Verse schoenen

Ik gooi niet zo snel dingen weg, en dat geldt zeker voor hardloopschoenen. Tenzij de rafels erbij hangen of de zolen in verregaande staat van afgesletenheid zijn. Maar dan nog, je kunt de schoenen altijd nog gebruiken voor klusjes in en om het huis. Wat niet wegneemt dat het weer eens tijd werd voor de jaarlijkse verversing van of, zo je wilt, aanvulling op mijn collectie.

Dus liep ik gistermiddag naar Zier Running 'bij mij om de hoek'. Meestal drukbezocht maar ditmaal niet, zodat ik snel werd geholpen. Eddy haalde vier schoenendozen op waarvan ik de inhoud mocht uitproberen. Ik wilde graag een lichte trainingsschoen met voldoende demping en liefst een beetje 'stug' aanvoelend. Na op elk van de vier paren een stukje te hebben proefgelopen, kwam ik toch uit op de Mizuno Wave Precision 13. Ze zitten lekker, mijn voeten sluiten precies aan zonder knel- of  drukpunten. En het lopen voelt goed aan. De kleur is wel een beetje apart, op zich heb ik geen moeite met zwart-rood maar er is weinig in mijn outfit dat daarmee harmonieert. Maar ach, ik ga in de eerste plaats voor oud en fit en niet voor outfit.

De daad meteen maar bij het woord gevoegd en 's avonds gaan trainen met Groep 5. Er stond een baantraining op het programma, 5 x 800 meter om precies te zijn. Dat is alweer een tijd geleden dat wij op de baan liepen. Zelf kom ik duidelijk tekort op deze wat langere tempo's, dat bleek al snel. Bij de eerste 800 stokten benen en adem al na 400 meter, maar dat kwam ook omdat ik volgens Wim meer mijn eigen tempo moest zoeken en de wens om bij de groep te blijven niet de doorslag moest geven. Iedereen is nu sneller dan ik. De tweede 800 ging ook moeizaam, ik had het gevoel net een wedstrijd te hebben gelopen, dus kreeg ik dispensatie en mocht de laatste drie 800-tjes halveren. Voor mij dus tweemaal achthonderd en driemaal vierhonderd. Het is beter dan niets!

Na deze baansessie gingen we 'naar buiten' om wat uit te lopen, maar dat werd toch een pittige duintraining met wel zes, zeven keer heuvel-op heuvel-af. Na afloop konden we niet zeggen dat we niets hadden gedaan...