer een zingende nachtegaal te spotten.
Op de terugweg door de duinen liep ik op een zijpad deze reus - het bleek achteraf een reuzin te zijn - bijna tegen het lijf. Dat leek mij niet zo gezond idee, daarom maar uiterst behoedzaam langs deze schotse hooglander gelopen. Zolang je geen rare dingen uithaalt, zijn het vreedzame dieren.
Teruglopend via het Stokroosveld, zag ik deze slimme halsbandparkiet in de boom zitten, kwetterend en mompelend.
Tenslotte nog wat plaatjes van het jonge leven in de stad.
Op de laatste foto zien we een paar canadese ganzen met hun kroost, tegen de achtergrond van de Hofvijver. Ze werden druk gefotografeerd door passanten. Het is alweer heel wat jaren geleden dat Nederland ook heel blij was met zo'n canadese invasie... Lijkt mij een mooie afsluiting van dit bericht.
Vanavond herdenken en morgen bevrijdingsdag! Voor veel lopers betekent dat The Golden Ten in Delft (in mijn geval 'slechts' een Golden Five)....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten