Zomer in mei

Jan Toorop

Hoogzomer in mei. De temperatuur was er in ieder geval naar. Twee dagen achtereen - zondag en maandag - van het strandleven genoten. Op de tweede dag (maandag) was er wel sprake van aanwakkerende wind, maar het bleef goed uit te houden. Maandag met kleindochter Chloë in de weer geweest met zandvormpjes, schepje en een emmertje.

Wel was de zee, vooral in de muien, behoorlijk 'smerig'. op sommige plekken liep je tot aan de enkels in het drab. Ik heb me wild gegoogled om te achterhalen wat het was, maar heb er vreemd genoeg niets over kunnen vinden. Ja, iets over zeevonk maar ik betwijfel of dat de oorzaak was. Problemen met de lozing van rioolwater? Afgestorven algen? Geen idee, in ieder geval kon ik naderhand de blubber op mijn benen vrij makkelijk verwijderen.

Wat wel grappig was dat we Derek Ogilvey zagen lopen op het strand, mijn dochter merkte hem het eerst op. Grappig, omdat het de tweede keer was dat ik hem 'live' zag, een paar jaar geleden liep ik hem in Amsterdam bijna tegen het lijf.

Hardloopupdate: na de Golden Ten heb ik nog een paar keer 'voor mezelf' gelopen, maar gisteren, maandag dus, was er weer een 'serieuze' groepstraining, ditmaal onder leiding van Arie. Wij liepen via de Laan van Poot de duinen in. Bij de Egelopvang deden wij wat rekoefeningen, iets verderop gevolgd door loopscholing tussen door Arie inderhaast aangebrachte markeringslijnen op het duinpad. Daarna een duurloopje van pakweg tachtig minuten waarbinnen twee series van 5 x 1 minuut in 10 km tempo, met steeds 90 seconden herstel en 3 minuten seriepauze. Was een lekkere training!

Vandaag zaten wij in Den Haag precies in de bewolkte zone. De activiteiten bleven beperkt tot een wandeling naar het Gemeentemuseum Den Haag. De Appel-tentoonstelling had ik al gezien, maar de expositie van het werk van Jan Toorop nog niet. Het was een indrukwekkende collectie, zowel kwalitatief als kwantitatief. Toorop was onvoorstelbaar productief.

Daarnaast zijn er ook exposities met werk van Egon Schiele en Gustav Klimt, waarbij de focus vooral ligt op de vrouwen die de kunstenaars - beiden representanten van de Wiener Secession, een avantgardistische kunstenaarsbeweging - hebben geïnspireerd. Van Klimt hangt hier een van zijn beste werken, Judith I, met bladgoud bewerkt. Judith wordt getoond als een vrouw van losse zeden. Als tegenhanger 'hangt' in een andere zaal Edith, de vrouw van Schiele, als een toonbeeld van kuisheid. Meer details uiteraard op deze site.

Tenslotte is er een grote expositie van 'de trots van Polen', Woiciech Weiss (1875-1950). Een in Nederland nagenoeg onbekende schilder - zeker bij niet-ingewijden - maar als je de tentoonstelling hebt gezien vraag je je af waarom. Hij was een zeer productief schilder en allemaal topwerk, zoals onderstaand schilderij van zijn eigen vrouw: prachtig in meer opzichten.

Tenslotte nog een volstrekt onmogelijk - want geen beeld - filmpje, een half uur na zonsondergang in het Westduinpark gemaakt. Maar het gaat niet om het beeld, maar om het geluid. Wat je hoort is het geluid van de rugstreeppad (Bufo Calimata): het is paartijd en al die padden bijeen produceren een geluid dat nog het meest doet denken aan cicaden zoals je die in de gebieden rond de Middellandse Zee hoort.