64 jaar en 364 dagen

 

 

Een buitengewone verrassing - letterlijk en figuurlijk - stond mij gisteravond te wachten toen ik mij na de training naar de vereniging begaf met twee bakblikken, gevuld met appeltaarten. Na de training, want door alle drukte - hoe durf ik dat zo neer te schrijven, maar zo was het gisteren wel - heb ik maar eventjes (drie kwartier) voor mijzelf gelopen.

 

Ik werd meteen 'versierd' (dit wel letterlijk), kreeg van een aantal Groep 5 vrienden wat cadeaus in handen gedrukt en als klap op de vuurpijl kwam Eveline, onze 'bindende factor', met een giga-doos gevuld met enkele fraaie boeken, Italiaanse producten zoals pasta, broodjes, sauzen, olijfolie, een pot olijven, een fles olijfolie en diverse flessen ongetwijfeld goede wijn.

Het verschrikkelijke cliché "dit hadden jullie niet moeten doen" heb ik getracht binnenboord te houden, in plaats daarvan een wat onhandig maar welgemeend 'Allemaal hartelijk dank, erg leuk!' Dit hadden jullie... ;-)... Het klinkt misschien raar voor een blogger, maar het voelt wel een beetje vreemd om in het middelpunt van de belangstelling te staan. En ik was gisteren nog niet eens jarig!

Grappig is ook dat er twee mensen van onze groep jarig zijn op precies dezelfde dag, Wim Hartman, onze trainer, is ook op 21 maart jarig, alleen is-ie nog een jaartje ouder... Hij kreeg een ingelijste groepsfoto van al zijn pupillen.

 

Er waren veel lekkernijen deze woensdagavond: onder andere lekkere cupcakes en een fraaie groene cake die Peter had gebakken en ook heel lekker was. Hij was er echter zelf niet bij, Patrick had hem meegenomen. Overigens was de doos zó groot en zwaar, dat ik 'm niet kon meenemen, een lift kon ook niet want iedereen was op de fiets. Ja, je bent een sportclub of je bent het niet. Maar vandaag (vanochtend) komt Henriëtte even bij mij langs om met mij de doos op te halen. Daarna weer bakken en braden, want er komt familiebezoek!

Alle mensen van Groep 5, nogmaals veel dank!