Frank en vrij

Wat was het weer gezellig op de club, uiteraard door de nazit van Groep 5 op ons vertrouwde plekkie aan de ronde tafel. Drankje, nog een drankje, babbeltjes en knabbeltjes. Dat laatste in de vorm van heel aparte, smakelijke chips en gedroogde inktvisringetjes, dat er uit zag als witte, enigszins verkreukelde spaghetti. Pierre had een en ander meegenomen uit Japan, waar hij vakantie had gevierd.

Maar er viel ook een verjaardag te vieren, namelijk die van Frank Inklaar. Onze wizzkid en astronoom die altijd zo goed en snel de electronische gegevensverwerking regelt bij evenementen die 'Haag' organiseert zoals de Coopertest en de 12-uurs estafette. Negenenveertig jaar, jazeker, ook de jonkies worden ouder. Paul Versteeg, die deze avond bardienst had, wist naderhand te vertellen dat hij niemand jonger dan 40 jaar had bediend. Is hardlopen dus een ouwelullensport? Nou, dat zou ik ook niet willen zeggen, alleen in onze Groep 5 lopen al drie twintigers mee. Maar eerlijk is eerlijk, de 'middelbaren' zijn in de meerderheid.

Het was deze woensdagavond een geweldig mooie trainingsavond: het was droog, de zon scheen en de temperatuur was aangenaam. Kortom, er kon louter in t-shirt en short gelopen worden. En ik kon meteen mijn nieuwe schoenen inlopen: anderhalf uur eerder had ik namelijk bij Zier Running lichte trainingsschoenen gekocht. Na de nodige exemplaren te hebben gepast, kwam ik op deze kleurrijke exemplaren uit. Je zou denken dat ik ze 'voor het mooi' had gekocht maar ze zitten - en zo bleek later, lopen - prima. Voor we van start gingen ontstond er nog een komisch misverstand: Ilse vroeg of de schoenen nieuw waren, ja dus. "Saucony?" was de tweede vraag, maar ik verstond: "Sokke niet", wat ik ook naar waarheid kon bevestigen, want ik had oude sportsokken aangetrokken. Hoe dan ook, de schoenen zijn Saucony Kinvara's. Ik heb ook - inmiddels al enigszins aan slijtage onderhevige - wedstrijdschoentjes van Saucony en daar heb ik ook al heel wat kilometers mee versleten. Ze zijn nog niet rijp voor de asbak, kortom: het merk bevalt mij wel, evenals Mizuno trouwens, maar dat zijn weer wat zwaardere schoenen.

Wij waren vanavond met z'n veertienen, Groep 5 althans. Dick, Jos, Peter, Ton, Rob, Fred, Yvette, Ellis, Eveline, Ellen, Ilse, Anja, Katelijne en uiteraard onze onvolprezen trainer Wim, als vanouds op de fiets. Er stond een duurloop op het programma, alles bij elkaar zou dat zo'n 90 minuten bruto worden (14 kilometer), grotendeels door de duinen. Het ging richting Kijkduin en van daaruit verder, richting Terheijde. Een kilometer daarvoor maakten wij een scherpe bocht rechtsaf en liepen dezelfde weg door de duinen terug, even voor Kijkduin gingen we naar links en na honderd meter rechtsaf het nieuwe fietspad op. Van daaruit kun je goed zien hoe immens breed het strand is geworden, bijna net zo breed als bij Oostvoorne (tenminste, wat ik mij uit mijn kinderjaren kan herinneren, het is zó dichtbij maar ik ben daar jarenlang niet geweest).

Deze duurloop had wel fartlek-achtige elementen, in die zin dat er twee blokken tempo's in waren verwerkt: 2 - 4 -4 - 2 minuten, en dat twee keer. Nou, is dat alles? zou je zeggen (of denken). Ja, op papier stelt het geen ene bips voor, maar reken maar dat het pittig is, vooral die 4 minuten. Maar ik had kennelijk een goede dag, vooral de tweede keer kon ik goed 'aanpikken' en liep zelfs vier minuten lang met de snelle lopers mee. Achteraf hoorde ik zeggen dat het over de hele linie snel ging vanavond, het feit dat ik dat niet in de gaten had is een goed teken, for what is worth...

Na afloop hebben we weer, zoals vanouds, gezellig 'na-gezeten', dus eindig ik dit stukje zoals het begon. Vandaag staat er weer iets op het programma: Amsterdam, voor een bezoekje - en een kort symposium - aan het Olympisch Stadion!