De dame en de heer met de Camelia's

De schuur is dan gedeeltelijk wit gebeitst, maar het tuingedeelte ervoor lag nog helemaal braak. Vorig jaar hebben we er groenten in geteeld, met wisselend succes. Dit jaar willen we er een bloementuintje van maken. Vandaag hebben we een beginnetje gemaakt. We gingen bij tuincentrum Ockenburgh - zo, dàt was een stevig stukje fietsen tegen de bijna-storm in, dat was niet voorspeld -  kijken of er aantrekkelijke planten zijn die er als eerste in geplant kunnen worden. We kwamen uiteindelijk uit bij de Camellia Japonica, beter bekend als Camelia.

We hebben twee struiken gekocht en in doorzichtig folie laten inpakken, in de fietstas geplaatst, één aan elke kant, en zijn weer teruggereden, nu gelukkig met de wind in de rug. Vervolgens twee diepe gaten gegraven en de aarde met de eveneens aangeschafte hortensia-grond (wat 'zuur', dus ook geschikt voor onder andere camelia's) vermengd, de wortelkluiten natgemaakt en de zaak geplant. Nu maar hopen dat ze het gaan doen. Camelia's bloeien niet de hele zomer door maar de groene struiken met glanzend-groene bladeren geven op zich al voldoende 'body'.

Voor deze 'tuin-gang' ging ik naar het krachthonk bij de club. Dit was de derde keer en ik deed nagenoeg dezelfde oefeningen als de vorige keer. Een paar keer lichte bankdrukoefeningen, vijf minuten (want de eerste keer sinds jaren) roeien op de roeimachine (wat zwaar genoeg was), wat toestellen voor de rug en biceps, buikspieren en dat was het dan weer voor vandaag.

's Avonds was de vijfde en voorlaatste keer van de schilderworkshop. Zoals ik al eerder schreef is het niet de opzet om 'grote kunst' te maken maar - met papier en acrylverf - te oefenen met kleuren. Maar na zo'n avondje vrije expressie hou je altijd wat verf op je palet over. Zonde om weg te gooien dus ga je met je penselen 'zomaar wat klooien' op wit papier. Binnen enkele seconden tot maximaal twee minuten ontstaat er dan toch iets...