Vandaag niet hardgelopen, dat doen we zondag wel weer. Met buurman Jan ga ik naar Delft om bij IJsclub Bertus te lopen. Vijf of tien kilometer, het hangt er van af hoe de pet staat.
Maar gewandeld is er des te meer, al met al zeker veertien kilometer. Naar en door de Waterleidingduinen, ditmaal met vrouw en schoonzus. Uiteraard is de damhertenbronst de voornaamste reden om juist daar een herfstwandeling te plannen. Ex-collega Erika Combee heeft gisteren een filmpje geplaatst van strijdende dambokken, bewijs dat het nog steeds bruist in de Waterleidingduinen.
De 's zomers wat suffig-onschuldig ogende bambi's maken in deze periode een ware metamorfose door: vooral de bokken ontwikkelen een dikke nek, gedragen zich balorig, graven bronstkuilen waarin zij zich rondwentelen en beginnen meer belangstelling voor de hindes te tonen.
En deze dagen is het een complete chaos. Overal burlende dambokken, van tijd tot tijd geweigekletter en de een na de andere hinde wordt gedekt.
Het was heel mooi weer, overwegend zon en verder overheersen de herfstkleuren nog steeds niet. Ook zie je niet zo gek veel paddenstoelen, die oranje joekels hierboven (het leken wel een soort boleten) vond ik nog wel de mooiste.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten