Veelbewogen lentedag

Bruine kikker (Rana Temporaria) in onze tuin

Had ik maandagavond gerekend op een relaxede 'uitlooptraining' om de vermoeidheidsstoffen van de Lenteloop uit de geteisterde spieren te verdrijven, werd het toch nog een pittige sessie. Maar op zich niet onplezierig. Eerst gingen we via de duinen en Duindorp naar de Bosjes van Poot, waar we drie korte versnellinkjes uitvoerden, daarna liepen we verder door het bos terug naar Duindorp en vervolgens door de duinen terug naar de Laan van Poot. Onderweg werkten wij een programma van 5 x 30 seconden af. En dat driemaal!


Een deel van Groep 5, 'de Hartvrouwen' tijdens het inlopen voor de Lenteloop

Vrijwel iedereen van Groep 5 die gisteren had meegelopen was van de partij, en het ging best goed. Wel hadden we het op het stuk terug via de duinen behoorlijk zwaar vanwege de klimmetjes en de koude wind vanuit het zuidwesten, daar moesten we toch zo'n anderhalve kilometer tegenin. Toen we uiteindelijk terugkeerden naar de Laan van Poot en ten afscheid nog wat rek- en strekoefeningen uitvoerden, hadden wij er zo'n 90 minuten op zitten.

 

Voor mezelf was het trouwens een veelbewogen dagje, in de letterlijke zin des woords. 's Ochtends vroeg een lange ochtendwandeling gemaakt met de zakcamera in de aanslag. Enkele foto's heb ik op het hiervoorgaande blogje geplaatst. Na het ontbijt wat achter de pc gezeten, koffie gedronken en weer naar de Laan van Poot om te fitnessen. In het clubhuis was het druk, er zaten veel hoogbejaarde heren die naderhand Jeu des Boules gingen spelen. Of Pétanque zo u wilt. Zelf heb ik mij in het krachthonk teruggetrokken en wat krachtoefeningen gedaan op diverse toestellen, een serietje bankdrukken, tien minuten roeien op de roeimachine, enkele buikspieroefeningen, enzovoorts.

 

 

Na thuiskomst een tijdje in de tuin gezeten waar de zon uitbundig scheen. Daarna gingen we met het ijzeren ros naar Clingendael. Een uur rondgelopen op dit mooie landgoed waar het voorjaar tot uiting komt met lammetjes, bloesem en hele velden bosanemonen.

 

 

 

Maar uiteraard lieten de vogels zich ook hier van alle kanten horen, en waar mogelijk ook zien. Zoals deze trotse knobbelzwaan die zichzelf klaarblijkelijk aan het bewonderen is in de spiegel.