En zo was er weer de jaarlijkse Laan van Meerdervoortloop. Het beloofde weerstechnisch gezien een barre en boze editie te worden. Uiteindelijk viel dat mee, al spookte het in de late ochtend flink in onze westelijke regio. Met de benenwagen ging ik van huis naar Kijkduin, wel met een regenjack aan en dat bleek geen overbodige luxe. Eenmaal bij Meer en Bosch, kwam er een lange hevige regenbui, een typisch gevalletje van 'code rood'. En voor het eerst dit seizoen was die regen ijs- en ijskoud, het was wat je noemt onaangenaam weer (alhoewel ik op dat moment meer typisch Haagse terminologie bezigde, maar er was toch niemand die mij kon horen).
Eenmaal bij Corneille op Kijkduin - waar Groep 7 zou verzamelen - waren alleen Fred de Vries en Berry Verkijk aanwezig, even later gevolgd door Henk Moesman, weer later door Sandra de Korff Gids, Oscar, Alice Sylvana van Rijswijk en de anderen.
Even later andere schoenen aangetrokken - thuis had ik mij al omgekleed - en met z'n allen een beetje ingelopen en een verdere warming up onder leiding van een immer goedgemutste Sylvana.
Even voor de start - om 13:00 uur - begon het wederom te regenen, niet in volle hevigheid maar (andere) Fred had even daarvoor Buienradar gecheckt en voorspelde hevige regen onderweg, vooral tussen half twee en twee uur. Nou ja, dan zijn we toch nat, dus dat moest dan maar. Het viel echter alleszins mee. Maar zo mooi als vorig jaar - toen was het zonnig warm - was het weer bepaald niet.
Na de start kwam het legioen lopers - toch nog een aanmerkelijk aantal - op gang. Voor degenen die in het midden of achteraan stonden duurde het even voor ze onder de startvlag en over de tijdregistratiematten kwamen. Maar daarna ging het soepel weg. Het voordeel van de LvM-loop is dat de eerste kilometer grotendeels naar beneden loopt waardoor je meteen in een 'lekker' snel aanvoelend ritme komt. Zo beleefde ik dat tenminste vorig jaar en ditmaal ook. En dat ritme kon ik goed vasthouden zonder in de verzuring of boven mijn adem te komen, kortom: het ging lekker.
 |
| Doorbikkelen op het strand (foto Hans Uytenhout) |
Ook het strand was weliswaar geen makkie, maar goed te doen. en eenmaal bij Kijkduin wisten we dat de lijdensweg niet lang meer zou duren. Zelf kwam ik in een alleszins redelijke tijd van 58'03'' minuten over de meet. Officiële netto-tijd was 56'52''.
Na afloop nog een tijdje met z'n allen gezeten bij Corneille om wat te drinken en/of te eten. De loopsters en lopers van onze groep 7 hebben stuk voor stuk prima gelopen en hebben het wel verdiend!
Zelf tracteerde ik mij op chocolademelk met slagroom - bepaald geen kinderachtige portie - en een bord 'poffertjes medium'. Ik zat meteen vol, hoe groot zal een grote portie poffertjes hier wel zijn? Maar het smaakte prima.
Ik zat bij het echtpaar Sherman Kunst en Mirjam Klop - die prima hebben gelopen - aan een tafeltje, wat resulteerde tot enkele foto's over en weer...
Nijntje
En dat alles daags na een dagje Utrecht, waarbij het hoofddoel was: een bezoek aan het Nijntje Museum. Nu heb ik best iets kinderlijks, maar we gingen er vooral heen voor kleindochter Chloë. Ze heeft zich twee uur lang kostelijk vermaakt.
Daarna hebben we nog wat gebruikt in het Café-restaurant van het Centraal Museum tegenover het Nijntje Museum. Daarna nog een wandeling door het oude stadshart gemaakt - inclusief Oude Gracht, Donkere Gaard en Hoog Catharijne - waarbij de dames van het gezelschap gingen shoppen en daarbij menig warenhuis in- en uitliepen, braaf gevolgd door een al wat oudere man achter de buggy.
In de late namiddag keerden we met de auto van dochterlief huiswaarts, en thuis heb ik nog even een snelle pastamaaltijd in elkaar gedraaid. Het was al met al een leuk en veelbewogen weekend...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten