Sunny Afternoon

Een wonderschone dag vandaag, zo'n strakblauwe lucht heb ik in lange tijd niet gezien. Er zat niet veel anders op dan naar het strand te gaan - alsof dàt zo erg is...

Met muziek op mij IPod (het was een ouderwetse discman, maar dat ga ik natuurlijk niet opschrijven) en een boek waren die drie uren en een kwartier goed door te komen. Toch nog een hele ruk, niet te geloven dat ik zaterdag nog langer achter elkaar ga lopen. Of hoop te lopen. Een van de boeken (uit de bibliotheek) bevatte een meditatie-CD. Nou ja, ik lag toch, maar eens opzetten. Ik moet zeggen dat het zéér ontspannen werkte, de rustige, hypnotiserende stem van 'Engelen-coach' Roy Martina in combinatie met de rustgevende muziek. Zo ontspannen ben ik in lange tijd niet geweest.

Engelen heb ik overigens pas gezien nadat ik later bij De Kwartel - die na die enorme brand in juli weer deels is opgebouwd - een wit wijntje had gedronken. Het waren er twee, allebei van Haag Atletiek. ;-)

Rond vier uur fietste ik via Kijkduin - waar ik en passant bijgaande foto's maakte - naar de bewoonde wereld, boodschappen doen en koken. En 's avonds achter de pc, allerlei schrijfklusjes uitvoeren. Reageren op e-mails, facebook bekijken, ook de weblog.nl pagina's. Er wordt steeds vermeld dat er voortgang in zit, in die migratie, maar er schijnen nog steeds min of meer grote en in elk geval tijdrovende problemen te zijn. De mensen die op deze berichtgevening reageren zijn op zijn minst ongeduldig - maar mag het, we zijn al langer dan een maand offline, waar we eerst - hooguit! - op een, twee dagen hadden gerekend. Heel wat weblog.nl-ers zijn inmidddels op eigen houtje overgestapt naar wordpress of blogspot. Wel leuk is het initiatief van andere bloggers om drie weken geleden een 'uitwijkpost' te creëren waarop gefrusteerde bloggers de link naar hun - al dan niet voorlopige - nieuwe blog-site kunnen laten plaatsen.

Televisie gekeken is er ook. Ditmaal heb ik Paul en Witteman laten schieten voor een documentaire van Jan Douwe Kroeske over Cuby and The Blizzards, met name Harry Muskee. Geen seconde spijt van gehad, het was een geweldige docu waarbij na al die jaren ook andere leden die ooit deel uitmaakten van de band uitgebreid aan het woord kwamen. Vooral Eelco Gelling, volgens mij is het voor het eerst dat ik hem heb horen praten. Een wijze, integere man, zo is mijn indruk.
Overigens verbaast het mij een beetje dat er door de publieke omroep zó veel aandacht aan de dood van 'Cuby' wordt besteed, bijna net zoveel als een tijdje terug bij Ramses Shaffy. Of verbaasd, aangenaam verrast is een betere uitdrukking want terecht vind ik het wel. Cuby (Harry Muskee) was bij leven al een legende en heeft met zijn band een enorm stempel gedrukt op de Nederlandse nederpopscene. Hij was er trots op maar tegelijkertijd is hij zijn leven lang zeer naturel, heel 'gewoon' gebleven. Het prototype van de bescheiden Drent. Een cliché van jewelste om zowel het een als het ander te beweren, maar zo is het wel.

Morgen werken en 's avonds naar die andere vogel. Niet de Kwartel, maar onderzwemmende sinjeur. Deze tekening kon weer hergebruikt worden... Afscheid van het seizoen, met braziliaanse muziek!