Vandaag naar Monster gefietst om te kijken naar de halve marathon - en de 10 kilometer - die daar werd gehouden. Zelf deed ik niet mee omdat ik zondag met een stel van onze groep naar Nijmegen ga, naar de Zevenheuvelenloop.
Met Ton van Westbroek, die ook op de fiets was en mij op het laatst passeerde, reed ik de laatste honderden meters naar het punt waar de stoet lopers voorbij zou komen: de halve marathonners gingen op dat punt rechtsaf de duinen in, de 10 km lopers gingen rechtdoor het strand op.
Heel wat bekenden gezien, maar als ik namen ga noemen vergeet ik de helft, dus beperk ik mij tot mijn loopmaatjes van 'groep 7': Arie Don, Alice de Klerk, Freddie Frauenfelder en Henk Moesman. Zij deden allemaal mee met de 10 km. Weliswaar regende het niet, maar er stond een stevige wind dus echt gemakkelijk zal het niet geweest zijn.
De nodige foto's genomen, die staan hier!
Daarna ging ik wel meteen weer terug naar huis omdat er om drie uur een opening van een foto-expositie was: Haagse Fotografen Exposeren. Dat was bij Mondriaan aan de De Savornin Lohmanlaan. Hans Simonis, een clubgenoot, was een van de exposanten.
Er hing mooi werk op het snijvlak van kunst en fotografie. Het was er ook gezellig, er werden hapjes geserveerd en er waren meerdere mensen van Haag Atletiek aanwezig. Ook zag ik ex-collega Annelies, met wie ik in de jaren tachtig op dezelfde afdeling van het Ministerie van WVC werkte. Uiteraard even bijgepraat over (ex)collega's met wie we nog wel en niet meer contact hebben. Misschien weer eens een reunietje organiseren. Leuk!
Ultimo Tango
Voorafgaand aan een verjaardagsfeestje van een sportvriend, heb ik vrijdagmiddag 'een filmhuisje' gepikt. Het werd een film over de tango. Nu wil het geval dat 'Last Tango in Paris' mijn all time favorite film is, al was het maar vanwege het fenomenale acteertalent van Marlon Brando. Bovendien intrigeert de Tango mij als dans zeer, maar ik kan er zelfs geen hout van, om het maar eens in goed Haags te zeggen.In zekere zin is in 'Ultimo Tango' ook sprake van een 'Last Tango', namelijk van twee wereldberoemde tangodansers die hun hele leven lang een danspaar vormden.
Het gaat over Maria Nieves Rego and Juan Carlos Copes, inmiddels respectievelijk 80 en 83 jaar, die de tango van de salons van Buenos Aires naar de rest van de wereld brachten. Vol passie dansten zij voor uitverkochte zalen. In Ultimo Tango komt Argentiniës beroemdste tangopaar weer samen om te vertellen over hun turbulente leven samen, dat in hun puberteit begint.
Veertien en zeventien zijn za als ze elkaar ontmoeten in een tangosalon. De vlam slaat al snel over. In de documentaire vertellen de twee afzonderlijk hun kant van het verhaal aan een groep jonge tangodansers. Vooral Nieves komt veel aan het woord en vertelt over haar fascinatie voor de tango en hoe zij in Juan Carlos de perfecte partner vond, zowel in de liefde als op de dansvloer. Het combineren van hun stijlen - zij soepel en elegant, hij wat stijfjes-formeel - zorgde voor een nieuwe variatie op de tango die aansloeg bij het grote publiek.
Tot een huwelijk is het nooit gekomen, hoewel er zeker de eerste decennia sprake was van liefde. Het paar heeft ook nooit kinderen gekregen. "Wat wel gekund had: ik was niet onvruchtbaar maar het is er gewoon niet van gekomen" verklaart Nieves. De tango beheerste hun hele leven.
Na vele jaren samen huwt Juan Carlos een twintig jaar jongere vrouw, met wie hij twee dochters krijgt. Echter blijft hij wel nog samen dansen met Nieves, met de liefde is het echter gedaan.
Uiteindelijk breekt Juan Carlos ook met Nieves als danspartner, ook vanwege een groeiende jaloezie van zijn vrouw die hem niet toestaat opnieuw met haar op te treden. Een van zijn dochters neemt haar plaats in als danspartner bij publieke optredens. In de film ziet men op het laatst toch een soort hereniging tussen de twee oude dansers ter gelegenheid van een huldiging, onder overdonderend applaus.
Zeker voor wie iets met tango heeft: ga zien die film!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten